być pijany. Między ludem krąży także pieśń zaczynająca się od słów Oj z temnaho lesu, lesn, iz czernaho gaju, Oj kryknuli kozaczeńki, utekaj Neczaju. Według tej pieśni miał spaść z konia Neczaj w czasie bitwy i głowę mu ucięli. Kiedy K. i przez kogo założone niewiadomo; wiemy tylko, że należało ono do Koszków, starej rodziny w bracławszczyznie. Koszkowie siedzieli tu na obszernej fortunie; należał do nich cały klucz kraśniański i szpikowski. W 1582 r. Iwan i Andrzej Koszkowie zrobili dział między sobą i w tymże samym roku Iwan sędzia bracławski całą swą schedę Szpików, Woronowiec i Rohozne sprzedał ks. Ostrogskiemu Rulikowski. Następnie spotykamy właścicielami Krasnego Zamojskich; tworzyło ono oddzielną włośc kraśniańską, składającą się z miasteczka i 16 wsi; dochód z niej oceniony był 82000 złp. ówczesnych. Joanna Barbara Zamojska, córka kanclerza, wniosła go wraz z włością szarogrodzką w dom Koniecpolskich. Wiano to składało się z 33 miast i 136 wsi, czyniło dochodu 229000 złp. i zajmowało przestrzeni 3 części prawie dzisiejszego powiatu, zaczynając o kilka mil niżej Winnicy aż do Jahorłyka. Po śmierci ostatniego z rodu Koniecpolskich, wojewody sieradzkiego, w 1720 r. , fortuna ta dostała się chwilowo Walewskim, a następnie ks. Jerzemu Lubomirskiemu oboźnemu koronnemu. Ks. Józef Lubomirski pobudował tu kościół famy z drzewa w 1746 r. , konsekrowany w 1750 r. przez biskupa Kobielskiego, gdzie w oddzielnej kaplicy, fundowanej przez ks. Pieńkowskiego, umieszczono cudowny obraz św. Antoniego. Obraz ten pierwotnie należał do Krzepeckiego, oficyalisty Potockich w krakowskiem, od którego dostał się do Marcina Kudaszewskiego, a ten go w 1748 r. do kościoła kraściańskiego oddał, gdzie zasłynął jako cudowny, z relacyi własnoręcznej Kudaszewskiego. Lubomirscy posiadali liczną milioyą, mimo to K. często było nawiedzano przez hajdamaków; tak w 1765 r. kościół został przez nich zupełnie zrabowany wraz z zamkiem i miastem. Od Lubomirskich K. przeszło do Piaskowskiego podczaszego koronnego wraz z 9 okolicznemi wsiami. W 1775 r. było tu 265 domów w mieście, a 133 na przedmieściach. Stanisław August wracając z Kamieńca w 1787 r. nocował tu 21 maja u Piaskowskiego ststy taraszczańskiego. Kościół, jak wyżej wspomniano, pobudowany był z drzewa przez Lubomirskiego; dopiero w 1831 r. proboszcz tamtejszy ks. Ignacy Krzeczkowski położył fundamenta nowego murowanego kościoła, ale dla braku funduszów budowa dopiero wykończona w 1862 r. Jestto świątynia dosyć obszerna o 3ch nawach z wieżą z frontu. Dziś K. należy do kilkunastu właścicieli; największe części Zagórskiego, Steckiego, następnie Krasowskiej, Januszewskiego i innych drobnych właścicieli. Por. Jahorłyh, Dr. M. Krasne, byłe dobra zadnieprskie Wisńiowieckich. Czyt. Stecki, Wołyń II, 230. Krasne 1. z Lasocicami, dwie wsie stanowiące jednę gminę, w pow. limanowskim, par. fil. rzym. katol. Góra św. Jana. K. leży o 7. 2 kil. na płn. wsch. od st. poczt. w Skrzydlny, na falistej, łagodnej pochyłości południowej; wzniesienie przy karczmie Słomianej 326 m. ; dm. 49, mk. 384. Lasocice leżą o 1. 5 kil. da lej ku wsch. płn. , na dziale wzgórza 432 m. spadającego od str. północnej w dolinę rzeki Stradomki alias Sreniawy, prawego dopływu Raby; dm. 21, mk. 159. Rozległość obszaru dworsk. w 2ch folw. ról 243, łąk i egr. 22, pastw. 24, lasu 147 mr. ; mniej. posiadł. w obu wsiach ról 448, łąk i ogr, 56, pastw. 97, zaro śli 5 mr. aust. ; gleba urodzajna pszenna, glinka. Ludność zamożna. Gospodarstwo na obszarze dworskim jest staranne i rentowne. K. i Laso cice, należące obecnie do dóbr Jodłownik wła sność Konstantego i Maryi Romerów, były niegdyś, wraz z Lubomierzem i innemi sąsie dniemi wsiami, dziedzictwem gałęzi Sreniawitów, którzy stąd brali nazwisko Lasocki. Por, Jodłownik i Lubomierz, Czyt. Długosz, Lib. ben, III, 276. 2. K. al. K. Potockie, wś, pow. są decki, par. Chomranice, o 11 kil. od st. poczt, w Nowym Sączu, na wzgórzu nad prawym brzegiem rz. Smolnika, lewego dopływu Du najca. Północną granicę wsi stanowi Smolnik wzniesienie porzecza przy młynie 334 m. , po łudniowa zaś granica dochodzi szczytu góry Litacz 652 m. nad gościńcem rządowym pod karpackim. Dwór stojący na dziale podłużne go wzgórza w. 478 m. , rozmiarem pokojów da wną zamożność domu znamionujący, ozdobiony niegdyś ściennemi malowidłami słynnego swe go czasu Stachowicza, dziś już zupełnie zanie dbany; również zniszczona do szczętu, stojąca obok w ogrodzie kaplica, której służyło prawo mszy św. K. było własnością Potockich Sasreniawitów, po których przeszło około r. 1825 spadkiem po kądzieli na Marynowskich, a od tych w obce ręce. Ma 70 dm. , 449 mk. , młyn i tartak. Rozległość obszaru dworsk. roli or. 290, łąk i ogr. 34, pastw. 73, lasu szpilkowego 257 mr. ; mniejszej posiadł, roli or. 329, łąk i ogr. 62, pastwisk 186, zarośli 7 mr. austr. w iłach i glinach. 3. K. Biczyckie, przys. do Biczyc, pow. sądecki, leży w dolinie Dunajca, na płd. stronie gościńca z Limanowy do No wego Sącza, 431 m. npm. Graniczy na płn, z Biczycami, na zach. z kolonią niemiecką przy Swiniarsku, zwaną Hutweide, na płd. z Szymanowicami, a na wsch. z Sołtystwem i Trzetrzewiną. M. Z. S. Krasne 1. wś, pow. rzeszowski, leży śród równiny na małem wzniesieniu 245 m. npm. ,

Krasne

Krasne