dają się z folwarków K. i Osmolin; wsi K. Osmolin; kolonij Ostrów i Rozmyśl. R. 1866 rozległość dominialna wynosiła mr. 1251; dobra K. w r. 1868 oddzielone zostały od dóbr Krobanów. Wieś Krobanówek osad 18, z gruntem mr. 172; wś Osmolin osad 7, z grun. mr. 10; kolonia Ostrów os. 7, z grun, mr. 34; kolonia Rozmyśl os. 29, z grun. mr. 101. Krobenest, ob. Galinowo. Krobia, 1. wś i folw. , nad rz. Drwęcą, pow. lipnowski, gm. i par. Dobrzejewice, odl. o 35 w. od Lipna, ma 27 dm. , 264 mk. , 608 mr. gruntu, 71 nieużytku, w tej liczbie 290 mr. ziemi włośc. W 1827 r. było tu 15 dm. , 135 mk. Folw. K. w r. 1875 oddzielony od dóbr rządowych Ekonomia Ciechocin. Znajdują się tu liczne mogiły, a w nich groby z urnami. Wielokroć uczeni z Torunia zjeżdżali na miejsce celem poszukiwań archeologicznych i wydobyte szczegóły zabierali do Torunia. Kilka urn wydobytych własnoręcznie i szczęśliwie znajduje się u K. K. w Olesznie. O wsi K. czyt. Kod. dypl. polski II, 449, 739. 2. K. , wś, pow. ostrołęcki, gm. Nasiadki, par. Kadzidło. W 1827 r. było tu 21 dm. , 130 mk. K. wspominana w dokumentach z r. 1187 Kod. dypl, polski. Krobia, niem. Kröben, miasto powiat, departamentu poznańskiego, pod 51 46 szer. płn. i 34 39 dług. wsch. , na wyżynie pochylającej się ku zachodowi w stronę rozległej doliny łącznej, o 70 kil. od Poznania; grunt w okolicy jest gliniasty, spodem nieprzepuszczalny, wymaga przeto drenowania, co w znacznej części uskuteczniono; 1570 mk. ; w r. 1875 było 1577 mk. a w r. 1871 1596 mk. ; 57 ewan. , 1462 katol. , 77 żyd. Głównem zatrudnieniem mieszkańców jest rolnictwo i chów bydła. Siedziba komisarza okręgowego. Kościół katol. parafialny należy do dekan. krobskiego. Szkoła elementarna kilkoklasowa; 332 analf. Apteka, lekarz praktyczny, fabryka domów, cegielnia, w okolicy 3 gorzelnie. Urząd pocztowy 3ciej klasy, poczthalterya; poczta osobowa z Bojanowa przez Krobię do Gostynia; poczta listowa do Pompowa. Gościniec z Rawicza przez Sarnowo Sarno, Krobię do Gostynia; i z Bojanowa przez Poniec, Krobię do Pogorzeli. Stacya kol. żel. w Bojanowie o 21 kil. Miasto należało do biskupów poznańskich, liczy się do najdawniejszych śród wielkopolskich; wedle jednej bowiem tradycyi Władysław Herman w XI w. dopełniając ślubu uczynionego dla podziękowania Bogu, że mu żona, długo niepłodna, porodziła syna, wzniósł w Krobi kościół Iw. Idziego; podług twierdzenia zaś Długosza na innem miejscu kościół jest dziełem Piotra Dunina z XII w. K. w XIII w. była jeszcze wsią, gdyż w 1232 r. Władysław Plwacz, ks. wielkopolski, nadał prawem dziedzicznem Pawłowi Grzymale, biskupowi poznańskiemu i jego następcom, wieś Sułkową Krobię z prawem założenia w niej mennicy. Archiwum biskupie w K. , gdzie biskupi często przemieszkiwali, spłonęło i dla tego niewiadomo kiedy wieś zyskała stopień miasta. W wieku XVI miasto już K. , zamożnych mając mieszkańców, ozdobnie zostało zabudowane; w tymże czasie jeden z biskupów wymurował obronny zamek na wzgórzu za miastem, przy drodze do Gostynia; podług wzmianki Raczyńskiego we Wspomnieniach wielkopolskich budowniczym jego był włoch Jan Quadro. W wieku bieżącym zamek rozebrano, na jego miejscu jest szkółka. Miasto cieszyło się licznemi przywilejami i używało pomyślnego bytu; między innemi nie było wolno w niem żydom osiadać. W r. 1757 pożar pochłonął prawie całe, następnie biskup poznański ks. Czartoryski je odbudował i nowe nadał przywileje. Kościołów K. miała 4 a Kościół paraf. sięga zdaniem Łukaszewicza starożytnością zapewne XIII w. Aż do XT w. był drewniany; wtedy Andrzej z Bnina, biskup poznański, wystawił go z cegły palonej; ten istniał do r. 1611; następnie Andrzej Szołdrski, biskup poznański, wyrestaurował i rozprzestrzenił kościół zrujnowany, przybudował jeszcze wieżę, ale używszy niebiegłego architekta, spowodował całkowity upadek gmachu. Wieża bowiem już r. 1659, w kilkanaście lat, za proboszcza Władysława Boruckiego, archidyakona uniejowskiego, runęła, zgniotła dach, przebiła murowane sklepienie i ściany porysowała. Następca ks. Boruckiego, ks. Mateusz Ogromnicz na nowo wystawił świątynię, ale pierwotne ślady budowy z XV w. coraz więcej się zacierały. Ponownie kościół spłonął r. 1757 wraz z miastem całem; dźwignięty przez ks. Czartoryskiego, a już w kilka lat, r. 1763, piorun uderzył w wieżę i uszkodził kościół; poświęcony znowu po restauracyi r. 1767. W kościele mieszczą się następujące pomniki Nagrobek Czackich Jana, małżonki Anny z Chwałkowskich i dwóch synów, Ambrożego i Balcera, z wierszem polskim, postawiony przez Andrzeja Czackiego, dziekana włocławskiego, kanonika gnieźnieńskiego r. 1612. Nagrobek Brozogajskiego wyobrażony jest z piaskowca rycerz w zbroi, naturalnej wielkości, z szyszakiem u nóg z jednej strony, z herbem Korzborg z drugiej, z napisem łacińskim naokoło, znacznie już zatartym. Br. umarł r. 1602. 3. Nagrobek Piotra Pudliszkowskiego, wyobrażający popiersie mężczyzny na blasze malowane, w stroju ówczesnym; obok 4 tablice blaszane z herbami, a na jednej napis łaciński, z którego się okazuje, że P. Pudliszkowaki h. Habdank służył wojskowo pod Stanisławem Koniecpolskim, następnie rolnictwu się oddawał i w młodym wieku dokon ał ży Krobenest Krobenest