posiada kościół par. mur. , szkołę począt. , dom przytułku dla ubogich fundusz, 43 dm. , 316 mk, , młyn wodny. W 1827 r. 28 dm. , 252 mk. Jestto jedna z dawniejszych osad w tych stronach. Należała w XVI w. do pow. łukow skiego. Kościół paraf. został podobno założo ny w 1430 r. Obecny murowany pochodzi z 1832 r. Według reg. pob. pow. łukowskiego z r. 1531 we wsi kośc. P. Jan miał 1 łan, pleban 1 4 łanu, Stanisław 2 łany i młyn. W r. 1552 Hieronim Prusiński miał 15 osadn. , Piotr Danielewicz 2 osadn. , 1 rolę pustą, Feliks 2 osadn. Według reg. pob. pow. łukowskiego z r. 1580 p. Jaroszowa Praszińska płaciła poboru z P. i Zawad od 7 wł. osiadłych fl. 7, od koła młyń. gr. 12, p. Maciej Prusziński od zagrody bez roli z Zawad gr. 4, suma fl. 7 gr. 16 Pawiński, Małop. , 380, 386, 401, 428. Dobra P. w 1884 r. rozl. mr. 2588 gr. or. i ogr. mr. 756, łąk mr. 141, lasu mr. 1651, nieuż. mr. 40; bud. mur. 1, z drzewa 22; las nieurządzony. Wś P. os. 31, z gr. mr. 419; wś Błogoszcz os. 2, z gr. mr. 1 P. par. , dek. siedlecki, ma 1407 dusz. Br. Ch. Pruszyn, obręb leśnobagnisty w pow. rzeczyckim, gm, Maładusz, po prawej stronie go ścińca ze wsi Horoszków do Dombrowicy. Tu się znajdują smolarnie. A. Jel. Pruszyna, część Rodatycz, pow. gródecki. Pruszynek, pow. nieszawski, gm. i par. Straszewo. Niepodana w spisie urzęd. miejscowości gub. warszawskiej. Pruszyńskie, wś, pow. rossieński, par. kielmeńska. Pruszyszki, wś, pow. maryampolski, gm. Michaliszki, par. Płutyszki, odl. od Maryampola 22 w. , ma 2 dm. , 19 mk. W 1827 r. 1 dm. , 14 mk. , par. Preny. Prut 1. staroż. Pyretus, rzeka, lewy dopływ Dunaju, bierze początek w Karpatach wschodnich, w dziale czarnohorskim. Grzbiet Czarnohory ciągnie się od szczytu Kukula 1542 mt. wprost na płd. po Howerlę 2058 mt. a ztąd wygina się ku płd. wschod. przez szczyty Dancerza 1822 mt. , Turkuła 1935 mt. i Szpyci 1866 mt. . Na płn. wschod, pochyłości ściany górskiej od Howerli do Turkuła leżą źródłowiska, których wody zbierają się w dwa ramiona, jedno wychodzi z pod Howerli ku wschodowi, drugie z pod Turkuła ku północy. Oba ramiona łączą się u płn. podnóża Maryszewskiej Małej 1451 mt. . Odtąd podąża Prut górskim wąwozem w krętym biegu ku północy, tocząc wody łożyskiem kamienistem i skalistera, zabierając liczne wody górskie z obu stron, jak z lew. brzegu Forczynkę al. Foreszczynkę, Hawryłeć Wielki i Mały, a z prawego Kostryczyk i Ardziałużę. Przy ujściu ostatniego potoku leży polana t. n. , stanowiąca miejsce wypoczynku owczarzów, jako też jadących wzdłuż koryta drogą, która ze wsi Woroczty prowadzi gęstymi lasami i manowcami na Czarnohorę i inne szczyty Karpat, a którą bez przewodnika trudno przebyć. Na tej romantycznej polanie występuje bogata i ciekawa roślinność. Nazwa tej okolicy rumuńska ma oznaczać długą dolinę. od polany Ardziałuży wygina się P. na płn. zach. aż po Worochtę i zabiera na tej przestrzeni z praw. brzegu Worochcel i Wojtuł, a z lew. brzegu Świnny pot. i Paradczyn. Poniżej Worochty płynie znów na północ wąwozem zwężonym, nad którym od zachodu wznosi się Magóra 1270 mt. , a od wsch. Ryza 1292 mt. , a przyjąwszy z praw. brzegu pot. Pihy z dopływem Hordie, wydostaje się na równinkę cokolwiek szerszą, na której legły zabudowania Tatarowa, wioski należącej do gm. Mikuliczyna; od lew. brzegu wpada silny dopływ Prutec zwany, z dopływami Prutczykiem, Hnylicą i Jabłonicą. Odtąd podąża przeważnie na północ, wijąc się śród doliny jużto się rozszerzającej, jużto zwężającej, aż wreszcie pod Mikuliczynem rozpływa się w szerokiem łożysku, zabrawszy z praw. brzegu znaczne ramię wodne, Pruteć mikuliczyński al. wschodni. Tym, którzy przybyli od północy do Mikuliczyna po raz pierwszy, okazują się wyniosłości karpackie, zasłonięte przedtem wyniosłymi brzegami Prutu. Na płd. wschod. półkolu tej kotliny wysuwają się lesiste kopce gór jedne po drugich; na płnwschód zaś wyzierają z osłony iglastych borów ostrokończyste grzbiety Gorganów. Poniżej Mikuliczyna dolina zwęża się znacznie, rzeka płynie miejscami ciasnem korytem, miejscami zaś wstępuje w rozwarte kotliny. Wszędzie dopływy Prutu tworzą tu wyłomy o stromych ścianach. Po za osadą Jamną rzeka zbliża się powoli ku Dorze, którą poprzedza wspaniały wodopad Prutu. Najdogodniej go oglądać z prawego brzegu, gdyż lewy brzeg lesisty wznosi się stromo nad korytem rzeki. Po głazach ogromnych, rozniesionych w korycie i przy brzegach, można się dostać podczas zwykłego wodostanu do groty wyżłobionej w ścianie skał lewego brzegu, zkąd wodospad przedstawia się z dołu we mgle pyłu wodnego. Środkiem toczą się z szumem spienione wody, cisnące się przez skalistą bramę wyłomu, spadają na dół z głuchym hukiem w postaci śnieżystych obłoków i rozbryzgując o głazy, rozpływają się następnie modrawozielonemi falami. Z hukiem wodospadu miesza się szum ujścia pobliskiego potoku Żonki, której pęd wartki uderza o kamienisty brzeg lewy Prutu. Minąwszy ujście Czernohorczyka pod Jaremczem, dosięga P. wsi Dory, leżącej w górskiem i lesistem otoczeniu. Wzniesienia tu występują rozmaicie, bliższe w postaci stoż

Pruszyn

Pruszyn

Pruszyna

Pruszynek

Pruszyńskie

Pruszyszki

Prut