3. K. , folw. , pow. kutnowski, gm. i par. Żychlin. Ma 32 mk. , 180 mr. obszaru. 4. K. , por. Grochowiska. Kozanowiec, góra w Karpatach wschodnich, w dziale skolskodelatyńskim, w grzbiecie odrywającym się od granicznego grzbietu, od szczytu Czarnej Repy 1288 m. przez Tousty Żołob 1258 m. wprost na północ a tworzącym dział wodny między Sławskiem i Oporem od zach. a Różanką od wsch. , grzbiet ten kończy się Wysokim Herbem 845 m. nad ujściem Różanki do Oporu. W grzbiecie tym, na północ od Ostrego Wierchu 1245 m. , na obszarze Ró żanki niźnej, w pow. stryjskim, wznosi się Kozanowlec, ma którego stokach liczne polany z zabudowaniami mieszkalnemi, należącemi do Różanki Niżniej. Wzniesienie 987 m. U póła. stóp wypływa potok Kliwiński ob. . Inaczej K. zowie się po rusku Kozanoweć al. Kazunowec, Na płn. W8ch. od niego wybiega ramię górskie Szyplak, na płn. Płaj. Br. G. Kozanówka, Kożanówka, struga, dopływ rz. Bolanki. Kozar, ob. Kozarzewka i Koza, Kozara, wś, pow. rohatyński, o 5. 3 kil. od Bukaczowiec, ma cerkiew gr. katol. , 827 mk. , szkołę filialną. Tu 1829 r. urodził się Izydor Szaraniewicz. Folw. K. należał do Kornela Krzeczunowicza. Kozarcy, niem. Caseritz, wś serbska na saskich Łużycach, w pow. kamieneckim. W r. 1880 dm. 10, mk. 73. A. J. P. Kozarek, niem. Koscharhen, wś, pow. ządz borski, na pruskopolskich Mazurach. W lesie tutejszym, na wzgórzu, znajduje się stary cmen tarz pogański; pierwsze urny wydobył tu r. 1714 Riedel, pastor z Sorkwit. Por. Koszarken. Kozarezy 1. wś włośc, pow. lidzki, 3 okr. adm. , o 7 w. Szczuczyna, 8 dm. , 90 mk. 2. K. , wś włośc. , pow. oszmiański, 1 okr. adm. , o 14 w. od Oszmiany, 8 dm. , 65 mk. katol. 3. K, wś rząd. pow. oszmiański, 1 okr. adm. , o 17 w. od Oszmiany, 1 dm. , 5 mk. kat. 1866. Kozarka, wś, pow. nowogradwołyński, gm. miropolska, włościan dusz 153, ziemi włośc. 502 dzies. , ziemi dwora. 70 dzies. Własność Łączyńskich. L. R. Kozarka, rz. , lewy dopływ Irpionia. Por. Durniówka, Kozarka, ob. Kosarka. Kozarki, Kozarka, potok górski w obr. gm. Pasiecznej, w pow. nadworniańskim, wypływa ze źródeł leśnych, płynie na płd. wschód między domostwami tejże wsi, Kozarkami zwanomi. Wpada do Bystrzycy nadwórniańskiej z lew. brz. Długość biegu 2 kil. Br. G. Kozarnia, folw. , pow. toszeckogliwicki, ob. Koziarnia, Kozarów, wś, pow. janowski, gm. Urzędów, par. Boby, Kozarowice, niem. Kaseritz, łużyc. Kozarcy ob. . Kozarowicze, Kozaricze mylnie Chozarowice, wś, pow. kijowski, na lewym brzegu rzeki Irpienia, w przeważnie leśnej miejsoowosci położona, Rzeka Irpień płynie tu w mnogich kołowaniach i zakrętach, i, rozdzieliwszy się na dwa ramiona, wnosi swe wody do Dniepru. Nazwa tej wsi przypomina historyczne starożytne plemię Kozarów; wszelako najpierwszy ślad o egzystencyi tej, jak się zdaje, bardzo dawnej posady, znajdujemy dopiero w dokumentach z XV wieku. Kozarowicze w drugiej połowie XV w. były ziemią hospodarską czyli królewską, i składały uposażenie zamku i wojewodów kijowskich. Jeszcze wtedy rozległe bory i lasy, w puszczowej swej pierwotności, zalegały cały obszar ziemi tej; przepełniał je zwierz gruby, który osaczano dla tychże wojewodów. Zdaje się jednak, że ża, , wyniatja Mendligirowego t. j. zaboru ludu w 1487 r. miejsce to, acz ukryte w mroku leśnym, jak wiele innych, zostało opustoszone i wybrane z ludzi tak że na czas dłuższy w bezludną prawie zamieniło się pustkę. Ale w 1511 r. król Zygmunt I nadał przywilejem K. wraz z ziemią na Teterowie Łosiewszczyzną, Jackowi Jelcowi ze wszystkimi ludźmi, daninami miodowemi i groszowemi, z ziemiami pasznemi, z łowy zwierzynnemi, z rzekami i z prawem rozszerzania, przybawiania i ludźmi osadzania; tudzież z uwolnieniem tejże ziemi od służb osoczniczych. Widzimy więc, że ta ziemia wychodziła już z pustkowia. Tymczasem, jak widać, wojewodzie nie chciało się wypuścić jej z rąk swoich, która z samego ososznictwa znaczny dochód zamkowi przynosiła; a więc król musiał po raz wtóry wydać Jackowi Jelcowi przywilej stwierdzający dawne nadanie a który brzmi następnie; ,, Zygmunt I etc. Wojewodzie Kiiowskiemu, dzierżawcy Swisłockiemu, Panu Andrzeiowi Jakobowiczu Niemirowiczu, i innym woiewodom, kto y napotym będzie od Nas Kiiew trzymał. Bieł nam czołem dworzanin Nasz Pan Jaoko Jelec i powiedział przed Nami że daliśmy mu imienie Nasze Kozarowicze, i ziemię Obysoczną na Teterewi, na imie Łosiewszczyzna, ze wszystkim; z ktorey to ziemi na pirszych woiewod kiiowskich zwierz soczywano, niźli yakośmy iemu tę ziemię ze wszystkim dali y też tego człowieka iego, który na tej ziemi siedzi, od tego osoczniotwa wyzwolił, i na to iemu y list swoy dał, ktory że on list Twoy przed Nami ukazywał, i bieł Kam czołem, abychmy iemu ze wszytkim dali, a Twoia Miłost tę ziemię iego od tey służby wyzwolił. My z łaski Naszey, na iego czołem bicie, to uczynili; na to dali iemu ten nasz list. Niechay on te ziemie dzierży, ze wszystkim, z tem iak się ta ziemia Kozanowiec Kozanowiec Kozanówka Kozar Kozara Kozarcy Kozarek Kozarezy Kozarka Kozarki Kozarnia Kozarów Kozarowice Kozarowicze