skiej w K. zajmuje ogółem 432 dziesięcin, w czem jest ogrodów 5 dzies. , 206 dzies. ziemi ornej, 45 dzies. łąk, 130 dzies. lasu, 30 dzies. brzozowego gaju, 6 dzies. zagajnika. Wło ścianie w połowie katolicy, w połowie dawni unici dziś prawosławni, posiadają 489 dzie sięcin roli, łąk i pastwisk. Osad we wsi jest 37, w których zamieszkuje 130 mężcz. i 115 kobiet. M. H. T. Krupicznica, w dok. Crupicznicz. struga pod Prabutami, r. 1374 wspominana, pow. suski. Krupie, lit. Krupiej, mko, pow. szawelski, przy kilku znaczniejszych traktach, w odległości 3 mil od Groźdź, Popielan, Żagór, Okmian, u źródeł rz. Dobikini. Paraf. kościół katolicki drewniany ś. Anny, fundacyi Umiastowskich, według rubrycelli przez obywatela Szkultyna z r. 1786, chyli się do upadku, lecz parafia dek. janiskiego dusz 2600 stawia nowy, murowany, o dwóch wieżach. Jest też w K. zarząd gminny, szkółka ludowa, 5 karczem, parę kramów. Dobra zwane K. Albrychtów należały w zeszłym wieku do obszernych włości Umiastowskich i od jednego z nich Albrychta przezwane. Ostatnia z tej rodziny dziedziczka Anna, żona Bazylego Szkultyna. majora w. pol. , podzieliwszy się mieniem 1763 r. z bratem rodzonym Kazimierzem Umiastowskim oraz ciotką stryjeczną Anną Dorotą z U. Kościuszkową, otrymała na własność Albrychtów K. z 4 wsiami i folwarkami, razem do stu włók ziemi. R. 1807 zapisała te dobra pułkownikowi Kimbarowi, synowi posła upickiego Józefa Kimbara, który razem z Rejtanem odznaczył się na sejmie grodzieńskim i poszedł na wygnanie. Część tych dóbr t. j. folw. Rudowsie, wsie Podasbie i Małolenie dziedziczył prawem spadku po matce Zofii z Umiastowskich Adam Stankiewicz; potem syn ostatniego Ignacy. Po śmierci bezdzietnego Kimbara, dobra K. uległy eksdywizyi r. 1837. Samo fundum K. z mkiem, włók 38, nabył Lutkiewicz. Córka jego Sawicka sprzedała je Staszewskiej, a ta 1863 zapisała kuzynowi i obecnemu dziedzicowi Franciszkowi z Kozielska Puzynie. Uwłaszczono w K. włók 11, pozostało 28 bez mka. Puzyna założył obszerny sad owocowy. W parafii K. jest filialny kościół murowany na folw. Żukońcie, pod wezw. Serca Jezusowego. J. Godl. , Krupie, wś rząd. , pow. święciański, 4 okr. adm. , o 78 w. od Święcian, 25 dm. , 254 mk. . z tego 9 prawosł. , 245 kat. 1866. Krupiec 1. mko, pow. dubieński, okr. policyjny berestecki, gm. K. , o 26 w. od Beresteczka, o 5 w. od Radziwiłłowa, niadaleko Ledócbowa. Była własnośó Wiśniowieckich, później Lubomirskich, dziś skarbowe. R. 1870 miał 56 dm. , 477 mk. , w tem 23 proc. izr. i cerkiew. Była tu parafia katol. dek. dubieńskiego z kaplicami w Koziaie i Budkach, dziś jest kaplica katol. par. Radziwiłłów. W K. jest pochowany znany generał Igelström. 2. K. , pow. Ostrogski, na wschód od Ostroga, o 20 w. , przy drodze z Ostroga do Sławuty, nad rz. Horyniem. Wieś ma do 1000 głów płci obojej, na rzece Horyniu młyny, marymont; i tartak. Cerkiew paraf, i szkółka wiejska. Na leżała pierwotnie do ks. Ostrogskich, później do ks. Jabłonowskich, a gdy ostatnia księżni czka z domu Jabłonowskich wyszła za Stani sława Krasińskiego, sprzedała Leńkiewiczom. Po śmierci tychże prawem sukcesyi przeszło na ich siostrę Oktawią Walewską. Grunt od północy krzemionka, od półn. wsch. glinkowaty. W górach krupieckich jest wapienny kamień i urządzona fabryka wypalania wapna. Jest gorzelnia i karczma. Folwark na górze, z pod której wypływa źródło i tworzy sadzawkę obfitującą w ryby i raki. Tu przechodzi kolej brzeskokijowska. Z. Róż. Krupiec po rusku Krupeć 1. część Narola w pow. cieszanowskim. Jest tu parafia gr. katol. dekanat potylicki, dyecezya przemy ska, do której należą Wola lipska al. wiel ka, Łapajówka, Łukowica, Lipie, Chlewiska, Narol, Lipsko, Kadłubiska i Chyże. Jest tu cerkiew drewniana pod wezwaniem św. Trój cy. Niegdyś były tu trzy cerkwie według podania. Był także monaster bazylianów, zbu dowany około r. 1680 przez O. J. Jamniokiego, założyciela monasteru werchrackiego. Ob. historyą monasteru werchrackiego w bibliote ce monasteru św. Onufrego we Lwowie. Niegrodowe starostwo kropeckie albo krupeckie, w województwie bełzkiem, powiecie lubaczewskim, podług lustracyi z r. 1664 powstało z dawniejszego starostwa lubaczewskiego przez odseparowanie odeń wsi Krupiec i Bruśni. W r. 1771 posiadał je Jerzy Mniszech, gene rał wielkopolski, wraz z żoną, którzy zeń opłacali kwarty złp. 115, a hyberny złp. 337 gr. 12. Zajęte przez rząd austryacki 1778 r. , sprzedane przezeń zostało w r. 1818, wraz z całą sekcyą III dóbr lubaczewskich, barono wi Brunickiemu za złot. reń. 75050. 2. K. , przys. do Lipska. 3 K. , folw. do Rudy róża nieckiej. Lu. Dz. Krupicie 1. wś włośc, pow lidzki, 2 okr. adm. , o 50 w. od Lidy, 3 dm, 15 mk. 2. K. , zaśc, pow. wileński, 3 okr. adm. , o 65 w. od Wilna, 2 dm. , 29 mk. kat. 1866. Krupielewszczyzna, folw. szlach. , pow. wileński, 5 okr. adm. , o 29 w. od Wilna, 1 dom, 8 mk. kat. 1866. Krupieliszki, dwa zaśc, pow. wileński, 3 okr. adm. , o 62 w. od Wilna, 3 dm. , 9 mk. katol. 1866. Krupienicze 1. wś pryw. , pow. dzisieński, o 22 w. od Dzisny, 1 okr. adm, , 6 dm. , 63 Krupicznica Krupicznica Krupie Krupiec Krupicie Krupielewszczyzna Krupieliszki Krupienicze