Kopyłów, wś, pow. kijowski, o 44 w. od Kijowa, nad rzeczką wpadającą do rz. Buczy, o 1 w. odległa od szosy kijowskobrzeskiej, mk. 980 wyzn. prawosł. , ziemi 6089 dzies. , po większej części lesistej; cerkiew paraf. zbudowana w 1777 r. Należy do wielu właścicieli, niegdyś do klucza makarowskiego. Kopyłów, wieś w gub. witebskiej, między Burszczynem a granicą gub pskowskiej. Kopyłowszczyzna, wś, pow. lepelski, gm. Kublicze ob. Kopynia, os. , obGrzymaczów. Kopyś, msto w pow. boreckim, do niedawna miasto powiatowe nad Dnieprem, o 684 w. od Petersburga, o 65 w. od Mohilewa, a 28 od Orszy, 3132 mk. ; ma zbór kalwiński, jedyny na Białorusi. Stanowił K. własność linii nieświeskiej Radziwiłłów, którą oni dostali po Katarzynie Ks. Ostrogskiej, żonie Krzysztofa Radziwiłła, wojew. wileńskiego, hetm. i kanc, w lit. , zmarłego r. 1603. Był tu zamek waro wny, a następnie zbór kalwiński, przez tegoż Krzysztofa założony. Powiat kopyski zajmował ziemi uprawnej 138000 dzies. , łąk 8700 i la sow około 58000 dzies. Liczba mk. w powiecie wynosiła około 65000 głów płci obojga. Miej scowość niska, grunt piaszczysty, miejscami zwirowy i kamienisty. Rolnictwo stanowi głó wne mieszkańców zatrudnionie; prócz tego zaj mują się oni gorzelnictwem i przemysłami le śnymi. Marszałkami pow. kopyskiego byli 178283 Jerzy Stankiewicz, 1790 Ludwik Bartoszewicz, 1805 Wino. Mikosza, 1807, 14 Marcin Stankiewicz, 1812, 19 Nitosławski, 1818, 20 Korsak, 1817 Ludwik Gordziałkowski, 1822 Stan. baron Ungern, 1858, 63 Ju liusz Roszkowski. F. S. Kopyść, wś i folw. , majorat, pow. łaski, gm. Bałucz, par. Borszewice, leży obok szosy łaskosieradzkiej. W 1827 r. było tu 17 dm. , 149 mk, , obecnie 35 dm. , 265 mk. , ziemi włośc. 487 mr. , major. 191 mr. Łaski, Lib. ben. I, 443. Kopysno al. Kopyśno, wś, pow. dobromilski, o 19 kil. na płn. zach. od sądu powiat, w Dobromilu, 3 kil. na płn. od urzędu poczt. w Rybotyczach. Prócz Rybotycz leży na płd. wsch. od wsi Makowa, a na płdzach. Posada rybotycka. Zresztą sąsiaduje wieś z pow. przemyskim, a mianowicie z Cisową na płn. zach. , z Brylińcami na płn. a Kormanicami na płn. wsch. W srodku obszaru leżą zabudowania wiejskie, a na zach. od nich wznosi się Kopy Stańka, najwyższy punkt we wsi do 545 m. Na granicy zach. opada Kosarzyska do 505 m, ; na wsch. granicy wznosi się punkt jeden do 400 m. Płn. część obszaru zniża się do 463 m. i niżej, płd. do 477 m. i niżej. Z płn. obszaru płyną małe strugi na płn. do pot. Głębokiego dopływu Sanu; z płd. obszaru kilka małych potoków jak Kamienny, Makówka na płd. do Wiaru. Na płn. granicy leży laś Mochow sko dolne, dochodzący w granicznym szczycie Struczyna 470 m. Wzdłuż granicy płd. ciągnie się także pasmo lasów. Własn, większa Tyszkowskiego ma roli or. 296, łąk i ogr. 44, pastw. 24, lasu 362 mr. ; własn, mniej, roli or. 462, łąk i ogr. 61, pastw. 59, lasu 180 mr. Według spisu z r. 1880 było 411 mk. w gminie, wyzn. gr. kat. , z wyjątkiem kilku rz. kai Parafia rzym. i gr. kat. w Rybotyczach. We wsi jest cerkiew. Tu spoczywa Michał Kopystyński, biskup przemyski, zmarły w r. 1610 w dobrach swych Kopysno. Ob. Szem. dyec. przemyskiej z r. 1833, str. 180. Lu. Dz. Kopystńka, wzgórze w Kopyśnie, 545 m. wysokie. Por. t. II, 74. Kopystkis pow. kolneński, gm. Stawiska, par. Romany. Kopystryn, Kopystrzyn, wś, na rozgraniczu Podola z Pobereźem, ob. Kopesterzyn, Kopystyn, wś, rząd. , pow. latyczowski, nad rz. Bohem, przy dr. żel. odeskowołoczyskiej, między stacyami Proskurowem i Bohdanowcami, ma 600 mk. , 105 dm. , 1512 dzies, ziemi. Cerkiew p. w. św. Mikołaja ma 681 parafian i 36 dzies. ziemi. Należała do klucza między boskiego, skonfiskowanego Czartoryskim. Na gruntach K. leży st. dr. żel. odeskowołoczy skiej Bohdanowce, o 10 w. od wsi Bohdanowce, o 16 w. od Derażni. Lr. M. Kopystyrzyn, ob. Kopesterzyn. Kopyta. Łaski, Lib. ben. II, 470, wymienia wś t. n. w pow. Krośniewice. Kopyta, os. , pow. śremski, 5 dm. , 37 mk, należy do wsi i gm. Brodnicy. Kopytki, ob. Kamionka Wołoska. Kopytko, niem. Kopittko, leśnictwo, pow. szczycieński, st. poczt. Chochół. Kopytków, os. leśna, pow. konecki, gm, Niekłań, par. Odrowąż, od Końskich 16 w. ; gruntu mr. 10, dm. drewn. 1, mk. 6. Kopytków, wś w pow. ostrogskim, na płnzach, o 22 w. od m. Ostroga, położona na płaszczyznie, którą od płn. i wsch. okalają lasy. Pierwotnie należała do fam. Kierdejów, później do Czołhańskich, Pepłowskich, Wielopolskich margr. Myszkowskich, a w ostatku do Turnów. Gdy po rozbiorze kraju w 1794 r. Turno przez rok nie wrócił do swej majętności tajkurskiej, do której i K. należał, cała Tajkurszczyzna została zajęta na skarb, a że na Tajkurszczyźnie ciążył dług holenderski jeszcze, zaciągnięty przez Maryą Myszkowską, rząd ten dług spłacił; w 1800 r. zaś senator państwa rossyjs. hr. Józef August Iliński dobra tajkurskie wziął na siebie i sposobem bankowym powyższy dług spłacił. Po śmierci hr. Ilińskiego syn jego Janusz, także senator, wziął dobra tajkurskie na swą schedę i tu, w K. założył swoje rozydencyą, a nazwę K.

Kopyłów

Kop