zyognomią. Przed laty kilkunastu cerkiew dworska nieprawnie zagarnęła tuż pod samym dworem najpiękniejszą część ziemi i sianożęci, na podstawie spalonych jakoby dokumentów darowizny tej ziemi na korzyść cerkwi za czasów już niepamiętnych. Sprawa ta we wszystkich instancyach rozstrzyganą była na korzyść cerkwi, i dopiero senat rzadzący w 1881 r. przywrócił grunta dworowi. Józ. Kuczyński. Korytno, ob. Korytne. Koryto i Korytko, dawne przezwiska, dały początek nazwom Korytki, Koryciska, Koryciany, Korytkowo, Korytnica itp. Koryto, 1. wś, pow. pińczowski, gm. i par. Czarnocin. Leży przy drodze ze Skalbmierza do Wiślicy. W XV w. należała do Mikołaja Korytki h. Jelita. Dług. I, 529. W 1827 r. było tu 19 dm. , 158 mk. Podług wiadomości r. 1866 rozległość folw. wynosi mr. 431, grun. orne i ogr. mr. 375, łąk mr. 46, nieuż. i place mr. 10. Wieś Koryto osad 30, z gruntem mr. 149. 2 K. , os. , pow. siedlecki, gm. Jasionka, par. Zbuczyn; ma 3 dm. , 18 mk. , 2 mr. rozl. Korytów, os. , pow. błoński, gm. i par. Radziejowice. Liczy 376 mk. Korytów, niem. Koritau, wś i folw. , pow. kładzki, par. Kładzko. Korytówka, zaśc. pryw. , pow. dziśnieński, o 50 w. od Dzisny; 1 okr. adm. , 2 dm. , 7 mk. kat. 1866. Korytowo, wś, pow. płoński, gra. Sarnowo, par. Skołatowo. Odległ. o 16 w. od Płońska, W r. 1827 było tu 17 dm. , 127 mk. ; obecnie 22 dm. , 245 mk. , 610 mr. gruntu. Koryto wo, niem. Koritowo, włośc. wś, pow. świecki, obszaru liczy mr. 1036, bud. 58, dm. 31, kat. 31, ew. 239. Parafia Łąkie, szkoła w miejscu, poczta Świekatowo. Przed r. 1441 wdowa Korberin ze Świecia posiadała tę wieś, którą następnie sprzedała Klaukowi, zostawiając 4 m. zapisane na tem miejscu. Około 1441 wś się spaliła, zapewne w wojnie. R. 1450 Klauko jest jeszcze posiadaczem tych dóbr. Kś. F Korytowszczyzna, ob. Jaroszewice. Korytyna, wś, pow. hrubieszowski, gm. Mołodiatycze, par. Trzeszczany. Korytyna, niwa w płn. wsch. stronie Winnik, pow. lwowski. Korytyszcze, 1. wś, pow. nowogradwołyński, gm. żołobeńskiej, dusz włościan 95, ziemi włośc. 674 dzies. Niegdyś własność Puławskich, przez kredytorów jenerała Józefa Puławskiego w 1834 r. rozebrana, ma kilku właścicieli na 516 dzies. ziemi. 2. K. , wś, pow. żytomirski, nad rzeką Trościanicą, o 10 kilm. od mka Czerniachowa odległa. 3. K. , wś, pow. kaniowski, par, Rzyszczów. Należy do Taraowskiego, niegdyś Hołowińskich. Korytyszcze, grupa domów w Kropiwniku starym, pow. drohobycki, na praw. brz. Stryja. Koryłyszcze, bioto w pow. kijowskim, niedaleko wsi Biłhorodki, 2 w. dł, 515 saż, szerok. Por. Korotyszcze, Koryziówka, pow. wileński, ob. Jaworów. Koryzny, wś, pow. rossieński, par. kroska. Korze niem, , os. we wsi Tworóg, pow toszeckogiiwicki. Korzec, rus. Korec, największe miasteczko powiatu nowogradwołyńskiego, leży na praw. brzegu rzeczki Kurczyka, o 28 w. na zachód od mta. pow, a kijowskobrzeska szosa przez jego środek przechodzi. Dawniej K. należał do pow. łuckiego. K. liczy mieszkańców do 12000, z których żydów przeszło dziesięć tysięcy, mieszczan do tysiąca dusz obdarzonych 603 dzies. gruntu i włościan do których należy ziemi 2175 dzies. Ziemi zaś dworskiej liczą w Korcu 396 dzies. W starożytności Korzec nosił miano Korczesk; po przyłączeniu Wołynia do Litwy za Władysława Jagiełły i w. ks. Litewskiego Witolda, Korczesk nadany został księciu Teodorowi Ostrogakiemu, a następnie ks. Dymitrowi Butawowi, synowi Olgierda a wnukowi Gedymina, od którego wiedzie się ród książąt Koreckich. Potem widzimy Korzec we władaniu Leszczyńskich, Czartoryskich; po śmierci ks. Józefa Czartoryskiego przechodzi na jego córki Potocką i Jabłonowską; w roku 1831 po powstaniu za sprawę hr. Hermana Potockiego połowa Korca skonfiskowana przez rząd a druga i dziś jest we władaniu ks. Artura Jabłonowskiego i sukcesorów drugiej linii Potockich Mołodeckich. Obecnie Korzec jestto iadne i porządne miasteczko; jeszcze ks. Józef Czartoryski, przy końcu zeszłego stulecia, bardzo wiele wpłynął na jego podniesienie; odnowił dawny zamek i przerobił go na pałac, uregulował rynek i ulice; w r. 1788 postawił kilka fabryk, między innemi sukienną, porcelanową, niegdyś tak sławną, i fajansową, sprowadził dla nich zdolnych majstrów z zagranicy, z których rodzina Mezerów do dziś na Wołyniu wyrabianiem porcelany się trudni i posiada swoją fabrykę w Baranówce. Nadto pobudował młyny i browar i założył fabrykę pasów litych, które nie wiele ustępowały słuckim. Obecnie Korzec i jego okolice są głośno ze swoich ogrodów fruktowych, które nietylko ilością ale i jakością owoców celują, a oprócz kilku garbarni, młyna parowego, browaru, gorzelni i fabryki miodu, żadnych innych nie ma. Lecz Korzec, jako miasteczko leżące przy granicy wołyńskiego polesia i rolniczych okolic, jest głównem siedliskiem bogatych kupców zbożowych i drzewnych, którzy, rywalizując z sobą w handlu, rywalizują też i w przepychu swego otoczenia; stąd domów w Korcu, okazałych i wspaniałych, które jednakże gustem nie grzeszą, jest dużo; a siedziba kupców Horensteinów z kilku pałacyków złożonai na pańską resyden Korytno Korytno Koryto Korytów Korytówka Korytowo Korytowszczyzna Korytyna Korytyszcze Koryłyszcze Koryziówka Koryzny Korze Korzec