karczma rządowa nad jez. Zabiela, pow. dziśnieński, o 65 w. od Dzisny, 1 okr. adm, , 1 dm. , 10 mk. żydów. 4. K. , wś gminy leonpolskiej, pow. dziśnieński, 3 okr. adm. , o 36 w. od Dzisny, 4 dm. , 34 mk. 1866. Kukiszki, os. , pow. wyłkowyski, gm. Kibarty, par. Wierzbołów; odl. 14 w. od Wyłkowyszek, ma 1 dm. , 23 mk. Kukiszki 1. wś, pow. trocki, 3 okr. adm. , 56 w. od Trok, 3 dm. , 45 mk. katol. 2. K. , zaśc. , pow. trocki, 1 okr. adm. , 28 w. od Trok, 1 dm. , 6 mk. katol. 3. K. , wś, pow. święciański, 1 okr. polic, mk. katol. 52, starowierców 8, żydów 5, dm. 6 1866. Kukizów zwany dawniej Krasnym Ostrowem, po rusku Kukyziw, mko w pow. lwowskim, między 49 56 a 49 57 40 płn. szer. i m. 41 55 a 42 wsch. dług. od F. , 23 kil. na płd. wsch. od sądu powiat. we Lwowie, 10 kil. na płn. od najbliższej stacyi kolejowej w Barszczewicach, 5 kil. na płn. zach. od urzę du poczt, w Jaryczowie. Na płd. leżą Ceperów i Jaryczów Stary, na zach. Remenów, na płn. Rudańce i Kłodno Wielkie w pow. żółkiewskim, na wsch. Dziedziłów w pow. kamioneckim. Wody z całego obszaru uchodzą do Pełtwi za pośrednictwem Kulikówki i Kąpielówki. Kulikówka płynie od płd. zach. na płn. wsch. i łączy się z Kąpielówką ob. , która odtąd przybiera nazwę Nowej rzeki i płynie na wsch. , zabierając kilka strug małych ze wsch. obszaru Kukizowa. Rozległy staw kukizowski, który się niegdyś znajdował w płd. zach. stronie miasteczka, między Kulikówką a Kąpielówką, osuszono i zamieniono w łąkę. Na płn. od tego miejsca leżą zabudowania, we wsch. stronie obszaru las Koniuchy. Własność większa Strzeleckiego ma roli orn. 175, łąk i ogr. 291, pastw. 8, lasu 378; włas. mniej roli orn. 755, łąk i ogr. 92, pastw. 15 mr. Według spisu z roku 1880 było 609 mieszk. w gminie, 57 na obsz. dwors. przeszło 200 obrz. rzym. katol. , przeszło 300 gr. katol. , reszta wyzn. mojżeszowego. Par. rzym. kat. w miejscu, należy do dekanatu żółkiewskiego, archidyecezyi lwowskiej, i ma filie w Ceperowie, Remenowie, Rudańcach i Wisłobokach. Początek parafii nieznany. Jest kościół przoz królewicza Jakóba Ludwika Sobieskiego roku 1730 zbudowany. Par. gr. katol. w miejscu, należy do dekanatu kulikowskiego a dyecezyi przemyskiej i ma filie w Rudańcach i Bołszowie. Na mocy erekcyi z r. 1735 ma paroch wolne mlewo w młynie skarbowym kukizowskim. Parafia musi być dawna, gdyż w cerkwi znajduje się krzyż procesyonalny, ofiarowany r. 1560 przez szewca z Żółkwi. Cerkiew kukizowska ma odpust od papieża Klemensa XIII. Do r. 1800 tworzyły Kukizów i Rudańce dwie parafie. W Kukizowie był parochem Jan Piasecki, w Rudańcach Terlecki. W K. jest szko ła filialna. Kukizów należał pierwotnie do rodziny Herburtów. Aleksander Jagiellończyk, wynagradzając wierne służby Fryderyka z Kniahynicz Herburta, przenosi wieś jego Ku kizów r. 1502 z prawa polskiego i ruskiego na magdeburskie. Ten Herburt zginął w bitwie pod Sokalem r. 1519. Jan Herburt z Fulsztyna Kukizowski przemienił na mocy przywile ju z r. 1538 wieś tę na miasto, zaprowadził targ i dwa jarmarki Ob. Rkp. Ossol. Nr. 2836 fol. 79. Z Reginą z Herburtów, żoną Stanisława Żółkiewskiego, przeszedł K. w dom Żółkiewskich. Jan III pisał się dziedzicznym panem na Kukizowie, Kulikowie i t. d. Kon stanty Sobieski nadaje r. 1699 miasteczku prawo miejskie magdeburskie, Jest to potwier dzenie przywileju z r. 1538. Miasteczko zwie się tutaj Krasnym Ostrowem ob. Akta grodz. i ziem. , t. I, str. 113 do 115. Napady Tur ków i Tatarów w okolicach Lwowa ponawia ne, kilkakrotnie ogniem i mieczem zniszczyły Kukizów. Około r. 1786 dziedziczyła tu An na z Sapiehów ks. Jabłonowska, wojewodzina bracławska. Herb miasteczka W polu czerwonem złoty klucz, sztorcem ustawiony, ku le wej stronie zwrócony. Obok Halicza był tak że Kukizów miejscowością, gdzie w w. XVI przebywała żydowska sekta Karaitów. Po r. 1831 przesiedlili się Karaici kukizowscy do swoich spółwyznawców w Haliczu, a w Kukizowie pozostała po nich jedynie pamiątka w nazwie rynku Karaickiego, gdzie oni kupczyli. W Kukizowie mieszkał sławny Karaita Mardochej, który na zapytanie Jakóba Friglanda, Holendra, w r. 1699 względem Karaitów dał odpowiedź imieniem swej sekty, używszy, jak pisze, pomocy rabinów łuckiego i halickiego. Pismo to jego z przypiskamł Chrystyana Wolfiusza ogłoszono drukiem w Lipsku roku 1714 pod tyt. Notitia Caraeorum. Lu. Dz. Kukkern niem. , folw. dóbr Sohnikkern w Kurlandyi, pow. mitawski, par. Graenzhof. Kukkschen niem. , dobra w Kurlandyi, pow. talzeński, par. Kandawa. Kuklanka, rz. , dopływ Świsłoczy z praw. str. ; przyjmuje rz. Kwaterkę. Kuklany, wś rząd. , pow. święciański, 3 okr. adm. , o 21 w. od Święcian, 17 dm, 133 mk. staroobr. 1866. Kukle 1. wś, pow. sejneński, gm. Hołny Wolmera, par. Łoździeje; odl. 19 w. od Sejn. W 1827 r. miała 15 dm. , 125 mk. , obecnie 35 dm. , 358 mk. Por. Hołny Wolmera. 2 K. , wś, pow. sejneński, gm. i par. Berzniki; odl. od Sejn 7 w. ; ma 28 dm. , 157 mk. W 1827 r. wś rząd. miała U dm. , 83 mk. Br. Ch. Kukle 1. wś włośc. nad jez. t. n. i rz. Kiewnią, pow. święciański, 2 okr. polic. , mk.

Kukiszki

Kukiszki

Kukizów

Kukkern

Kukkschen

Kuklanka

Kuklany

Kukle