nieużytki i place mr. 20. Wś K. lit. B osad 29, z gruntem mr. 595. Koszorów 1. al. Kosiorów, wś, pow. konecki, gm. i par. Chlewiska, odl. 31 w. od Końskich. W 1827 r. było tu 15 dm. , 144 mk. ; obecnie 36 dm. , 524 mk. 414 mężcz. , 244 mr. ziemi włośc, 10 mr. dworsk. Są tu zakłady żelazne, należące do fabryk w Chlewiskach, własność Fel. Narzymskiego. 2. K. , pow. nowoale ksandryjski, gm. Kamień, par. Opole. Koszów, Koszewo, wś, pow. taraszczański, na praw. brz. Rosi, wprost Mormolijówki, 887 mk. , 2033 dzies. ziemi, cerkiew z r. 1786, własność Paszkowskich, niegdyś Ostrowskich, Potockich, Swiejkowskich. W pobliżu K. kurhany. Na jednym z nich Mazepa ukarał śmiercią Koczubeja i Iskrę. Por. Borszczahówka, Koszów, osada leśna w Kołodrubach, pow. rudecki. Koszowata, mczko, pow. taraszczański, nad rz. Kisłówką dawniej nazywaną Bowkunem, wpadającą do Rosi przy wiosce Siczy Rosskiej, o 13 w. od Taraszczy, o 134 od Kijowa. Nazwa tego miejsca w dawnych dokumentach brzmi dwojako Koszowata, Kowszowata. Obecnie mk. obojej płci prawosł. 2307, katol. 30, izrael. 322. Cerkwie dwie Preobrażeńska i Bohorodiczna, obie pounickie. Obszar ziemi w odym majątku wynosi 33147 dzies. ziemi, pod lasami 5600 dzies. Majętność składa się z następujących nomenklatur mczka Koszowaty, Budy Koszowackiej, Kisłówki, Łuki, Antonówki, Stepku, Łukianówki, Wielkiej Berezianki, Krutych Herbów, Zakutyniec, Siczy, Staniszówki, Dubówki. W mczku K. dom obszerny właściciela, Majętność ta, tak pod względom rolniczym jak i przemysłowym, zagospodarowana. Gorzelnia, browar, młyny, owczarnia owiec rasy hiszpańskiej. Gleba wdzięczna, urodzajna. Piękne lasy dębowe. Początek tej osady sięga stosunkowo dość odległej daty. Po oswobodzeniu stron kijowskich od Mongołów przez Litwę, dość wcześnie, bo już w XIV wieku, nad brzegami Rosi rozłożyły się były pierwsze zawiązki osiedlenia. Wprawdzie było wtedy jeszcze ludności nienazbyt, i tylko zamieszkałe punkta widzieć było zrzadka tu i owdzie śród szerokich ukazujące się pustek. Toż wtedy i K. musiała powstać, zrazu jako zgubiona śród stepów maluczka osada. Ale tak tę osadę, jak i cały kraj niezadługo smutne spotkały koleje. Oto od czasu jak orda krymska zaczęła się organizować w państwo, na tych rubieżach nagle odmienił się tan rzeczy Bo odtąd dzicz łupieska, po ziemi tej dostpnej, łatwego napadu, rok po roku ponawiała swoje krwawe zagony, niszcząc, paląc, jassyrząc. Więc kolonizacya w tych stronach, zbyt często przerywana, cofnęła się na wszystkich punktach. Wszędzie stanęły sioła w zgliszczach. Pamiątką tych byłych wsi powstały tylko tak zwane uroczyszcza i sieliszcza. Przypuszczalnem jest, że i Koszowatę tenże los spotkał, bo jeszcze w drugiej połowie XVI w. występuje ona w dokumentach jako puste sieliszcze, leżące w trakcie białocerkiewskim lub w tak zwanej urzędownie pustyni za Białocerkwią, w której mieszczanie biało cerkiewscy tu i owdzie pasiekami siedzieli lub zwierza gromili. Ale gdy ż koleją czasu, przez założenie zamków, opatrzono mniej więcej bezpieczeństwo tych okolic, gdy cały systemat obronny powstał, bo oprócz zamków stanęła i straż pograniczna, uformowana przez Kozaków, to odtąd Tatarzy, trzymani na ostrzu miecza, nie mogli tak łatwo tu wpadać, i tutejsze rubieże też, choć zrazu zwolna i nieśmiało, zaczęły się na nowo zasiedlać. A więc i na sieliszczu Koszowatej, dotąd pustem i niezajętem, osiedli też nowi ludzie. Jeszcze za panowania Zygmunta Augusta posiadł był je za przywilejem, niejaki Czernysz. Stąd ta na nowo powstała osada zaczęła nosić drugie miano Czernyszek. Ale widać, że ów pradziedzic Koszowatej Czernysz, lub też jego potomkowie, musieli wkrótce z rąk ją swoich wypuścić, kiedy pod r. 1571 czytamy w aktach kijowskich obiatę listu Zygmunta Augusta, potwierdzającego bojarzynowi białocerkiewskiemu Tyszkowiczowi sioło Czemyszki alias Kowszowatycię w wdztwie kijowskiem leżącą, po Czernyszach Dawny regestr ksiąg ziemsk. i grodzk. kijows. w zb. Konst. Swidzińskiego. Jednakże po bojarzynie Tyszkowiczu posiadł byl K. starodawną lennością Lubar Ostrowski, tenutaryusz Taraszczy, ale jednocześnie, jak to widzimy z dokumentów, spółdziedzicem tejże K. mianuje się i Hryćko Czernyszewicz, a więc widać że Czernysze wrócili byli do swojej lenności tamże. W 1646 r. atoli K. alias Czernyszki posiada Adam Tysza Bykowski, który, pojąwszy za żonę Pirezyą Lubarównę Ostrowską, wziął w posagu K. , z których dóbr przed teszczą swoją Lubarową Ostrowską obowiązuje się aktem sądowym pełnić służbę wojenną tamże. K. już była sporą osadą, kiedy w 1643 r. zaszczycił ją był swoim pobytem Stan. Koniecpolski, wielki hetman kor. Przejeżdżał on przez K. , jadąc do dóbr swoich zadnieprskich Dziennik Oświecima w Kiews. Star. 1882, zeszyt I, str. 133. Ale w 1648 r. nadeszły wojny Chmielnickiego i K. doznała wspólnego z całym krajem losu. Kozacy zajęli ją. Atoli w 1651 r. , w czasie krótkiej przerwy bojów, jaka zaszła po traktacie białocerkiewskim, posiadł był K. za przywilejem królewskim Stefan Młodecki, ale posiadł ją tylko z tytułu, nie z rzeczy, bo wojna niebawem na nowo się odnowiła. I dopiero król Jan Kazimierz w 1660 r. potwierdził powtórnym przy

Koszorów

Koszorów

Koszów

Koszowata