zajmują orne pola Peresiele. Własność większa roli ornej 25, łąk i ogr. 17 mr. ; własn, mniej. roli or. 539, ł. i o, 135, pastw. 175 mr. Według spisu z r. 1880 było 503 mk. w gmi nie obrz gr. kat. z wyjątkiem kilku m. kat, . Par. . kat. w Radenicach, gr. kat. w Więckowioach. We wsi jest cerkiew. Wś tę wraz wsiami Radenice i Jatwięgi nadał r. 1570 Zygmunt August walecznemu Konradowi Kru pie Przecławskiemu. Lu. Dz. Kornicz, wś, pow. kołomyjski, o 5, 6 kil. od Kołomyi, ma cerkiew gr. kat. , szkołę 1kla sową, 1942 mk. w gminie 1746 w K. , 196 w przys. Krupowicze, 47 na obszarze dworskim. F. S. Kornie po rusku Korni, wś w pow. raw skim, 10 kil. na płn. od sądu pow, i urzędu poczt. w Rawie ruskiej. Na płn. leży Machnów, na wsch. Wierzbica, na płd. Rzyczki i Hrebenne, na zach. Mosty małe. Przez środek obszaru płynie Sołokija z Mostów małych od płd. zach. na płn. wsch. do Machnowa. W do linie potoku leżą zabudowania wiejskie, na południo zach. od nich przy granicy obszaru browar. Na prawym brzegu Sołokii leżą pastwi ska Podłużne. Najwyższo wzniesienie czyni tutaj 235 m. na płd. a 226 m. na płn. Na lew. b. Sołokii leżą orne pola i pastwiska a na gra nicy płn. zach. mały lasek. Najwyższe wznie sienie tej części obszaru czyni 264 m. w stro nie płd. zach. , a 227 m. w stronie płn. wsch. Własn, większa ma roli or. 295, łąk i ogr. 172, pastw. 235, lasu 25 mr. ; własn. mniej. roli or. 413, ł. i o. 386, pastw. 614 mr. Grunt torfowaty i piaskowy. Według spisu z r. 1880 by ło 584 mk. w gminie, 68 na obsz. dwor. 60 obrz. rz. kat. , reszta gr. kat. . Par. rz. kat. w Wierzbicy, gr. kat. w Machnowie. We wsi jest cerkiew. Lu. Dz. Kórnik, ob. Kurnik. Korniłki, wś włość. , pow. lidzki, 1 okr. adm. , o 18 w. od Lidy, 7 dm. , 87 mk. 1866. Korniłówka, pow. zamojski, ob. Kornelówka. Korniłówka, wś, pow. kaniowski, położona o 3 w. od wsi Browachy, w pozycyi stepowej, przy bezimiennym ruczaju wpadającym j do rz. Rosi przy ostrowie Wołkowym, ma cerkiew prawosł. i liczy mk. prawosł. 1240, kat. 4. Na płd. o 1 w. od wsi przy drodze prowadzącej z m. Korsunia do m. Tahańczy znajdu, je się tak zwane uroczysko Gródek Paleja, w którem znajduje się dosyć znaczne miejsce obronne, składające się z okopów i wałów nasypowych. Należy do Korsunia. Kornin, mko, pow. skwirski, rozsiadło się po obu brzegach rz. Irpienia, o 45 w. od Skwiry, o 18 od Popielni. Najdawniejsze osady zwykle trzymały się nadbrzeży rzecznych. Z pewnością, iż wzdłuż porzecza Irpieniowego, jeszcze za książęcej kijowskiej Rusi, ciągnęło się pasmo najdawniejszego osiedlenia, ale po nawale mongolskiej znikło ono doszczętnie, tembardziej, że porzecze Irpienia było prawdopodobnie drogą, którą kroczył Butuchan. Oprócz Biłhorodki, która zatrzymała przynajmniej swoje ówczesną denomimacyą, wszystkie inne posady, na tem porzeczu położone, zostały zapomniane do nazwisk swoich, do miejsca nawet, na którem stały. Ale, gdy po stuletnich prawi pustkach i odłogowaniu, za Litwy już, kraj ten zaczął się znów odradzać, toteż nie gdzieindziej, tylko nad Irpieniem, na posadach, być może, dawnych włości zatraconych, pierwsze ponowne poskupiały się osady. Jakoż już za czasów Witolda, a tem samem i Włodzimierza Kijowskiego widzimy, na temże porzeczu, tak przy górnym jak i dolnym brzegu Irpienia, mnogo osiadłe miejsca, jak Jaropów, Chodorków, Biłki jedne i drugie, Hlebów, Dołhosielc Didowszczyzna, Biłhorodka, Hostoml. Wszelako miejsce, które nas obchodzi. Komin, jeszcze wtedy nie istniał, tylko naprzeciwko późniejszej jego posady, na przeciwległym brzegu rzeki, rozsiadło się było sioło Biłki, tak nazwane prawdopodobnie od białej gliny i piasków nadrzecznych. Włość ta nadana od Olełka Włodymirowicza Michałowi Połowcowi ze Skwira Rożynowskiemu, łączyła się z innemi szerokiemi tychże Rożynowskich posiadłościami, to jest z Trylesami, Chwastowem, tak zwaną Połowietczyzną i Skwirą, a ogarniającemi całą przestrzeń pomiędzy rzekami Irpieniem, Unawą, Kamienicą, Rastawicą i Rosią. Obszar to niemały, w jednę masę zbity, wynosił kilkanaście mil obwodu. Ale o miedzę z temiż Biłkami, po prawej też stronierzeki, stykały się inne jeszcze Biłki inaczej Mochnacz nazwane, które wraz z Weprykiem i Ostrowem na Irpieniu, Olelko Włodymirowicz nadał był słudze swemu Olechnie Juchnowiczowi. Jednocześnie wraz z temiż Biłkami i inne jeszcze dobra tenże dar książęcy wniósł był w dom Juchnowiczów, jako to Horodyszcze stare n. Dnieprem, Pokotywrowe, sełyszcze Bułaczyn i Kruhłoje, sełyszcze Suzmachowo, Zarakania z ozerom Bełym i k tomu try horodyszcza za Dniprom Bissurmańskoje, Jarosławskoje, Sałkowo z ozerom Łynowom, i sełyszcze Procow, sełyszcze Markowszczynu, a zemlu Malechowszczy nu nad Zdwizdeniem Zdwiżem a nad Teterowem Trudynowszczynu i Trybuchowszczynu, a na Rosawie dwa sełyszcza Połstwyn i Koziakow w zbior. K. Swidzińskiego, Olechno Juchnowicz miał syna Iwana, a ten miał synów Fedka i Waśka, i córek dwie Marusię i Oryszkę. Iwan Juchnowicz spisał też ostatnią wolę swoje, której treść wypisujemy. Najpierw w testamencie tym zapisuje on wszystkie swoje dobra ziemskie dwom synom swoim Fedkowi i Waśkowi, z obowiązkiem, aby ciż Kornicz Kornicz Kornie Korniłki Korniłówka Korn Kornin