Kutkówka, rz. w pow. bracławskim, wpada do Bohu z prawej strony pod wsią Monastyrskie, płynie pod wsią Jastrzebińcami. Kutkuhnen al. Lissen niem. , wś i kol. , pow. ragnecki, st. p. Rautenberg. Kutlau niem. , ob. Kuttlau. Kutlewo al. Złota góra, nazywała się kiedyś wielka winnica przy Toruniu, za starotoruńską bramą ku Przysiekom nad Wisłą leżąca, pow. toruński. Zdawna zapisana była szpitalowi św. Ducha w Toruniu, który jako i dobra jego r. 1415 pp. benedyktynki przejęły. Jedna ze starych panien Elżbieta Krowicka pamiętała, jako jednego roku 11 beczek wina z niej miały panny. W czasie reformacyi zabrali ją Toruńczanie. R. 1598 mieli tu ogrody Michał Herczog, Jerzy Berr, Joachim Vogt, Wacław Pietsch, Dawid Grecz i Ambroży Zachariae. Panny wytoczyły proces o tę winnicę, nie mogły jednak nic wskórać bez przywileju, który dawniej już zabrali byli toruńczanie z klasztoru. Tylko im za to mały ogród wy znaczył toruński magistrat na starotoruńskiem przedmieściu przed bramą. Ob. Żeńskie kla sztory w dyec. chełmińskiej. Obecnie posia dłość przy Toruniu pod nazwą Kutlewo al. Złota góra nie jest znana. Kś. F. Kutniany, zaśc. szlach. , pow. dzisieński, 3 okr. adm. , o 14 w. od Dzisny, 1 dom, 8 mk. katol. 1866. Kutnicza Chata i Chatka, dwa zaśc, pow. wileński, 3 okr. adm. , o 55 i 60 w. od Wilna, 2 dm. , 9 mk. katol. 1866. Kutnie, przys. Lublińca Nowego, pow. cieszanowski. Kutniki, mała osada składająca się z kilku dymów w pow. mińskim, tuż obok wsi Sienni cy, w gm. siennickiej, nieopodal gościńca poczt. Osada ta została założona po r. 1863 przez nadanie kawałków ziemi dworskiej tak zwa nym bobylom. A. Jel. . Kutniki 1. wś należąca do Krasielskiej, pow. lidzki, 4 okr. adm. , od Lidy o w. 39, od Wasiliszek w. 36, dm. 3, mk. rzym. katol. 19. 2. K. al. Picele, zaśc. szlach. nad rz. Powianóżką, pow. dzisieński, 3 okr. adm. , o 14 w. od Dzisny, 4 dm. , 91 mk. , z tego 90 prawosł. , 1 katol. 3. K. al. Kutniaki, zaśc. szlach. , pow. dzisieński, 3 okr. adm. , o 14 w. od Dzisny, 1 dm. , 6 mk. katol. 1866. Kutnikowy Kopiec, ob. Fatra. Kutniów, wś nad Ikwą, pow. krzemieniecki, na pograniczu powiatu. Kutno, msto powiatowe gub. warszawskiej, nad rz. Ochnią; leży pod 52 13 4 szer. i 37 4 8 dłg. geogr. ; odl. 125 w. od Warszawy, z którą łączy je droga żelazna; droga bita IV rzędu łączy K. z Łowiczem, Kołem, Koninem i Kaliszem dawniej i z Warszawą, 16. 25 mil, na Piecka Dąbrowę, Łowicz, Kozłów, Sochaczew, Soroki, Błonie, Ołtarzew. Jest tu kościół paraf. murowany, kościół ewang. filialny, szpital św. Walentego na 30 łóżek, dwie szkoły początkowe katol. i ewang. , sąd pokoju okr. II, należący do II okręgu zjazdu sędziów we Włocławku, urząd powiatowy, urząd miejski, stacya telegr. , st. poczt. , st. drogi żel. warsz. bydgoskiej o wiorstę od msta odległa, kasa wkładowe zaliczkowa Z zakładów przemysłowych są tu młyn parowy z piekarnią produkujący za 57, 000 rs. , 4 garbarnie z produkcyą 1400 rs. , fabryka świec i mydła na 1800 rs. , fabryka narzędzi rolniczych na 4350 rs. , fabryka cykoryi na 4000 rs. , olejarnia na 400 rs. , 2 fabryki octu na 2200 rs. i miodosytnia na 400 rs. W 1881 r. było w ogóle 10 fabryk z produk. na 85, 600 rs. Dochód miasta wynosił 7459 rs. , rozchody 6585 rs. W 1806 r. K. miało 2000 mk. 1400 żyd. ; w 1827 r. 218 dm. i 4000 mk. ; w 1860 r. 81 dm. mur. , 144 drewn. i 5668 mk. 3898 żyd. ; w 1881 r. 384 dm. 98 mur. i 8021 mk. 3976 męż. , 4045 kob. . Przeszłość K. jest mało znana, gdyż pożar w 1753 roku zniszczyć musiał dawne dokumenta miejskie. Według podania czech Piotr z Kutna miał założyć tu siedzibę swą w 997 r. i nadać jej nazwę rodzinnego gniazda. Często trafiająca się w tych stronach nazwa Kąty pozwala przypuszczać, że i Kutno mogło zwać się Kątno pierwotnie. Kiedy zostało miastem i kiedy założono tu kościół parafialny, niewiadomo. Kościół istnieje już na początku XVI w. K. wtedy jest własnością Jadwigi z Łaskich wojewodziny rawskiej i jej synów. Na ich prośbę Zygmunt August ustanawia tu w 1555 r. jarmarki. Gdy pożar 1753 r. zniszczył do szczętu drewniane mko, wtedy dziedzice K. Zamojscy wyjednali w 1766 r. nowy lokacyjny przywilej u Stanisława Augusta. Dzięki zabiegom właścicieli i przyjaznym warunkom, szybko się teraz K. rozwijało tak że w 1807 r. było jednem ze znaczniejszych miast departamentu warszawskiego, po Warszawie i Łowiczu najludniejsze, Było tu wtedy 2000 mk. , ale jednocześnie Łęczyca miała 1500, Gostynin 550, Zgierz 500, Łódź 400 mk. K. miało wtedy 300 rzemieślników, między nimi 22 kuśnierzy. Propinacya przynosiła wielkie korzyści. Powstały tu później fabryki sukna, lecz upadły około 1840 r. Obecnie jako główny punkt zamożnego i ludnego powiatu, połączony koleją z Warszawą, Włocławkiem i Toruniem, posiada K. trwałe warunki pomyślnego rozwoju. Handel zbożowy ma tu swoje ognisko. O zamożności miasta świadczy znaczna stosunkowo wysokość wartości domów, które dla ubezpieczenia od ognia oszacowane są na 536, 450 rs. w tem 334, 000 murowane. Istniejąca tu kasa wkładowozaliczko wa miała w 1881 r. 81 członków z kapitałem Kutkówka Kutkówka Kutkuhnen Kutlau Kutniany Kutnicza Kutnie Kutniki Kutnikowy Kutniów