skutek rozpowszechnienia się na Szląiku parowych maszyn płóciennych i sukienniczych podupadł tu przemysł, niemogąc wytrzymać konkuroncyi i dla tego ludność zwraca się teraz więcej do uprawy roli. Jarmarków 15 na rok i targ oo poniedziałek, głównym przedmiotem handlu są wyroby miejscowe. Większa pos. jest własnością gminy, wynosi 111 m. roli, 175 m. pastwisk i 753 m. lasu; pos. mniejsza 2100 m. roli, 86 m. łąk, 154 m. pastw. i 124 m. lasu. Według Długosza Liber. benef. dioec. crac. miał Kęty założyć i kościół wybudować ks. oświecimski Meslaus w r, 1200, zapewne Mieczysław syn Władysława II, zmarły 1211 r. , który dobrowolną ugodą te kraje od Kazimierza ks. krak. otrzymał por. M. Boniecki Książęta szląscy 1, 27; to jednak nie jest prawdopodobne, gdyż byłoby wspomniane w późniejszych nadaniach; według dokumentu Władysława ks. opolskiego z 1277 r. kupił wójtostwo w K. de Cant niejaki Arnold z braćmi od Brunowa i za zezwoleniem księcia zamienił tę wieś na miasto, które nazwał Liebanswerde Miłocin. Książę w tym dyplomie powiada nadajemy Arnoldowi i braciom jego wszystko co do tego wójtostwa należy; prócz tego będą mieć 60 tamże znajdujących się łanów, 6 łan wolny od opłaty czynszów, w gruntach swoich urządzą tyle stawów i młynów ile im się podobać będzie bez żadnej opłaty, będą pobierali trzeci denar od spraw osądzonych, wszystkie zaś sprawy mają się sądzić juro lembergensi tj. tem prawem, jakie miało miasto Löwenberg na Szląsku. Mieszczanie po wyjściu wolności mieli płacić z łanu po grzywnie srebra i 2 miary pszenicy, żyta i owsa. Prawa i przywileje miasta potwierdzali i rozszerzali tak książęta szląscy jak i później królowie polscy. W 1391 r, zmienił ks. oświecimski Jan prawo lewenberskie naniemieckie jakiem się rządzi stolica Oszwijaczim, wyznaczył pastwiska, pozwolił przewozić wszystkie towary bez opłaty cła i nadał miastu opłaty łanowego mensuales denarios Yulgariter Tischeller i od dobywania soli de salis sectoribus, vulgariter Salczheweren za co mieli naprawiać drogi i mosty. Te przywileje potwierdził Kazimierz Jagiellończyk w 1454 r. W przywileju napotykamy nazwę miasta Libenswerde alias Canthy. W tym czasie toczył się we wszystkich miastach polskich spór między ludnością niemiecką i polską; musiało to być i w Kętach i zakończyć się na korzyść żywiołu polskiego, gdyż nazwa Liben werde ustępuje dawniejszoj nazwie, która jednak niema ustalonej pisowni, piszą bowiem Canthy, Kąnthy i Kęnthy. Gdy w początku XVI w. wyniknął spór między Oświęcimem i Kętami o handel solą, rozstrzygnął Zygmunt I spór w r. 1510 w ten sposób, że dozwolił mieszczanom z Kęt kupować sól tak z Oświęcima jako i z żup krakowskich, byle brali ją w okruhach a nie bałwanach; w 1519 r. ustanowił trzy jarmarki i targi tygodniowe w soboty, uwalniając kupców od ceł, mostowego i innych opłat. Lustracya z r 1564 wymienia, że mieszczanie płacą z domów 34 zł. 34 groszy i 3 zł. 40 gr. kolendy a za używanie lasu 6 małdrów owsa. Stefan Batory potwierdził przywileje miasta w 1579 r. W tym czasie wzrosło miasto, bo lustracya z 1660 wymienia cechy sukienników, tkaczów, piekarzy, krawców, rzeźników i szewców. Mieszczanie byli obowiązani dawać na pospolite ruszenie wóz i pięciu dobrze ubranych hajduków a nadto płacili 490 zł. rozmaitych podatków, najwięcej browarnego i gorzałczanego i za robienie miodu. W r. 1655 zostały K. zajęte przez szwedów i spalone. Podnosiły się powoli, sześć lat potrzeba było na odbudowanie fary. Ordynacya magistratu z r. 1766 powiada zważając szczupłość cechu kowalskiego y niewielkie iego zgromadzenie, podług praktyki miasta Krakowa niżej wyrażonych rzemieślników t. i. rymarzy, siodlarzy, nożowników, bednarzów, tokarzy, blacharzy, ćwiekarzy, stelmachów, sieciarzy y tych co żelazem i oczką kupczą do cecha kowalskiego przydajemy, przyłączamy do ordynacyi ich, iak się rządzić, zachować y sprawiać podług obligacyi swojej każdy powinien będzie przypuszczamy, y aby ordynacyą Krakowa zaszczycali się każdy rzemieślnik iaka mu służy pozwalamy. Jeżeliby zaś wyżey wyrażeni rzemieślnicy, lub który z nich zgromadzenie albo kongregacyą swoią osobliwą mieć chcieli, tedy za ustanowieniem nowoy ordynacyi salva na potym wydania rek wirującym nowego zgromadzenia, zostawia się i ostrzega. W tej ordynacyi nie byli objęci piekarze, dla tego otrzymali od króla Stanisława Augusta w 1767 r. ustawę, przyczem tamta ordynacya została potwierdzoną Baliński Star. Pol. II, 249 253. Do r. 1772 należały Kęty do starostwa Zatorskiego. Jak na wszystkie miasta Galicyi zachodniej, tak samo na Kęty musiały w tych stronach staczane walki w czasie konfederacyi barskiej wpłynąć niekorzystnie i zmniejszyć liczbę mieszkańcow. Rząd austryacki zniósł w 1786 kościoły 1 Bożego Ciała zbudowany przed r. 1529; 2 św. Krzyża zbud. przed 1529; 3 WW. Swiętych z r. 1622 i 4 kaplicę bractwa różańcowego z r. 1627, a w 1796 oddał gminie nadzór nad kościołem św. Jana. Sw. Jan urodził się w Kętach w r. 1389, był proboszczem w Olkuszu, następnie doktorem teologii i profesorem w uniwersytecie jagiellońskim; zmarł 24 grudnia 1473 w Krakowie i został pochowany w kościele św. Anny; 2 lut, 1767 r. , po przeprowadzeniu staraniem akademii krak. nadzwyczaj kosztownego procesu kanonizacyjnego, został policzony w poczet

Kęty