pozostawili szacowne manuskrypta tyczące się historyi Spiża i Kieżmarku. S. Weber, Zipser Geschichts und Zeitbilder, Leutschau 1880. V. Hornyanszky, Beiträge zur Geschichte evangel. Gemeinden in Ungarn. Br. G. Kieiniarska dolina, dolina tatrzańska na Spiżu, na obszarze miasta Kieżmarka, zwana także doliną Białej Wody ob. , czyli Weisswassertal, leży w północnowschodnich Tatrach spiskich, u wschodnich stóp głównego gribietu Tatr. Zachodnią i północnozachodnią ścianę tej doliny tworzy główny grzbiet od szczytu Baranich Rogów 2535 m. aż po Kopę czyli Twarożnę 1818 m. . W tej ścianie wznoszą się szczyty Kołowy 2425 m. i Jagnięcy 2235 m. . Południową ścianę tej doliny tworzy ramię górskie, wybiegające z Baranich Rogów na płd. wsch. po Łomnicę 2634 m. . Stąd odrywa się ku półn. wschod. odnoga, tworząca płd. wsch. ścianę tejże doliny, ze szczytami Kieżmarskim 2559 m. i Rakuzańskim 2040 m. . Od strony północnej rozwartą stronę tego amfiteatru górskiego zamyka skojsem pasmo Tatr bielskich, z swymi południowymi stokami i odnogami. Wolne ujście doliny na Spiź między tem pasmem a końcem Rakuzańskiego szczytu, zasłania osobny wierch lesisty zwany Przysłopem bialskim lub Kopą pod Surowiną Stösschen, 1531 m. . W półn. części leżą Białe stawy ob. i Żółty staw, ma połndnie od nich Niebieski Modry i Czerwony, w połud. zaś części leżą Zielony i Czarny staw. Z Białego stawu wypływa potok Biała Woda, która powyżej Koszaru Kieżmarskiego 1295 m. z lew. brz. przyjmuje potok Tränken, płynący z doliny Koperszad zpod przełęczy Pod Kopą 1773 m. , a nieco poniżej tego Koszaru łączy się z pr. brz. z Zielonym potokiem, płynącym od płd. zach. z Zielonego stawu. Tak zwana Biała Sciana Kieżmarska ob tworzy wnijście do doliny Kieżmarskiej. O szczycie Jastrzębią turnią zwanym, ob. Jastrzębia turnia. Br. G. Kieżmarski szczyt, weg. Kesmarki csucs, niem. Kesmarker Spitze, szczyt w Tatrach spiskich, wznoszący się od Łomnicy w odległ. 750 m. na płn, wsch. , w ramieniu odry wającem się od szczytu Łomnicy na płn. wsch. , a tworzącem płd. wsch, ścianę doliny Kieżmarskiej, wprost na płd. od Zielonego Stawu Kieżmarskiego. Szczyt ten uważany do najnowszych czasów za nieprzystępny, jest, jak wykazali taternicy czyli turyści tatrzańscy, między nimi Jan Pawlikowski, dostępny, wszelako nie przedstawiający szczególnego interesu. Widok z niego jest piękny. lecz nie zbyt rozległy; pod każdym względem ustępuje sąsiadce swej Łomnicy. JaI ko panujący nad K. doliną, do przejrzenia jej bardzo jest dogodny. Czyt. J. Pawlikowski, Wycieczka na Łomnicę i szczyt Kezmarski, 1878, lipiec w IV T. Pam. Tatrz. Wzniesienie 2540, 3 m. Korzistka, 2554, 8 m. Fuche, 2414, 4 m. Loschan, 2593 m. Townson, 2534 m. Kolbenheyer, 2559 m. szt. gen. . U północnych stóp jego rozlewa się Czarny staw, dalej na północ Zielony. Br. G. Kieżmarskie stawy, ob. Białe stawy, Czarny staw, Czerwony staw, Niebieski Modry staw, Zielony staw i Żółty staw. Kiggen niem. , wieś, pow. piłkalski, st. p. Kussen. Kihola, lesiste wzgórze z szczytem 1116 m. wysokim, w Mizuniu, pow. Dolina, na płd. od części Nowy Mizuń, na granicy Wełdzirza. Na płn. jego stoku powstaje pot. Łysynica Lesenica, płynący na płn. do Mizuńki, Kihschabach niem. , rzeczka przybrzeżna w gub. ryskiej, do morza uchodzi z jeziora Kihschu Okunie. Kij, Kijan, Kijasz, różne formy starożytnego nazwiska, stanowią; źródłosłów nazw Kij, Kijow, Kijany, Kijaszków, Kijanka. Kij 1. , folw. , pow. wieluński, gm. i parafia Siemkowice; 1 dom, 4 mk. Należy do dóbr Siemkowice; młyn w dobrach Chorzew, pow, wieluński. 2. K. , ob. Gozd. Kij, niem. Keule hei Muskau, wś serbska na pruskich górnych Łużycach, w pow. rozbórskim. Jest tu fabryka maszyn. A. J. P. Kijacy, Kijaki. Podgórzanie, zwani także Wolniczanami, zamieszkujący wsi, położone poza górą Krzemionkami Kolberg, Krak. I, 75. Kobiety ich nazywają się Kijaczkami tamże, 83. Częściej zwą ich Kijaki niż Kijacy ib. 108. Dawniej Kijacy roznosili po domach, na kiju wspartym na ramieniu, dychy, polędwice, i od tego to kija nazwano ich K. ib. 108, wszystko z Mączyńskiego. ,, Kije te, dodaje Kolberg tamże, bywały nabijane krzemieniem. Dawniej w bijatykach wywijali niemi zawzięcie a nieraz poranili a nawet i zabijali przeciwnika; zwały się one także palicami. J. Karłowicz, Pam. fizyogr. II, 503. Kijaków, dobra, pow. wilejski, nad rzeką Serwecz, o 84 w. od Wilejki, o 17 w od Duniłowicz, 750 mr. ołszaru, gleba piaszczysta, , kamienista, żytnia. Dziedzictwo Edm. Kijakowskiego. R. 1866 był tu 1 dom, 37 mk. Kijanhorod, Kijany, wielkie horodyszcze w pow. słuckim, niedaleko Niekraszów i granicy pow. bobrujskiego. Kijanka, wś i os. leśna, pow. iłżecki, gmina Chotcza, par. Chotcza dolna. Odl. 37 w. od Iłży. W 1827 r. było tu 13 dm. , 179 mk. ; obe cnie wieś ma 36 dm. , 236 mk. , 370 mr. ziemi dworsk. i 702 włośc; zaś os. leś 1 dom, 2 mr.

Kieżmarska dolina

Kieiniarska dolina

Kieżmarski szczyt

Kieżmarskie stawy

Kiggen

Kihola

Kihschabach

Kij

Kijacy

Kijaków

Kijan