sę tu kościołek św. Andrzeja. St. p. w Osadzie; w czasie sezonu kąpielowego w miejscu stacya pocztowa i urząd telegraficzny. Kąpiele znane już w 14 wieku. Od r. 1325 1402 posiadała K. rodzina Donch, z której wielu było nadżupanami w hr. liptowskiem i zwoleńskiem; 1402 1450 dzierżyli K. Husyci, 1450 1487 Piotr Komoróczy; 1487 1504 Jan Korwin; 1504 1506 własność królewska; 15061531 miał ją Jan Zapolya; 1531 1538 Ludwik Pekry, nadżupan liptowski, który otrzymał K. w nagrodę za usługi wyświadczone królowi Ferdynandowi; 1538 1560 Andrzej Batory, judex curiae; 1560 1587 Jan Krusich; 1587 1609 hr. Stefan Illeshazy; 16091645 hr. Kasper Illeshazy; 1645 1707 Emeryk Tököly; w r. 1707 przechodzi na skarb państwa i do r. 1869 należała do kameralnych dóbr likawskich. W r. 1869 dr. Siklossy nabył K. od rządu a w r. 1870 wzięło K. w zarząd pierwsze węgierskie hydropatyczne towarzystwo akcyjne, w ręku którego K. do dziś dnia pozostaje. Są tu trzy zdroje mineralne Franciska Józefa, Albrechta i Zofii. Woda tych zdrojów należy do słonoalkalicznych szczaw żelazistych. Na mocy rozp. ministeryum finansów z 24 i 27 lipca 1852 wiedeński wydział medyczny dokonał w r. 1853 jakościowego rozbioru wody tych zdrojów. Przedtem zajmowali się analizą tych zgrojów dr. Flittner, fizyk liptowski, profesor Tognio, Sadler i Kitaibel na peszt. wydź. med. W r. 1860 dokonał wied. geologiczny zakład ilościowego rozbioru. Takowy przeprowadził kapitan Karol Ritter. Wody tych trzech zdrojów co do istoty mało się między sobą różnią; zawierają one chlorek sodu. siarkan sodu, wapna i magnezyi, węglan żelazawy i wapna, ziemię krzemionkową, kwas węglowy niby wolny i istotnie wolny. Wody tych zdrojów przewyższają wody maryenbadzkie, karlsbadzkie i franzensbadzkie co do obfitości siarkanu magnezyi, węglanu wapna i węglanu żelazawego, i co do siły uzdrawiają cej są skuteczniejsze od tamtych wód. Skuteczne one są w chronicznym katarze żołądkowym, cierpieniach hemoroidalnych, w chorobach wątroby i śledziony, żółtaczce, błędnicy, osłabieniu nerwowem, anemii, śluzotoku blennorhoea, w ciężkich i utrudnionych regularno ściach kobiecych, jakoteż w zapaleniu stawów, gośćcu, skrofulicznych cierpieniach i chroni cznych wysypkach naskórnych. Ciepłota wód 7 8 C. Jest tu także zakład hidropatyczny kaltwasseranstalt. Żętyca z pobliskich hal Apteka w miejscu. Sezon kąpielowy trwa od 15 maja do końca września. Dr. Gustaw Vogel Ber Karpathen Kurort Korytnica. Chemische Analyse der drei Mineralquollen in Korytnicza auf der K. K. KameralHerrschaft Lykawa im Liptauer Comitat, Nensohl. 1851. Dr. J6zs. Hammersohmidt A Korytniczai fürdöintezet Gyógyaszat. 1871. str, 17. Dr. Manó Hasenfeld A Korytniczai gyógyforrasok. Elettani es gyógytani szempontból. Pest, 1862. Tenże Korytnica Orv. hetilap. 1862. str. 3336. C. Ritter Hauer Die Quellen von Korytnica u. Lucsky. Vrhdl. d. k. k. geol. Reichsanstalt. Wien. 1859, str. 81 i 1860, str. 279. Tenże Mineralwasserquellen Ton Trenchin Teplitz, Korytnica u. Lucski im Liptauer und Bartfeld im Saroser Com. Vrhdl. d. k. k. R. Wien. 1858. p. 132. . Dr. Bernat Horpaczky Korytnica Orv. Hep. 1874. nr. 13, 14, 17, 23. Korytnicza felsö magyarorszagi gyogyfürdo rövid ismertetese. Pest. 1868. Dr. G. A. Sefranka Monographie von Korytnica und Lucsky Vrhdl. d. Vereins f. Ntrkde in Presbg. 1863. VII. str. 1. . Dr. Mikl. Szontagh Korytnica, Budapest. 1873. Tenże Monographische Skizze des Cur und Badeortes Korytnica, Budapest. 1873. Dr. Sandor Toth Korytnica M. Term. Tars. Kozl. III. 182. Ulimann Fr. Lucski und Korytnica. Zeit. f. N. und Heilk. 1857. Nr. 22. 1858 Nr. 40. Vacskowics L Korytnica fürdöhely ismertetese. M. orv. es term. Munk. 1870. XIV. str. 196. Vogel Dr. G. Korytnica. , Budapest. , 1876. Korytnica, rzeczka, a właściwie struga leśna, poczyna się w pobliżu wsi Grabiec z mokradeł w lasach do Zawady należących pow. włoszczowski, gmina Irządze, skąd płynie ku wschodowi, przerzyna wieś Kaszczor i po 8wiorstowym biegu wpada do Żebrówki pod Bonowicami. Przepływa grunta lekkie, torfiasto, które na wiosnę zalewa; w lecie zaledwie się sączy. Por. Grabiec i Irządze, Dr. E. B. Korytnica, rz. , prawy dopływ Czeremoszu, Korytnicka Wola, wś, pow. węgrowski. gm. Korytnica; cegielnia; 41 os. , 377 mr. rozl. Korytnicki potok, nastaje koło Jarczowa, w pow. tomaszowskim; przepływa łąki mocząrowate między Jurowem a Chodywańcami, za bierając wody tychże łąk, spływające rowami ku osuszeniu tych łąk poprowadzonemi, i prze chodzi w Galicyą na obszar wsi Dynisk, w pow. rawskim, przepływając łąki moczarowate, zwa ne Stawiskiem, w kierunku wschodnim, i we wsi Tarnoszynie wpada z praw. brz. do Rzeczycy, dopływu Zołokii. Długość biegu od Jarczowa począwszy 15 kil. Spad wód wska zują liczby 225 m. przejście granicy, 221 m. pod Dyniskami, 214 m. ujście. Długość bie gu na obszarze Galicyi czyni 7 1 2 kil. W Dyniskach porusza młyn. Br. G. Korytniki, wś w pow. przemyskim, 10 kil. na zachód od sądu powiat. w Przemyślu, tuż na płn. zach. od urzędu poczt. w Krasiczynie. Na płn. wsch. leżą Wapowce, na wsch. Tarnawce i Krasiczyn, na płd. wsch. Krasiczyn, na zach. Krasice, Rzeczpol al. Reczpol, Wola

Korytno

Korytnica

Korytnicka

Korytnicki

Korytniki