dokumenta minionych wieków i A. Komonieckiego Dziejopis żywiecki. Tak też lud mówi. Według tego dziejopisu nazwa stąd pocho dzi, iż ta wieś od Orawy kosem się ciągnie i na naszych koszarach obsadzona jest. Leży ona w dolinie potoku Koszarawy. Północną granicą przypiera do obszaru gmin Pewli wiel kiej i Lachowic, wschodnią do obsz. Stryszawy i Zawoi, południową do Przyborowa, zachodnią do Przyborowa i Pewli wielkiej. Wzdłuż gra nicy płn. ciągnie się lesisto wzgórze, 851 m. npm. wysokie, spadające stromo na południe do dol. Koszarawy, na wschodniej granicy wznoszą się czubki Beskidów zachodnich, działu babio górskiego, jak Jałowiec 1110 m. , Czerniawa sucha 1062 m. . Granica południowa K, cią gnie się wzdłuż górnego biegu Bystrej, dopływu K. Poczem wybiega z niej na południe na szczyt Jałowiec 997 m. . Zachodnia granica idzie płn. wschodni m lesistem zboczem wzgó rza Laskiem zwanego, którego czubek 874 m. wznosi się na obsz. Pewli wielk. , i grzbie tem Koszarawskiego grenia 789 m. . Między Koszarawą od południa a Bystrą od płn. roz lega się na obsz. gm. K. rozległe wzgórze Buciorysz z licznemi polanami. Wzniesienie je go 1048 m. , wzniesienie zaś wsi, poniżej kościo ła, przy ujściu Bystrej 553 m. ; górny koniec wsi Cichą zwany 682 m. , chaty koło źródła K. 796 m. Część wsi położona nad górnym biegiem K. zwie się Cichą, część zaś leżąca nad Bystrą zo wie się Bystrą; zabudowania na płd. od Bystrej, na płn. stoku g. Jałowca, od swych właścicieli zowią się Mrówcowie; zabudowania zaś na zach. stoku Jałowca zwą się Kalikową. Nad Bystrą mły nów 2, nad K. 1. Obszar większej posiadło ści obejmuje roli ornej 1, łąk i ogr. 1, pastw. 11, lasu 1495; mniejsza posiadłość zaś ma roli ornej 1740, łąk i ogr. 199, pastw. 1776, lasu 114 mr. austr. 1869. Chat 359 1869 r. . W r. 1869 mk. 2057, 1880 mk. 2166. Para fia łac. kapelania lokalna w miejscu, do r. 1843 do par. w Jeleśni przyłączona. Kościół muro wany, pod wezw. św. Karola Boromeusza, po święcany r. 1855 10 wrz. . Według szemat. dyec. tam. z r. 1880 par. liczyła 2294 kat. , 1 ewang. , 23 żydów, razem 2318 dusz, Kościół zaczęto murować 7 sierpnia 1839. Szkoła jednoklasowa, poczta w Jeleśnie. Właściciel Arcyksiążę Albrecht. Br. G. Koszarawa, rzeka górska, w Marczykiewicza Hidrografii miasta Krakowa i jego okręgu Kraków, 1847, str. 37 mylnie Koszeniawą nazwana, wypływa w Beskidzie zachodnim, w dziale babiogórskim, w obr. gm. Koszarawy pow. żywiecki, ze źródeł leśnych między Czerniawa suchą 1062 m. i Jałowcem 1110 m. , płynie razu lasem na płn. zach. , a dosięgnąwszy Cichej, części wsi Koszarawy, zwraca się na zach. , opływając płn, stoki wzgórza Buciorysza 1048 m. , a oparłszy się o południowowschodnie topy wzgórza Wytrzyszczonia 742 m. , bieży na południe, opłukując zachodnie stopy Buciorysza, a wschodnie Koszarawskiego gronia 789 m. , i płynąc przeważnie po zachodniej stronie domostw wsi Koszarawy. Poniżej kościoła z lewego brzegu przyjmuje potok Bystrą. Naprzeciw jego ujścia, po prawym brz. Kosz. , wznosi się lesisty wzgórek Lasek 874 m. . W obr. Przyborowa, od ujścia Kulawęczyna, płynie nieco na płd. zach. , poczem w Przyborowie na zach. , a w końcu na płn. zach. , przechodząc w obszar Jeleśni, gdzie z lewego brzegu zasila się wodami potoku Krzyżówki. Od ujścia Pewelki zwraca się na zachód i na granic cy obsz. Sporysza z obsz. m. Żywca wpada z praw. brz. do Soły. Długość biegu 29 klm. Spad wód wskazują następujące liczby 796 m. pierwsze chaty poniżej źródła; 682 m. pierwszy skręt na zachód w Cichej; 596 m. mostek u stóp Koszarawskiego gronia; 553 m. ujście Bystrej; 520 m. powyżej ujścia Kulawęczyna; 503 m. most przy traczu w Przyboro wie, w miejscu zwrotu na zachód; 426 m. ujście Pewelki; 419 m. ujście Sopotni; 385 m. ujście Pewlicy; 346 m. ujście do Soły. Przyjmuje z praw. brz. potoki Cichą, Pewelkę, Pewlicę, a z lew. brz. Bystrą, Kulawęczyn czyli Przybytkę, Krzyżówkę, Sopotnię, Kiełbasów potok, Przyłęków i Trzebinkę z Sporyszem. W kącie między Sołą i Koszarawą wznosi się wzgórze Grojec 612 m. Między Sporyszem a Przyłękowem jest wzgórze Tokarka 530 m. , międy Przyłękowem pot. a Kiełbasowem wzgórze Wolentarski gron 606 m. , a od niego na południe Kiczora 762 m. . Według A. Komonieckiego Dziejopisu żywieckiego stąd ta rzeka jest nazwana K. iż początek swój bierze, t. j. źródło jej wpada, kosem od Orawy i jakoby z Kosza Orawskiego, t. j. skotarza albo granic orawskich i płynie przez wieś nazwaną Koszarawy będących naonczas tą wsią na koszarach albo miejscach owczych, i wypływa ta rzeka od gronia albo góry Jałowczyka, gdzie się granice podgórskie suskie i żywieckie dzielą. Koszarka, ob. Józefówka, wś, pow. czehryński, o 4 w. od Tyszkówki i Złotopola, zwana od szałasów koszar owczych, których tu wiele niegdyś było z powodu pięknych pastwisk; 714 mk. , cerkiew z r. 1807. Do par. prawosł. K. należą wś Janka al. Kamianowatka. Koszarka, góra w granicznym grzbiecie Karpat lesistych, w dziale dukielskoskolskim, na południe od Łupkowa, pod 39 43 40 wsch. dług. g. Ferro, a 49 13 płn. sz. g. Wznosi się 795 m. npm, Br. G. Koszarken, Kotczarken niem. , Kozarek, wś, dobra, folw. i os. leśna, pow. ządzborski, st. p. Sorkwity. Koszarki, wś włośc. , pow. oszmiański, 3

Koszarawa

Koszarawa

Koszarka

Koszarken

Koszarki