katol parafii. K. należą Hajayn, Kuna, Basałyczówka, Bubnówka, Dmytrenki, Fator hajsyński, Idźka, Jarmolińce, Karbówka, Kaszury, Kiślak, Kosanowa, Krutohorb, Kunka, Maryanówka, Metlińce, Nosowce, Szura metliniecka, Żerdynówka. Poczta Hajsyn. Okrąg polic. i urząd gminny, do którego należą Kuna, Maryanówka, Żerdeuówka, Krutyhorb, Bubnówka, Basałyczówka, Dmitrenki, Kuźmińce, Sokólec, Stepaszki, Charpaczka i Jarmolińce; razem włościan 6392 dusz i ich ziemi 11607 dzies. Jest tu cerkiew pod wezw. N. P. , liczy par. 1066 i 35 dz. ziemi, dm, 195, sklepów 3, rzemieśl. 55, ziemi włośc. 985, dwors. w całym kluczu Kuna, Hłuboczek, Żerdenówka, Krutohorb, Kiblicz, Maryanówka, Ogijówka, Rachnówka i Tyszkówka 7013 dzies. ziemi; grunta równe, ziemia dobra. Kuna założona przez Słupiczów. Iwan Słupicz otrzymał przywilej od Swidrygiełły na obszerno ziemie nad Bohem leżące. Witold potwierdził tę darowiznę i wydał przywilej, który był złożony w zamku bradawskim, kwit zaś z metryk koronnych kancelaryi mniejszej, określający granicę ziem Słupiczów, ma się tam dotąd znajdywać Heleniusz. Miało tu być 28 kluczy, obejmu jących przestrzeń od Łobaczowa w Taraszczańskiem, aż do Beiszady, kilkanaście mil kraju zajmującą. Należało do nich Derenkowa, Kaliczyńce, Rolińce, Zachody, Płoska, Boh, Trościaniec, Gordyjówka, Ułanica, Batoh, Zasław, Kuna, Hubnik, Kunka alias Wójtowce, Klebań, Berszada, Ometyńce za Sitkową, Oblińskie grunta na mil 12, Krasnopole alias Skibińce, Zadanówka, Oblaczów, Karpów, Kalityn, Iwangród, Rohczna, Horobijówka, Działowce i Meleszkowce. Dwaj Słupicze dobra te odziedziczyli Hrehory i Semen Bohdanowicz, synowiec jego. Tenze sam Semen wkrótce ogłoszony został zdrajcą kraju za wydanie Bracławia banowi tatarskiemu, a dobra zostały konfiskowane i przyłączone do dóbr sto łowych Zygmunta Augusta, który oddał je wkrótce ks. Kuźmie Iwanowiczowi Zasławskiemu; Syn Jego Janusz dzierżył je spokojnie; dopiero w czasie opieki nad jego synami Michałem i Januszem wystąpił z procesem Hrehory Slupicz zwany Żwan, dobra odebrał i sam trzymał je do 1575 r. , a następnie wspólnie z synowcem Semenem. Zygmunt August w 1566 r. nadał przywilej Semenowi Słupiczowi na Kunę i Nosówce tylko; jednak oni proces wygrali i dobra ich od konfiskaty uwolnione zostały. W 1595 r. nastąpił dział między niemi Semen dostał Kunę, Kunkę, Nosowce i Hubnik; a Hrehory Rolińce, Zachody i Płoskę z przynależnościami. Dobra te tak były zniszczone przez Tatarów, że w 1601 r. Słupicz wydał przywilej mieszczanom kuniańskim, pozwalający im osadzać się instrument na słobodę. Semen Słupicz joszcze więcej powiększył swoją fortunę; ożenił się bowiem z Eudoksyą Krasnosielską, jedyną sukcesorką Bohdana ks. Korotkiego, posiadacza w tych stronach znacznej fortuny. Brat Bohdana, Hrehory Korotkij, sprzedał przedtem część swoją ks. Januszowi Zbarazkiemu, ale dział całej fortuny zrobiono po śmierci jego i w dziale tym pominięta została Eadoksya Krasnosielską. Zaczął się więc proces w 1610 r. , ciągnący się prawie do naszych czasów. Eudoksya miała 3 synów Matiasa, Tychona i Jerzego i córkę Halszkę, za Wasylem Rohozińskim. Po jej śmierci w 1617 r. proces popierał opiekun jej dzieci Mioleszko alias Mioleszyński; on to pierwszy wymurował zamek w Kunie i dobrze go opatrzył; on także nadał mieszczanom kuniańskim prawo osady z 30le tnią wolnością. W 1625 czy też 1626 zginął ostatni ze Słupiczów Tyohon z ręki szwagra swego Wasyla Rohozińskiego 22 stycznia potajemnie wdarł on się ze spólnikami w 100 koni do zamku kuniańskiego, od rz. Sobi po drabinach, i własną ręką brata rodzonego swej żony zabił. Siostra stryjeczna Tychona, Aleksandra Kruszelnicka, wytoczyła proces Rohozińskim o mord. Trybunał lubelski Rohozińską uwolnił, on zaś został skazany na wieżę na lat 2 in fundo pokwitow. Kruszelmckiej w 1632 r. . Po bezpotomnej śmierci ostatniego ze Słupiczów, dobra jego zostały przyłączone do korony, pomijając rodzoną siostrę Bohorińską. Król Zygmunt III. przywilejem wydanym w 1624 r. 28 lutego, darował Kunę i Kunkę Aleksandrowi Piasoczyńskiemu; przywilej ten znajduje się w Kunie Heleniusz. Rohoziński, za niedopuszczenie Piasoczyńskiego do objęcia dóbr, dekretem trybunału skazany na banicyą dnia 22 kwietnia 1625 r. Kopia dekretu tego znajduje się także w archiwum kuniańskiem. Plasoczyński skończył potem zgodnie z Rohozińskim, proces umorzono, Rohozińscy utrzymali się przy dziedzictwie, nawet znaczne jeszcze majętności dokupili w okolicach Kuny. Pięciu synów Rohozińskich legło pod Batowem; pozostały Adryan dalej prowadził proces z Wiszniowieckimi, sukcesorami Zbarazkich, Konieopolskimi i Sieniawskimi o 1 4 część fortuny Słupiczów, przynależnej Rohozińskim. Adryan zostawił córkę Prudencyą za Wolskim; córka jej za Borejką, cześnikiem wołyńskim, jedyna sukcesorką całego majątku. Borejkowie zostawili 0 córek i jednego syna Pelicyana, cześnika witebskiego, który miał za sobą rodzoną siostrę Zacharyasza Jaroszyńskiego, podstolego Winnickiego; majątek więc SłupiozówRohozińskich rozdzielił się na 7 części. P. podstoli poskupywał wszystkie te części około 1753, i zostawił synom ogromny majątek, składający się z kilku

Kuna