Królewskie błoto, w puszczy tucholskiej 20000 mr. rozl. Królewski stan, zrusińska Korolewska stanica, wś w pow. mińskim, przy źródłach rzeki Wołmy, ku granicy powiatu borysowskiego, ma osad 23. Podobno wypoczywał tu z wojskiem król Zygmunt I, gdy w r. 1514 dowiedziawszy się w Wilnie o wzięciu Smoleńska, ciągnął przez Mińsk pod Borysów. Tak się też nazywa jedno miejsce w pow. borysowskim. ob. Stańkról, gdzie się zatrzymał Batory r. 1580 idąc oblegać Wielkie Łuki. Królewszczyzna, wś włosc, pow. wilejski, o 31 w. od m. Wilejki, I okr. adm. , przy drodze pocztowej z Młodeczna do granicy pow. mińskiego, 5 dm. , 34 mk. 1866. Królewszczyzna, wś nad rz. Meżą, gub. witebska. Królewszczyzna 1. przys, do Cykowa, pow. przemyski, par. r. 1. Niżankowice, par. r. gr. Cyków. 2. K. , os. gajowego w Podhorcach, pow. stryjski. Krolicz, por. Krolkwitz niem. . Królice dok. , ob. Krolkwitz. Królik, młyn ną ramieniu rz. Jedlanki ob. . Królik polski i K. wołoski, dwie wsie w pow. sanockim, leżą w szerokiej dolinie zamkniętej pasmami górskiemi od zachodu i wschodu, które dochodzą do 630 mt. bezwzględnej wysokości. Srodkiem doliny przez obiedwie wsie wije się potok Taba, który płynie po pod Rymanów, a dalej na północ jako Murawa lub Morawa wpada z lewego brzegu do Wisłoka. K. wołoski ma cokolwiek wyższe położenie 460 m. npm. K. polski 448 m. npm. Podług spisu ludności z r. 1880 ma mieć K. polski 703, a K. wołoski 306 mieszk. , podług szematyzmów duchownych dyec. przem. ma należeć do K. polskiego 405 rzym. kat. , a 401 gr. kat. , do K. wołoskiego 501 gr. kat. i 1 rzym. kat. ; nadto w obydwóch ma być 14 izraelitów. Obszar wiek. pos. w obudwu wsiach należy do biskupstwa rzym. kat. przemyskiego. W K. pol. ma pos, wiek. 28 mr. lasu, mn. pos. 1439 mr. roli, 130 mr. łąk i ogr. , 243 mr. pastw. i 87 m. lasu; w K. wołoskim pos. mn. 694 mr. roli, 73 mr. łąk ogr. i pastw, i 219 mr. lasuW Króliku polskim jest parafia rzym. kat. y w K. wołoskim drewniana parafialna cerkiew gr. kat. Obiedwie miejscowości należą do sądu pow. i urzędu poczt, w Rymanowie. Dawniejszą wsią jest Królik polski, ale pierwotne nazwisko było Karlikowa, od Karlika pierwszego sołtysa; później przerobiono tę nazwę na Królikowa, wreszcie Królik. Wr. 1460 była tu już parafia rzym. kat. , gdyż w tym roku znajduje się na dokumencie kościoła Jaćmierskiego między świadkami Paweł pleban z Królikowa. Dokumentów kościoł nie posiada, ale miał być kilka rasy niszczony przez łotrzykow z Beskid i Tatarów. Teraźniejszy kościół zbudował w 1754 r. Wacław Sierakowski biskup przemyski. Paraf, należy do dyec. przemyskiej dek. rymanowskiego, ma 4 przydane wsie z ludnością prawie wyłącznie ruską gr. kat. mianowicie Kamionkę, Królik wołoski, Szklary i Wisłoczek. Ludność par. składa się z 414 rzymkat. i 21 izrael. Parafia gr. kat. w Króliku wołoskim należy do dyec. przemyskiej gr. kat. dekan. jasielskiego składa się z obu Królików z ludnością 902 gr. kat. i 14 izrael. Uposażenie parocha gr. kat. składa się ze 129 m. gruntu w ogóle i dodatku do kongruy 132 zł, w. a. rocznie, co wskazuje, że gleba jest nieurodzajną, gdyż dochód z morga obliczono na niewiele więcej niż 1 zł. a. Znajduje się tu fundusz dla wspierania ubogich katolików. K. polski graniczy na północ z Desznem, Kr. wołoski na płd. ze Szklarami, na zachód graniczą obie wsie z Kamionką, na wschód z Wisłoczkiem. Mac, Królik, wzgórze, wznoszące się wśród pól gminy Jazowa starego, na płn. zach. od wsi, w pow. jaworowskim, pod 49 59 40 płn. sz. g. , a 41 3 50 wsch. dług. g. F. Wznosi się 278 m. szt. gen. . Br. G. Królikarnia, park i pałac, pow. warszawski, gmina i parafia Mokotów. Leży o 6 w. od Warszawy, przy drodze bitej za Mokotowem i Wierzbnem na wyniosłej krawędzi panującej nad doliną Wisły, w malowniczem położeniu. Terytoryum K. należało do wójtostwa mokotowskiego, wchodzącego w skład starostwa warszawskiego. August II i August III lubiąc modne wówczas łowy na królików założyli tu dom przeznaczony na ich hodowlą, ponieważ miejsce nadawało się do polowania na te zwierzątko. R. 1775 cały Mokotów z wójtostwem nabyła ks. Elżbieta Lubomirska. Jeden z bawiących przy dworze królewskim cudzoziemców Karol de Thomatis, rodem włoch, dorobiwszy się znacznego majątku na rożnych spekulacyach, ocenił korzystne warunki położenia Królikarni i zamierzył wznieść tu okazałą willę, z zamiarem odprzedania jej królowi który mozolił się z trudnymi warunkami niskiego położenia Łazienek. Naprzód więc na odosobnionej wyniosłości wzniósł wspanialy pałacyk, według planów Merliniego, stoki wzgórza obsadził winem i w dolinie wzniósł osobny budynek na kuchnią w kształcie grobowca Cecylii Metelli. Budowle otoczył kląbami rzadkich drzew i krzewów, pourządzał sztuczne źródła sprowadzone wodociągami kamiennemi. Pałac ukończony został 1786 r. , król go jednak wbrew nadziejom włocha nie kupił. Niezrażony tem Thomatis urządził tu swą siedzibę i urządzał dla króla i licznych zaproszonych gości zabawy z okazałem przyjęciem. K. stała się modnem miejscem wycieczek, założono tu restauracyą francuzką. Suk Słownik geograficzy. Tom IV. Zeszyt 45. 44

Królewskie błoto

Krolicz