monin z Laukną, utworzoną przez dopływy Arga, Budup, Ossa, Osaat i Parwa; do Laukny wpływa nadto struga Medlauk, wreszcie pod Labiewem Dejma z poboczną Auer. O rzece Niemoninie twierdzi dr. Schumann, że ona jest dawniejszem ujściem Niemna, który, po utworzeniu zatoki Kurońskiej, dzisiejszy północny przyjął kierunek. Na rzece Skirwit urządzony jest sławny jaz na łososie. Kanały ważniejsze są Tymberski kanał Timber Canal w wielkiem bagnisku zwanem po niem. Der gr. Moosbrach, ściąga stąd wody do Niemonina; Fryderykowska wielka przekopa Der gr. Friedrichs graben łączy Dejmę z Niemoninem; Grejtuszka czyli mała przekopa Fryderykowska kl. Friedriechsgraben łączy Niemonin z Lilią. Za pomocą kanałów tych odbywa się ożywiona żegluga pomiędzy Królewcem a Litwą, i dalej z Rossyą; aż do Czarnego morza statki przechodzą Ogińskiego kanałem. Nareszcie od r. 1863 nowo budowany kanał Wilhelma Kaiser Wilhelm Canal wielce także pożyteczny żegludze, ponieważ statki na nim omijają bardzo niebezpieczny kąt windoborski Windenburger Ecke w zatoce Kurońskiej. Przed 200 około laty niziny kurońskie mało albo wcale mianowicie bliżej ku zatoce nie były zamieszkałe; tworzyły wtedy puste moczadła, dzikim chyba zwierzętom przystępne. Najpierw zaczęto wyżej położone miejsca uprawiać; następnie ścieśniając groblami rzeki, zaludniono zwolna miejsca niższe. Obecnie niziny kurońskie zaliczają się do najbogatszych okolic praskiego państwa; mianowicie niemeńska delta, to istny Gozen pruski. Prawda, że od strony zatoki nie są jeszcze groblami zabezpieczone te okolice i stąd podlegają zalewom regularnym wiosennym i jesiennym, takie nadzwyczajne powodzie w czasie burz i wiatrów zachodnich nie są rzadkie; wylewy te jednak więcej pożytku aniżeli szkody przynoszą, podobnie jak Nil szlam żyzny po sobie zostawiając. Pod względem użytków i położenia niziny kurońskie rozpadają się na trzy różne działy. Najwięcej od zatoki oddalona część nizin, nieco nad poziom morza wyniesiona, stanowi najurodzajniejszą rolę orną, którą i na łąki od czasu do czasu zamieniają; uprawiana bywa z najlepszym skutkiem przez drobnych gburów, najczęściej na włóce albo na mniejszym kawale osiadłych. Średnia część, na łąki bujne obrócona, nie bywa do uprawy roli używana. Najbliższa nareszcie zatoki część nizin najmniej jest użyte czną. Składa się przeważnie z bagnisk torfiastych i piasków. Także znaczne lasy zajmują te obszary. Po obu stronach Tymberskiego kanału po za rzekę Lauknę ku Niemoninowi ciągną się bagna wielkie, po niem. der grosse Moosbruch zwane; w głębokiej rzece Lauknie utrzymują się tu dodziśdnia bobry, a z pomiędzy ptaków gnieżdżą puhacze i żórawie dość licznie. W nowszych czasach została także choć rzadko bardzo zaludniona ta puszcza; znajdują się tu wioski Schenkendorf, Schöndorf i Mausern. Zaraz w sąsiedztwie owych bagnisk leży las niemeński i ibenhorski. Ostatni jest sławny z dość licznych łosiów Elchwild, Ellenthier, starannie tu chowanych i strzeżonych. Rzadkie te a ciekawe zwierzęta utrzymują się jeszcze tylko w rossyjskich prowincyach nadbaltyckich i w Skandynawii, ale są bliskie wymarcia. Także na południe wielkich błocisk koło Labiewa znajdują się dość znaczne lasy nizinne; w ogóle jest tu 7 leśnictw. Cała ta opisana trzecia część nizin zamieszkaną jest z małym wyjątkiem przez ubogich rybaków, robotników i ogrodników, na 5 6 morgach siedzących. Co rok na wiosnę i na jesień, a częściej w czasie burz i wichrów, wystawione są te okolice na ogólną powódź, nie są bowiem ani ze strony rzek ani zatoki groblami zabezpieczone. Ob. Otto Glagau, Littauen und die Littaner, str. 66 100. Kś. F. Kuropatniki 1 wś, pow. brzeżański, położona w ładnej dolinie nad rzeczką Kuropcem, wypływającą z Koniuch; po obudwóch stronach rzeczki rozciągają się ogromne sianożęcia; niegdyś wodą zalane, stanowiły staw; po prawym brzegu na podłużnych wzgórzach zaczynają się lasy, idące ku południowi i zachodowi; po lewym brzegu odkryte dość wysokie góry, na których wierzchołku zaczyna się Podole. Wieś ta liczy 1464 ludności, w tem 734 męż. , 730 kob. ; 813 łacinników należy do rzym. katol. parafii w Brzeżanach; 562 gr. katol. mają parafią w miejscu. Posiadłość większa obejmuje 822 mr. roli ornej, 157 mr. łąk i ogrodów, 43 mr. pastwisk, 1467 mr. lasu; włościańskie grunta obejmują 2104 mr. roli ornej, 313 mr. łąk, 228 mr. pastwisk, 4 mr. lasu. Niegdyś znajdował się tu zamek oblany stawami, siedziba hr. Kuropatnickich, dziś w tem miejscu gorzelnia, tylko kawałek wału ziemnego pozostał. Własność Stanisława hr. Potockiego. 2. K. , wś, pow. rohatyński, par. gr. katol. K. , o 3 kil. od st. p. Bursztyn, ma 509 mk. , z tego 3 na obszarze dworskim. Kuropatówka, domy na obszarze dworskim w Sosnowicach, przy Leńczach górnych w pow. wadowickim. Br. G. Kuropatowszczyzna, zaśc. , pow. oszmiański, 1 okr. adm. , o 10 w. od Oszmiany, 2 dm. , 13 mk katol. 1886. Kuropatwa, os. leśna rząd. , pow. konecki, gm. Grodzisko, par. Radoszyce, odl. 22 w. od Końskich. Lasu mr. 719. Kuropiec, ob. Koropiec. Kuropiec, znaczny strumień, także Ceniówką zwany, powstaje z połączenia dwóch większych potoków; Olesińskiego i Koniuchów, Kuropatniki Kuropiec Kuropatniki Kuropatówka Kuropatowszczyzna Kuropatwa