drzwiach, idąc do szkół, w czarnych prostych ramach, na których częstokroć bywały lampy zapalane, na drutach dwóch do tejże ramy przybitych wisząc, które devotus populus dawał. Gdy zaś JWPan Jerzy Antoni na Kutkorzu Łączyński, natenczas chorąży żydaczowski, wystawiwszy tutejszy kościół Bogu na chwałę, bywał w trybunale lubelskim dla spraw swoich, wielki wziął afekt do tego obrazu, zycząc go sobie otrzymać do nowo wystawionego kościoła tutejszego; uczynił tedy rekurs prośby swojej do oo. jezuitów i lubo zrazu nalazł był trudności do nabycia tego obrazu, jednak potem, za powtórnym rekursem przez JMc. X. Tymienieckiego, kaznodzieję kościoła jezuitów, in anno 1725 odebrał tego obrazu donatywę, dla którego nim jeszcze wielki ołtarz był sporządzony, kazawszy zrobić ramę snycerską, lokował go na miejscu wielkiego ołtarza w tym kościele. Jako zaś miał relacyą od oo. jezuitów, ten obraz miał być od św. Franciszka Borgiasza z Rzymu, czyli przez niego przywieziony czyli przysłany, i że to jest kopiowany z obrazu Mariae majoris ad Nives. Jakich zaś łask Boskich przez przyczynę Matki Najśw. w tymże obrazie zostającej doznawali pobożni ludzie w tamtem miejscu, dopiero po wzięciu jego z tamtego miejsca dało się słyszeć, osobliwie między ubóstwem. Osobliwie zaś JM. Pan Adamowski, patron lubelski, z wielką ciekawością i pragnieniem dowiadywał się u oo. jezuitów, kędy się ten obraz z tego miejsca podział. Dowiedział on się o tem dopiero 1726 r. , gdy tenże p. Łączyński przyjechał do Lublina i trafunkiem na ratuszu tamecznym podczas agitujących się sądów trybunału lubelskiego zeszedłszy się z ks. Szaniawskim, prokuratorem oo. jezuitów, odebrał od niego relacyą o troskliwości p. Adamowskiego i dla utemperowania żalu jego powiedział mu, że ten obraz znajduje się w kościele maryanowskim alias kutkorskim. Jakoż wiadomość ta uspokoiła p. Adamowskiego. Ob. Kutkusz p. Ks. Dodolskiego, Przyjaciel dom. , r. 1854, Nr. 9. Wieś ta zostaje od r. 1585 w posiadaniu Łączyńskich. Jerzy Antoni Łączyński, chorąży żydaczowski, chciał wieś zamienić na miasteczko i nazwać Maryanowem, na cześć Maryi Panny, Otrzymał był na to nawet przywilej wydany przez Augusta II d. 26 kwietnia r. 1727, a podany do aktów grodu lwowskiego, przyjęty i wpisany d. 19 maja 1775 r. Dod. tyg. przy Gaz. Lwow. 1853, str. 203 i 204. W przywileju tym czytamy My August II i t. d. .. oznajmiamy i t. d. .. Powziąwszy wiadomość, iż rodowity Jerzy Antoni Łączyński, chorąży żydaczowski, na Własnym gruncie dziedzicznym przy również dziedzicznej wsi Kutkorzu w wojew. ruskiem a ziemi lwows. nowe miasteczko, Maryanów zwane, założyć chce, postanowiliśmy dać mu upoważnienie i moc do założenia tego nowego miasteczka, nadając zarazem temu miasteczku prawo magdeburskie i t. d. Aby zaś to mia steczko do większej zamożności dojść mogło, targi doroczne i tygodniowe ustanawiamy i t. d. .. Łączyński założył miasteczko według planu najregularniejszego, zaraz w początkach założenia zbudował kościółek drewniany pod wezw. św. Jerzego, którego zawiadywanie poruczył najprzód oo. dominikanom, później księ żom trynitarzom, następnie r. 1727 księżom karmelitom, w którym to roku kościół podnie siono do godności parafialnego. W r. 1753 d. 1 stycznia objęli zarząd kościółka ks. kapucyni z obowiązkiem zawiadywania parafią. Położe nie miasteczka na dogodnym trakcie z Woły nia do Lwowa, rokowało prędkie wzniesienie się. Lecz zgon założyciela zaszły wkrótce 1 lipca 1754 r. przeciął ów pomysł, a mia steczko wróciło tak co do budowli jak i nazwy do osady włościańskiej Kutkorza, jak się po przednio zwało. Maryanowem zwie się tylko jedna część wsi. W K. urodził się w r, 1777 Jan Nepom. Kamiński, mąż zasłużony w dzie jach teatru polskiego. Lu. Dz. Kutkowce. wś nad Żwańczykiem, pow. ka mieniecki, gm. Olchowiec, ma 166 dm. , 972 mk. , 762 dzies. ziemi włośc, 1697 dzies. dwor skiej z przysiółkami Dąbrówką i Zakupną. Jest tu kościół katol. paraf. p. w. Podwyż. św. Krzyża, dekan. kamienieckiego, wymurowany przez Augusta Kickiego, ststę krasnostawskiego w r. 1789 inne źródła podają, że przez Ko walskiego 1786, ma 2646 parafian. Cerkiew p. w. ś. Paraski ma 1199 parafian i 61 dzies. ziemi. Kamień ciosowy, młyny. K. należały do Tarnowskich, Kickich, Kuczalskich, dziś Winogradzkich. R. 1493 miały 25 dm. Do rzym. katol. parafii K. należą mko Husiatyn, wsie K. , Dąbrówka, Demkowce, Holeniszczów, Hermanówka, Iwachnowce, Kuźmińczyk, Myt karczma, Olchowiec, Skotyniany, Świerzkowce, Teremkowce, Uwsie, Wysełki, Zakupno, Żarnówka. Por. Husiatyn, Dr. M. Kutkowce, wś, pow. tarnopolski, o 3. 7 kil. od Tarnopola, par. rzym. katol. i st. p. Tarnopol, ma cerkiew gr. katol. , 1klasową szkołę ludową, 715 mk, w gminie, 149 na obszarze dworskim. Kutkowice 1. Nowe, niem. NoweKuttendorf, wś i dobra, pow. prądnicki. par. Głogówko; gm. K. ma 10 bud. , 7 dm. , 139 mk. Dobra, część majoratu głogowskiego, mają z folw. Hundsbeck 722 mr. rozl. a wś 11 osad, 684 mr. gruntu. 2. K. Stare, niem. AltKuttendorf, wś i dobra tamże, przy drodze z Głogówka do Koźla; 101 bud. , 51 dm. , 370 mk. Dobra mają 818 mr. rozl. a wś 41 osad. 1227 mr. rozl. ; od r. 1850 kościół katol. filial. do par. Friedersdorf

Kutkowce

Kutkowce

Kutkowice