po polanach śródleśnych, następnie młyny i pi ły tracze nad potokami spływającymi do Kowańca i nad samym Kowańcem. Br, G. Kowaniec, potok górski, powstaje z połą czenia się małego i wielkiego Kowańca. Oba Kowańce wytryskują, z Gorców, z pod główne go grzbietu, na południowym ich stoku, v; obr. gm. Nowegotargu pow. nowotarski. Połą czony potok płynie na południowy zachód, opływając półn. stopy Wielkiej Góry 805 m. , a potem na południe, opływając od zach. górę Kokoczów 712 m. i pod miastem Nowymtargiem uchodzi do Dunajca z lewego brzegu. Długość biegu od źródeł W. Kowańca 8 kil. i pół. Zabiera liczno strugi z Gorców spły wające. Br, G. Kowanówko, wś i dwa folw. , nad rz. Wełną, pow. obornicki, 4 miejsc a K. , wś; b zakład prywatny dla chorych na umyśle, z folw. mającym 201 mr. rozl. , własność dra Zelasko; c folw. 274 mr. rozl. mający; d leśnictwo, niem. Sauhucht por. Boruazynko i Burzyhmo, 22 dm, 272 mk. , 118 ew. , 152 kat. , 2 żydów; 70 analf. Poczta, parafia, tel. , st. kol. żel. w Obornikach o 4 kil. Od Poznania mil 4, od Rogoźna dwie, od Ocieszyna 6 kil. Graniczy K. ma północ z Obornikami, za zachód z Kowanowem, na wschód z Rudkami, Leśną Dąbrówką, Chwastowem, na południe z Rożnowem gdzie kościół. Przepyszny, już znamionami starość siwiejący gmach w parku, zakład leczniczy, mieści w sobie dobrze urządzone pokoje dla chorych; założył go w 1857 r. dr. Józef Żelazko, Zadaniem tej instytucyi jest leczenie chorych na nerwy, zboczenia umysłowe, delirium tremens, skutki opilstwa i inne słabości natury ludzkiej. Są dwa oddziały, jeden dla kobiet, drugi dla mężczyzn. Ten ostatni dzieli się na trzy klasy, stosownie do zamożności pacyentów. Zakład pomieścić może wygodnie 30 chorych mężczyzn, 20 kobiet. Obecnie zarządza zakładem leczniczym dr. Wiktor Karczewski, a częścią gospodarską kieruje Edward Sieg, polak. Wieś K. stanowiła niegdyś uposażenie stołowe arcybiskupów gnieźnieńskich i poziańskiego, aż do czasów arcybiskupa Mar cina Dunina, zmarłego w 1842 r. Kowanowo, wś i trzy folw. , pow. obornioki, 15 dm. , 186 mk. , 148 ew. , 38 kat, 58 analf. 1 folw. ma 589 mr. rozl. ; 2 349 mr, ; 3 453 mr. Poczta, tel. i st. kol. żel. w Obornikach o 3 kil. Kowańska, przys. na prawym brzegu Wisłoki, w pow. mieleckim, leży na płn. pd Brzyścia, na płd. od Kłyszowa, a na zach. od Borek. Kowaraki, wś włośc, pow. lidzkł, 1 okr. adm. , o 16 w. od Lidy, przy drodze z Żyrmun do Ejszyszek, 6 dm, , 24 mk. 1866. Kowarren niem. , ob. Kowary. Kowarsk, mko pow. wiłkomierski, o 2 mile od rz. Swiętej, a o 4 m. od Wiłkomierza, przy drodze z Onikszt do Wiłkomierza. Kościół stary, drewniany, na wzgórzu, z kalwaryą czyli ze stacyami męki Chrystusa Pana, wzniesiony 1464 przez Ogińskiego. Parafia katolicka dekanatu wiłkomierskiego, dusz 5877. Kaplica drewniana w Ferdynandowie. Dziedzictwo niesławnie znanego w historyi krajowej Grzegorza Ościka. Jadąc z Wiłkomierza do Kowarska, spotykamy u brzegu Swiętej rzeki źródło zwane po litewsku kragzła, które u pogan litewskich za święte uważane było. Od Ościków K. przeszedł do Ogińskich; w r. 1788 pułkownika Janusza Tyszkiewicza; potem z Pienianami i Troupiami do Siesickich należał. Kowary, wś i folw. , pow. miechowski, gm. Klimontów, par, ProszowiceLeży na północnozachód o 4 w. od Proszowic. W r. 1827 było tu 29 dm. , 246 mk. , obecnie 52 dm. , 357 mk. , ziemi włośc. 193 mr. , osad 40; ziemi folwarcz, 496 mr. Stosunek pól do łąk jak 9 1 2 do 1. Lasu niema wiele. Grunta lekka glinka z większą lub mniejszą warstwą próchnicy. Kopalnia gipsu, obfite źródła; karczmy nie ma. W końcu XV wieku były tu dwie części na jednej był folwark, cztery łany kmice, karczma i zagrodnicy; druga połowa, własność Jana h. Drużyna al. Szreniawa, miała oddzielny folwark, 4 łany kmiece, zagrodnika i karczmę Dług. I, 126 i II, 155. Kowary, niem. Kowarren, wś, pow. darkiemski, st. p. , 121 mk. Kowbasinka, ob. Korbaainka. Kowbowicze, wś, pow. Słonimski. Kowczanie, wś rząd. , pow. trocki, 2 okr. adm. , 28 w. od Trok, 17 dm. , 152 mk. , z tego 145 kat. , 7 izr. 1866. Kowczyki, wś włośc, pow. lidzki, 3 okr. adm. , o 15 w. od Szczuczyna, 5 dm. , 45mk. 1866. Kowejdany, wś, pow. rossieński, par. stulgiewska. Kowel, mto powiatowe od r. 1794 w grub. wołyńskiej, nad rz. Turyą, przy szosie kijowskobrzeskiej, przy połączeniu kolei nadwiślańskiej z koleją kijowskobrzeską. Ludność i handel szybko się rozwijają od przeprowadzenia kolei; ludności obecnie 15000 według statyst. urzęd. z 1881 r. 4675, przestrzeń ziemi miejskiej do 3000 dzies. ; większa część miesiczan chrześcian. trudni się rolnictwem. Od roku 1518 wś K. należącą do ks. Sanguszków Zygmunt I obdarzył przywilejem miasteczka na prawie magdebur. Królowa Bona przez faciendę nabyła K. 04 tego czasu królewszczyznawstwo. Emigrantowi moskiewskiemu kniaziowi Kurbskiemu nadane 1564 dożywotnio. Kurbski odznaczył się wielką niesfornoscią i wiolencyami, jak swiado zą akta władzieckie w wydaniu Iwaniazowa. Kowel oddawna był ważnym punktem, gdzie się odbywała praepra

Kowaniec

Kowaniec

Kowanówko

Kowanowo

Kowańska

Kowaraki

Kowary

Kowbasinka

Kowbowicze

Kowczanie

Kowczyki

Kowejdany

Kowel