K. , o 18 w. od Dereczyna, o 20 od Słonima, o 102 od Grodna. Kostry 1. albo Kostra, okolica szlachecka w dawnej ziemi bielskiej; w obrębie jej oprócz obecnie istniejących były następne wsie i osady K. pułazie i K. śnietna. Jestto gniazdo Kostrzewskich. 2. K. Noski, wś szlachecka, pow. mazowiecki, gm. Piekuty, par. Wyszonki, od parafii wiorst 6, od gminy 3, dymów 29, mk. rz. kat. 305, rozl. mr. 364, grunta w globie średniej. Zarośli na opał trochę, lud utrzymuje się z rolnictwa. R. 1827 było tu 25 dm. , 203 mk. 3. K. Litwa, wś szlach. , pow. mazowiecki, gm. Piekuty, par. Wyszonki, o 3 w. od gminy, o 7 od parafii, o 13 od powiatu. Ma 20 dm. ,. i80 mk. kat. , 254 mr. rozl, grunta pszenne, okolica bezleśna, gospodarstwo trójK. L. wspominane w dokumentach od R. 1827 miały 15 dm. , 74 mk. Obie opisał nam p. P. Łukaszewicz. 4. K. podsędkowięta, K. młyn, K. stare, K. szmejki, wsie szlach, i włośc, pow. mazowiecki, gm. Klukowo, par. Wyszonki. W 1827 r. K. pod sędkowięta liczyły 16 dm. , 125 mk. ; K, stare, 30 dm. , 212 mk. ; K. szmejki 21 dm. , 116 mk. Dziś. 5. K. , wś, pow. radzyński, gm. Milanów, par. Parczew. W 1827 r. było tu 37 dm. , 234 mk. ; obecnie 38 dm. , 314 mk. , 914 mr. obszaru. Kostrycz, także Kostrycza, czasem Kostrzycą zwane pasmo górskie, w Karpatach wschodnich, w dziale czarnohorskim, na zachodniej granicy gminy Żabiego, w pow. kossowskim, z gm. Mikuliczynem, ciągnie się z płn. zach. na płd. wsch. , między Prutem a Czeremoszem Czarnym, na przestrzeni 13 kil. W płn. zach. jego części wznosi się szczyt Kostrycz do 1585 m. npm. pod 42 18 10 wsch. dłg. g. Ferro a 48 11 płn. szer. g. Płn. zachodnie stoki pokrywają lasy, sięgające aż do samego Prutu. Od szczytu Kostrycza, grzbietem tego pasma górskiego ciągną się rozległe połoniny z licznemi szałasami, kończąc na górze Hedia, wznoszącej się do 1348 m. npm. Na płn. wscho dnim stoku tryszczą źródła licznych potoków, spływających jużto do Krywca, dopływu Ilci, już też do samej Ilci i do Czeremoszu Czarnego, jak np. Kraśnik. Po południowozacho dnim stoku tryszczące potoki spływają jedne w kierunku płn. zach. do Prutu, drugie na południe do Bystrzca. Skupowa, 1571 m. wys. Kostryczówka, przys. do Zwiniacza. Kostryczyk, pot. górski w obr, Mikuliczyna, w pow. nadwórniańskim, ze źródeł leśnych, u płd. zach. stóp pasma Kostrycza, w dziale czarnohorskich gór, płynie leśnymi parowami na płn. zachód, zabierając z lew. brz. strugę napływającą z pod góry Maryszewskiej Małej 1298 m. i po 7 kil. biegu wpada z praw, brz. do Prutu, Nad lewym brzegiem wznosi się polowe; r. 1500. te wsie grzbiet górski z połoniną, Ozyrny zwany, a nad prawym północne odnogi pasma Kostrycza. Kostryszki, wś gminy oławskiej, pow. trocki, 4 okr. adm. , 75 w. od Trok, 14 dm. , 115 mk. , z tego 113 katol, 2 żyd. 1866. Kostrza, z przys. Ryje, wś, pow. limano wski, par. Szczyrzyc, na płn. zach. stoku góry Kostrzy 730 m. , o 8 kil. od Skrzydlny, o 3 kil. od Jodłownika. Mk. 320, dm. 44. Rozległość obszaru dworskiego attyn. Jodłownika, własność Romerów roli ornej 126, łąk i ogr. 8, pastw. 17, lasu 413; posiadłości mniejszej roli or. 263, łąki i ogr. 57, pastw. 61, zarośli 33 mr. austr. W XV w. własność Piotra Kostrzewskiego Lib. ben. Długosza, II, 130 i III, 275, zwana też Kostrzecz. M. Ż. S. Kostna, góra w pow. limanowskim, we wsi t. n. do Jodłownika należącej, podłużna, bardzo stroma, starym lasem jodłowym obrosła, wy soka 2364. Spadzistość jej płn. wsch. prawie prostopadła, pod którą kotłowate zagłębienie. Tradycya mówi, że przed paruset laty część góry zapadła się i stąd ta oberwana ściana, najeżona połamanymi głazami. Kuropatnicki w swym słowniku także tę wiadomość przy tacza. Por. Góra św. Jana. Konst. R. Kostrze, wś, pow. wielicki, na praw. brz. Wisły, przy drodze z Podgórza do Tyńca, w okolicy falistej, 239 m. npm. , należy do parafii rzym. katol. w Tyńcu, a urzędu poczt. i sądu pow. w Skawinie. Liczy 351 mk. rzym. katol. , graniczy na płn. z Budzowem, na wsch. z Pychowicami, na zach. z Kołem Tynieckiem, a na płd. ze Skotnikami. Czyt. Długosz, Lib. ben. I, 349. Mac. Kostrzecz, ob. Kostrza. Kostrzeń, ob. Kostrzyń. Kostrzeszyn, wś, pow. pińczowski, gmina Złota, par. Pęłczyska. W 1827 r. było tu U dm. , 82 mk. Kostrzewa, pust. , pow. wieluński, gm, Galewice, par. Cieszęcin, odl. od Wielunia w. 28; dm. 5, mk. 29. Kostrzewice, wś i folw. , pow. kaliski, gm. i par. Błaszki Łaski, Lib. ben. II, 58; odl. od Kalisza w. 31; wś ma os. 11, dm. 8, mk. 99, mr. ziemi 32; folw. dm. 5, mk. 78. W w. XV rozpadły się na dwie wioseczki, K. Zalasowe al. Książki i K. Kandory. Pierwsze z rąk Kostrzewskich przeszły w połowie XV stulecia do rąk Korabitów Kobierzyckich i do r. 1724 pozostały w ręku tej familii, w którym to roku nabył K. Zalasowe al. Książki od Maryi z Kobierzyckich Olszewskiej Wojciech Jabłkowski Sirad. Castr. Inscrip. 172324, k. , f. 162. Od Jabłkowskich przeszły około r. 1745 do rąk Kajetana Jankowskiego. Później w r. 1767 Sirad. Castr. Inscrip. f. 331, r. 1767 Skąpski odprzedaje K. Zalasowe Porowskiemu h. Oksza; w r. zaś 1772 Rudniccy pozbywają wieś tę

Kostry

Kostry

Kostrycz

Kostryczówka

Kostryczyk

Kostryszki

Kostrza

Kostna

Kostrze

Kostrzecz

Kostrzeń

Kostrzeszyn

Kostrzewa

Kostrzewice