król Aleksander obdarzył ich po raz pierwszy swobodami municypalnemi, ale prawo które im nadał, magdeburskiem zwane, nie było wszakże zupełn m, i dopiero następca jego Zygmunt I, prawo to im potwierdził i nadał w pełniejszem i rozciąglejszem znaczeniu, to jest w tym sposobie jak msto Wilno to samo prawo magdeburskie posiada i używa. Otrzymali oni wójta, burmistrza, rajców i ławników. K. , jako zostający in vigilia primae reipublicae, otrzymał też herb na pieczęci miejskiej, wyobrażający rękę zbrojną z łukiem czyli kaszą. R. 1502 Szachachmet, car Złotej Ordy, rozbity przez. Mendligireja, cara Perekopu, schronił się do Kijowa. Dymitr Puciatycz przyjął nieszczęśliwego zbiega i wiele dni czcił i dary wielkie dawał. R. 1506 umiera Dymitr Puciatycz, wda kijow. ; na jego miejscu zostaje Dymitr Lwowicz Hliński. Gdy jednak brat jego Michał zaczął zdradzać, Zygmunt I od niego zamek kijowski odebrał i oddał go Jerzemu Montowtowiczowi; ale ten niedługo tu siedział, odznaczywszy się tem, że monasterowi Mikołaja Pustynnego dużo świadczył. Miejsce jego zajął Jerzy Aleksandrowicz kniaź Holszański 1508. Wojewoda ten dozierał robót około zainkn kijows. , do których wszystkie włości były znów spędzone. Przy Holszańskim też przybyli do K. 2 kwietnia 1512 r. zakładnicy od cara Perekopu Mendligireja, t. j. wnuk onego DżałAłdyn i kniaź Dewlet Bachtyja. Towarzyszący tymże zakładnikom wielcy posłowie perekopscy byli Augustyn de Garibaldi, Wincenty de Zugulfii, Jan Baptysta de SanNicolao. Wojewoda kijow, przyjął ich z wielką czcią i podarunkami obdarzył. Zakładnicy ci mieli stanowić rękojmię bezpieczeństwa od Perekopu. R. 1513 został wojewodą K. Zenowicz. Zygmunt I wiele dał przywilejów dla mieszczan, ale i o cerkwiach i monastérach nie zapominał. Manastér pieczarski swobodami obdarzył. Wojewodowie mieli zwyczaj wjeżdżać do monasteru po kilka razy na rok; koszt podejmowania ich czerńcy wielki ponosili. Zygmunt I od tego ich uwolnił. Cerkiew też pieczarka odnowioną została. W Pieczarach chowali się ks. Olelkowicże, ks. Słuccy, Hoscy, Połubieńscy etc. Ale król Zygmunt I był szczególnym dobrodziejem monasteru Michajłowskiego, który od czasu wybrania wyniatja stał w ruinie; w 1523 r. odnowiony został. Zenowicz nie więcej jak lat kilka siedział w K. ; w 1520 r. zastąpił go Jerzy Mikołajowicz Radziwiłł. Pomyślano znów o wzmocnieniu środków odpornych; jakoż około tego czasu ponownie zaczęto zamek kijowski oprawiać. Horodniczy Michał Chalecki l Niemira pilnowali robót. Około 1524 r. zostaje Wojewodą kijow. Andrzej Niemirowicz Szczytt miał on za sobą rodzoną siostrę bohatera ukrainnego, Ostafiego Daszkowicza, R. zaś 1527 K. ujrzał pośród swoich ulic zastępy paniąt litew. i ruskich. Byli to ks. Konstanty Iwanowicz Ostrogski, joniec pod Widroszą, zwycięźca pod Orszą, sławny hetman; Jerzy ks. Słucki, potomek Olelkowiczów niedawnych panów K, młodziutki a już wsławiony dzielnością w bojach; Gasztold wda wileński; Jerzy Radziwiłł, sta grodzień. , przedtem wda kijow. ; kniaź Fedor Sanguszkowicz; kniaziowie Iwan i Aleksander Wiszniowieccy; kniaź Aleks. Czartoryski; kniaź Dubrowicki; kniaź Połubieński; nareszcie Ostafi Daszkiewicz, starosta na Kaniowie i Caerkasach, bohaterskozacki. Szli oni wszyscy na wyprawę pko Tatarom, którzy, prowadzeni przez Sadelgireja, splądrowawszy Litwę, lubelskie i bełzkie, teraz po pod K. wracali w swoje stepy. Ale kniaziowie wołyńscy, z K. wypadłszy, przecięli im drogę pod Olszanicą i na głowę porazili. Odbitych jeńców liczono 40, 000. K. i kraj cały przyklasnął zwycięzcom. Roku 1529 Zygmunt I osobną hramotą wyjął kniaziów i panów kijows, z pod władzy wdy kijows. ; wyzwolił ludzi ich, którzy w K. mieszkali, takz pod władzy wojewody, jak i mieszczan kijow. W 1533 r. umiera ks. Konstanty Iwanowicz Ostrogski, sędziwy bohater Rusi. Nagrobek jego dziś jeszcze znajduje się w Ławrze Pieczarskiej i wyobraża rycerza w leżącej postaci. Kalnofojski taki mu napis grobowoy napisał Konst. Iwanowicz Ostrogski, Wda Trocki, hetman W. Ks. Lit. , po wielu zwycięztwach, od śmierci poległszy, tu schowany, roku Pańskiego 1533, mając lat 70, otrzymał 63 zwycięztw; krwawo farbowane Roś, Niepr, Olszankę przydawszy; przytocz zamkówwiele, monasterów wiele, cerkwi św. wiele, które w Xięstwie Ostrogskiem zmurował, drugą Getsemani, dom Przeczystej Panny Pieczarskiej hojnie nadał, i w nim zmarszy, położył; dla ułomnych szpitale, dla dzieci szkoły, dla ludzi rycerskich w Akademii Marsowej z pałaszami zostawił kopje; i mile napisz Scypionowi Ruskiemu, Konstantemu Iwanowiczowi Wielk. Xiestwo Lit. ob. Teraturgima eto. Kijow w druk. Kijowo Pieczarakiej roku 1638. Po Andrzeju Niemirowiczu Szczycie wjechał na wdztwo kijo ws. Albrycht kniaź Proński, ale ten krótko sprawował swój urząd; w 1541 r. rezydował tu już Andrzej Michajłowicz kniaź Koszyrski; tego zamienił niebawem Janusz kniaź Dubrowicki Holszański, a tego w 1544 r, Krzysztof Kmitycz Czarnobylski; ale nareszcie od 1544 aż do 1555 r. Fiedor czyli Fryderyk Hlebowicz kniaź Proński zostawał wojewodą. I w tych latach jeszcze nie przestawano myśleć o uczynieniu K. coraz obronniejszym; i oto w 1537 r, następnie w 1541 znów naprawiano zamek kijowski. Wszelako, wyludniony kraj nie mógł zawsze podołać sam robotom około zamku; tak

Kijów