Tucholą, żeby się ubezpieczyć przed krzyżakiem, nadesłał oddział zbrojny 120 konnicy do K. Do nich przyłączyli się ochotnicy z całej niemal Wielkopolski. Na czele stał Sędziwój Ostroróg, wojew. pozn. , Dobrogoszcz, kasztelan pozn. i Sianka z Rudek. Nadciągającego z pod Tucholi Michała Küchmeister von Sternberg, wójta bratyańskiego, przemocą od miasta odparli. Krzyżacy ustawili się potem na wzgórza pod Łączkiem, około pół mili od miasta; ale i tu na głowę pobici; sam wódz ich Michał Küchmeister do niewoli Wzięty został. Król Władysław, słysząc o tem zwycięztwie, łzy podobno ronił rzewne z radości; posłańcowi, który mu tę nowinę doniósł, darował 500 grz. R. . 1414 znowu napadli krzyżacy miasto znienacka i zburzyli. W ogóle miasto to jako i klasztor cysterski wielo ucierpiały od wojen. , Około r. 1440 pisze w obszernej kronice klasztornej o. Adam Szadek, że aż do tego czasu klasztor wraz z miastem niemniej jak siedem kroć przez nieprzyjaciół splądrowany i spustoszony został. Najgorzej poszło ojcom za husytów r. 1432; wtedy przez 11 lat klasztor spustoszony stał próżny a ojcowie gdzie który mógł tułali się. Także i wioski klasztorne stały pustkami, jako to Szczurdki, Rusko, Popielewo, Swiniarzewo, Osiek, Dziedzienek, Wilkowo, Lipie, Mokre, Dębogórze, Samociążek, Górzewo, Stronne, Wielonek, Glinki, Nowy dwór, Skarbiewo, Jelitowe, Nasłana łąka. Następnie krótka kronika milczy o wypadkach wojennych i tylko jeszcze opatów wszystkich wylicza. Aż do połowy XVI wieku wymienia ich li tylko podług imion chrzestnych, w liczbie 24. Jako 25y następny opat Adam Mirkowski nazwany, 1 września 1563, Wawrzeniec Żaliński 20 kwietnia 1600, Stanisław Makowiecki 15 kwietnia 1624, Jan Krzycki 29 grudnia 1635, Jakób Piasecki f 16 czerwca 1640, Mikołaj Krosnowski r. 1642 odszedł na arcyb. lwowskie, Karol Czotkowski 13 czerwca 1664, Zygmunt Dembiński 14 grudnia 1672, Chryzostom Żegocki, bisk. chełmiński nominowany, potem włocławski, opactwa nie objął dla procesu w Rzymie, Jerzy Maramowski obrany r. 1673, 5 stycznia 1685, Ign. Bern, Gniński 5 kwietnia 1703, Jan Gniński 20 stycznia 1738, Chryzostom Pawłowski 22 czerwca 1741, Stefan Chrząstowski 19 czerwoa 1754, ostatni 39ty opat Jan Chrząstowski 26 kwietnia 1794. R. 1819 przez rząd pruski został klasztor cysterski zalesiony. Kościół po cysterski za rozkazom królewskim miał być odtąd symultannym i do nabożeństwa służyć katolikom i lutrom. Katolicy jednak nie mogli znieść wszystkich owych nadużyć, których się luteranie dopuszczali w kościele. Dlatego na słuszne zażalenia odjął król napowrót kościół luteranom i oddał ma wyłączny użytek katolikom. Cel klasztorne obrócono później na zakład karny. Parafia koronowska w dek. fordońskim liczy dusz 3176, kościół tytułu Wniebowzięcia N. M. P. , patronatu niegdyś opactwa cysterskiego, około r. 1288 zbudowany, oddany na użytek parafii r. 1819. Przy nim szpital dla 8 ubogich, fundowany przez Adama Mierkowskiego, opata; bractwo trzeźw. założ. r. 1857. W mieście jest jeszcze kościół św. Andrzeja, budowany około r. 1382 96, z nowa prawie po drugi raz wzniesiony za opata Wawrz. Zalińskiego r. 1599. Wsie parafialne Koronowo, miasto i przedmieście, Olszewsko, Mokre, Wsisko, Biała Białasee, Samociążek, Okole, Stopka, Stary dwór Althof, Nowy dwór, Lipie, Skarbiewo, Rożanno, Wymysłowo. Katol. szkoły w Koronowie 4klasowa z 300 kat. dziećmi, w Samociążku 50 dzieci. Dawniej istniał jeszcze mały kościółek św. Ducha, po drugiej stronie Brdy położony, tuż nad stromym jej brzegiem. Aż do końca swego istnienia tworzył tz. prepozyturę szpitalną. Na utrzymanie przeznaczył konwent folwarczek pobliski wraz z pobliskiemi łąkami, ogrodami i karczmą. Kościółek ten budowany był po prusku, dachówką kryty. Jeden z oo. cystersów co niedzielę i święto przychodził tu odprawiać nabożeństwo. Po kasacie klasztoru przez rząd pruski obalony. obecnie na tem miejscu znajdują się ogrody. Ob. Origo prima monasteru Coronoviensis, ręk. w archiwum w Peplinie; Schmitt, Gesch, des Kreises Flatow, 11, 48, 49, 50; Szematdyec. chełmińskiej. 2. M. , niem, Kuraene, dom. , pow. wschowski, 806 mr. rozl. , 5 dm. , 80 mk. , 17 ew. , 63 kat. , 25 analf. Gorzelnia parowa, młyn, piekarnia. Poczta, telegraf i st. kol. żel. w Lipnie Leipe o 3, 6 kil. Korop, m. w pow. królewieckim, gub. czernihowskiej, nad Desną dnieprową, st. poczt, przy trakcie bocznym, o 30 1 2 w. od Królewca, 1142 w. od Petersburga, a 225 od miasta gubernialnego odległe; 5381 mk. Koropczek, orne pole w płn. wsch. stronie Remizowiec, pow. złoczowski, nad Złotą Lipą. Koropczyk, Koropecki, grupy domów w Snowiczu, pow. złoczowski. Koropczyk, ob. Koropiec, Koropec, węg. FelsöSchönborn, wś w hr. bereskiem Węg. , nad rz. Latorczą, kościół paraf. gr. kat. , magazyny wojskowe, 311 mk. Koropiec dawniej Korobiec, także Kuropiec, po rusku Koropeć, wś w pow. złoczowskim, 17 kil. na płd. wsch. od sądu powiat. w Złoczowie, 5 kii. na płn. zach. od urzędu poczt. w Pomorzanach. Na płn. wsch. leżą Uhorce, na wsch. Bohutyn i Pomorzany, na płd. Babszczany, na zach. Wicyń i Skażenica część Żukowa. W pobliżu granicy wsch. płynie Złota, Lipa od płn. na płd. Na prawym jej brzegu Korop Korop Koropczek Koropczyk Koropec Koropiec