Pawłowskim. Co do K. Kandory zwanych, to te w XVI w. wyszły z rąk Kostrzewskich. Łucya Korzenicka żona Michała Kobierzyckie go sprzedała je w r. 1746 Janowi Morawskie mu wojskiemu sieradzkiemu Sirad. Castr. Inscrip. Lib. 213, f. 146. W 10 lat potem prze szły K. Kandory w dom Balickich, w którego ręku pozostawały do końca XVIII w. Później K. połączyły się w jednę całość i dziś należą do Żulickich. J. K. Kostrzewska woda, Kostrzyń, Pankówka, u Długosza Koczawa, rzeczka, bierze począ tek pod Czarną Wsią w pow. częstochowskim, płynie w kierunku zach. płn. przez Piłę, Pan ki, Kostrzyń, Podłężek i wpada z praw. brz. do Liczwarty, powyżej Krzepic. Długa 18 w. Por. Kawki i Kostrzyń, J. Bliz. Kostrzyca 1. duża wieś w pow. borysowskim, nad rzeczką tegoż nazwiska, w okr. polic. chołopienickim, przy krzyżowych drogach wiodących z Pohodzicy do Jauczyna Starego i z Janczyna Nowego do Żyćkowa, ma osad przeszło 60, grunta lekkie, miejscowość wzgórkowata, uprawia się dużo lnu. 2. K. , zaśc. nad rz. Iwanówką, dopływem Olsy, pow. bobrujski, I okr. polic, przy drodze z Bacewicz do Kozulicz. Osad 18, grunta piaszczyste. Kostrzyca, ob. Kostrycz. Kostrzyce, ob. Kustrzyce, Kostrzycka słoboda, wś nad rz. Iwanówką, dopływem Olsy, pow. bobrujski, gm. lubonicka, ma osad 24, grunta piaszczyste. Kostrzyn, wś i folw. , pow. radomski, gm. Potworów, par. Klwów Łaski, Lib. ben. I, 657, odl. 34 w. od Radomia, 5 w. od rz. Pili cy. W 1827 r. było tu 13 dm. , 85 mk. ; obec nie ma gruntu włościan. 485 mr. , dworskiego 1200 mr. , 26 dm. , 262 mk. , młyn wodny, 53 osad włośc, Br. Ch. Kostrzyń, przys. śród lasów, 448 m. npm. , na zachód od Uhorec, między tą wsią a Li skiem, pow. Lisko, ma 64 mk. gr. kat. W płd. stronie K. wznosi sie lesista góra Czulenia do 576 m. wysokości bezwzględnej. Mac. Kostrzyn 1. niem. Kostrschin, miasto, pow. średzki, o 21 kil. na wsch. od Poznania, nad gościńcem prowadzącym z Poznania przez Wrześnię do granicy rossyjskiej, do Słupcy; w okolicy płaskiej ale bagnistej, dla czego często grasują tu febry, mianowicie na wiosnę i jesień. Woda do picia zawiera wiele soli wapiennej. Gmina liczy 7 miejscowości a K. ; folwarki b Skałowo, c Antoniewo, d Andrzejewo, e Janopol, f Ignacewo, g Wróblewo. W r. 1880 było 2074 mk. , w r. zaś 1875 2051, a w r. 1871; 2039 mk. , 172 dm. , 137 ewan, , 1841 katol, 61 żyd. Mieszkańcy trudnią się prawie wyłącznie rolnictwem; narodowość polska znacznie przeważa. Siedziba komisarza obwodowego. Kościół katol. paraf. należy do dekan. kostrzyńskiego. Szkoła elementarna kilkoklasowa; 540 analf. ; towarz. pożyczkowe liczące blisko 300 członków; urząd poczt. 3ej klasy stacya telegr. , poczthalterya, poczta osobowa do Wrześni i Poznania; poczta listowa do Pobiedzisk, do wsi Węgierskie; najbliższa stacya kol. żel. w Pobiedziskach Pudewitz o 11 kil do środy 20 kil. W r. 1811 K. miał 153 dm 753 mk. ; w r. 1841 było 1181 mk. Od XIII w. miasto było własnością panien franciszka nek konwentu gnieźnieńskiego, założonego przez błogosławioną Jolantę, żonę Bolesława Kaliskiego, który na jej prośby K. konwentowi oddał. Kościół paraf. , który może przed tym aktem darowizny już istniał, jest niezawodnie jeden z najdawniejszych w dyec. poznańskiej. Teraźniejsza świątynia jest dziełem panien franciszkanek i stanęła zapewne w XVI w. ; w nowszych czasach kościół podupadły z grun tu restaurowała Zofia Kraszkowska, ksieni gnieźnieńska, o ozem świadczy napis na flizie w ścianę kościoła wmurowanej. Z dawnych pamiątek zachowany tylko jeszcze jest dzwon z napisem Quod hostica Suecorum manus destruxit, hoc benefica Kostrzyniensis dextera construxit A. D. 1712. Szwedzi zatem na po czątku XVIII w. kościół zrabowali i zapewne nawet dzwony zabrali lub zniszczyli. Prócz kościoła paraf. znajduje się za miastem kośció łek św. Ducha; a w dawniejszych wiekach jeszcze jest wspominany kościół św. Andrzeja apostoła za miastem przy ulicy Poznańskiej. K. położony był w dawnem wojewódz. gnieźnieńskiem. Pod miastem wykopano na cmen tarzysku pogańskiem czarną urnę w kształcie czapki, która się mieści w zbiorach Tow. Prz. nauk poznańskiego. 2. K. , folw. , 1424 mr. rozl; 7 dm. , 72 mk. , 10 ewan. , 62 katol, 25 analf. 3. K. , por. Kistrzyn. M. St. Kostrzyń, rz. , bierze początek w pow. siedleckim, pod wsiami Domanicami, Olszycem, Przy worami, z lasów rządowych, Jata zwanych. Przy wsi Żebrak tworzy staw; był tu młyn, po którym upusty jeszcze istnieją, przy drodze bitej z Siedlec do Stoczka. Na Żebraku i Czajkowie tworzy dobre łąki, w dalszym biegu porusza młyn Adamówkę, dalej przepływa między wsiami Topor, Łęki, Sosnowe i folwarkiem Koszewnica; przy Oleksinie przecina plant drogi żelaz. terespolskiej; zbudowane tu są dwa mosty żelazne z przyczołkami murowanemi. Przy wsi Boimie przecina drogę bitą warszawsko brzeską, most z drzewa na palach. W Suchocinie porusza dobre łąki do majątków Gałki i Sucha należące; pomiędzy wsiami Kopcie i Sucha most na palach; w Proszewie porusza młyn o trzech kołach i na łąkach tej ostatniej miejscowości wpada do Liwca o wiorstę od Wyszkowa. K. przebiega około 40 w. w kierunku z płd. na płn. , obfituje w ryby i szeroko Kostrzewska woda Kostrzewska Kostrzyca Kostrzyce Kostrzycka Kostrzyn Kostrzyń