Kro. od komorników 3ch gr. 12; łoju kamień złp. 12; z polany burzowskiej złp. 12; za łososie i ryby suche złp. 28 gr. 24, owsa ospowego korcy 73, lub zań po złp. 2 gr. 12, czyniło złp. 175 gr. 6; żyta korcy 24 in natura po złp. 3 1 2, czyniło złp. 84; pszenicy korcy 24 in natura po złp. 5, czyniło złp. 120; dani od owiec 162 po gr. 6 czyniło złp. 36; razem złp. 844 gr. 15. W K. był folwark starościński, którego czynił złp. 480. Na wschodnim brzegu Dunajca, na tak zwanym Przedmieściu, na płd. wschód od K. pod Stankówką górą są dwa źródła mineralne, ledwie dwa metry od siebie oddalone. Te zdroje znano już za administracyi skarbowej; należały one do pewnego włościanina, od którego w r. 1827 kupił je Henryk Gross. Tenże je ocembrował i cokolwiek do porządku doprowadził. Na żądanie jego w tym samym roku 1827 rozebrał je dr. J. Markowski, prof. chemii i mineralogii na wszechnicy jagiellońskiej w Krakowie. Według niego w 18817 granach było solanu wapna 45 gm. , węglanu wapna 11. 3 grn. , gazu węglowego wolnego 20 cali sześć. par. W r. 1829 Gross postawił dom mieszkalny na 4 rodziny i łazienki dotąd istniejące. Goście odwiedzali K. dość licznie. Wody rozsyłano rocznie do 40000 flaszek. Lecz Gross wypuścił zakład żydom w dzierżawę wraz z zdrojami. Dla niewygód, zdzierstwa, nieporządku coraz mniej gości przybywało do K. , do czego niemało przyczyniała się ta okolicznośó, że w Szczawnicach natenczas znane zdroje Józefiny i Szczepana nabywały coraz większej sławy w swoich skutkach leczniczych. Wszystko garnęło się do Szczawnic; o K. zapomniano prawie zupełnie. Dopiero od r. 1850 zaczęli się znowu zjeżdżać słabi po największej części żydzi ubodzy. W r. 1858 liczono tu około 60 rodzin. Oba zdroje te ujęte są w drewniane ocembrowania, umieszczone w drewnianej szopie. Jedno z nich zowie się źródłem Anny, drugie Michaliny. Zdrój Anny wytryska z rozpadliny skały, zdrój Michaliny zaś z nasypku drobnego kamienia. Obfitość wody, jakiej te zdroje dostarczają, jest dość znaczną; zdrój Anny daje na dobę 1168 garncy, a zdrój Michaliny 420 garncy. Oba te źródła należą do silnych szczaw słonojodowo alkalicznych, z tą roźnicą, że źródło Michaliny jest cokolwiek silniejsze od źródła Anny. Ciepłota obu tych zdrojów jest jednakowa, zmienia się atoli stosownie do zmian meteorologicznych. Średnia więc ciepłota obu zdrojów 8 R. 10 C. W r. 1859 dokonał dokładnego rozbioru obu zdrojów p. Adolf Aleksandrowicz. Wódy te są najpodobniejsze do wody gleichenberskiej, przedewszystkiem do wody zdroju Konstantynowego, tudzież do wód szczawnickich. Różnią się atoli od ostatnich, że stosunkowo mniej zawierają w sobie chlorku sodu, a więcej węgla Kro. nu sody. W wodach szczawnickich znajduje się znaczna ilośó żelaza, na którem zbywa wodom krościenieckim. Miejscowość K. otacza wiele wieści gminnych, również krąży kilka podań o św. Kunegundzie. Jedno z tych podań podał Adam Gorczyński p. t. Pogoń Tatarów, jako też Szczęsny Morawski w swojej Sądecczyźnie I, 162. W roku odbywają się tu 4 jarmarki, we wtorek po Zielonych Świątkach, 26 czerwca, 30 września i na Wszystkich 88. Targi tygodniowe co poniedziałek. W miejscu sąd powiatowy, notaryat i poczta. Do sądu powiatowego w K. należą wsie Białawoda Ruska, Czarnawoda, Czorsztyn, Dębno, Grywałd, Hałuszowa, Huba, Jaworki, Kluszkowa, Krosnica, Maniowy, Mizerna, Ochotnica, Sromowce niźnie i wyżnie, Szlachtowa, Szczawnice niźnie i wyźnie, Tylka i Tylmanowa; razem 17969 mk. Czyt. Markowski Józ. , O wodzie mineralnej w Krościenku w Galicyi, cyrkule sandeckim. Rękopis 1827 r. w Bibl. Uniw. Krak. Góry Pieniny. Przyjaciel Ludu. 1839, I, 121 w tem o Krościenku podany skład wody. Trembecki dr. Wiadomość o Krościenku i jego wodach lekarskich. Kraków, 1859. Warschauer Jonatan, , Wiadomość o żrodłach Krościenkowskich. Rocz. Towarz. Nauk. Krak. 1859. XXVI, 145 153. Aleksandrowicz Ad. Badania fizycznochemiczne podjęte w celu ocenienia wody z dwóch zdrojów Krościenkowskich. Rocz. Tow. Nauk. Krak. 1859, XXVI, 154 174. Dietl J. ,, Po. gląd na ruch i postęp zdrojowisk krajowych w r. 1859. Rocz. Tow. Nauk. Krak. XXVII, 1860. 179 210. Zieleniewski M. Pogląd na ruch zdrojowisk ojczystych w r. 1860. Rocz. Tow. Nauk. Krak. 1861. XXVIII, 476 515. Foetterle F. Aufnahme v. Saybusch, Sucha, Myślenice, Neumarkt, Krościenko, Poppertal, Alt u. NeuSandez. Jhrb. der k. k. geol. ReichsAnstalt. Wien X, 1850. 120 123. Br. G. Krościenko niżne i K. wyżne dwie wsie nad Wisłokiem, w pow. krośnieńskim. K. wyżnę ma parafią rzym. katol. , niżne należy do parafii rzym. katol. w Krośnie. Obiedwie wsie leżą w dolinie, pod obudwu stronach rzeki, K. ńiżne na płd. od Krosna, z którem się styka domami, 234 m. npm. , wyżne dalej ku południowi 267 m. npm. Strona zachodnia, południowa i wschodnia są wprawdzie pokryte wzgórzami o znacznej wysokości bezwzględnej, ale jak daleko okiem sięgnąć można wydaje się równiną prawie bezleśną, albowiem te wzniesienia 343 m. npm. mają od tych wsi tylko 76 m. względnej wysokości a są upłazowe. Za to widnokrąg ku połnocnemu wschodowi, po za Krosno i Korczynę jest otoczony borami pokrywającemi góry dochodzące do wysokości 592 m. npm. , które nadają temu miejscu charakter górski i malowniczy. Przez obiedwie

Krościenko

Kro

Krośc