ryjskim Udrya i Olita, a w pow. sejneńskim Seraje Strajczyszki, Dzermetszyki i Krykstany, oraz część lasów z leśnictwa Sereje. Kopszino albo Kopszin, podług Smolera Kopsziny, niem. Kopschin, wś na Saskich Łużycach, w pow. kamieneckim. W r. 1875 Serbów 30. Grodzisko z wałem na 30 stóp wysokim. Koptijewszczyzna, wś, pow. owrucki, przy drodze ze Sławeczna do Owrucza. Koptliny, wś, pow. szawelski, gm. gruździewska, 46 osad, 244 dzies, ziemi. J. G. Koptyjówka, wś, pow. radomyski, par. prawosł. Sitniaki, razem z Jurowem własność do 1849 r, Sobańskich, dziś Jeremiejewa. Por. t. III, 833. Kopula, góra ze szczytem 1608 m. wysokim, w płd. stronie Jasienia, pow. kałuski, na granicy Węgier, pod 48 27 30 płn. szer. i 41 37 50 wsch. dłg. Na płn. jej stoku źródło Łomnicy; wody z płd. stoku zabiera potok Kierniczny, dopływ Mokranki. Por. t. III, 468, 724. Kopurna lit. kiapurie, czapka, góra na prawym brzegu rz. Dubissy, pod okolicą szlachecką Pokopurnie, pow. rossieński. Ze szczy tu bardzo rozległy widok, M. D. S. Kopy, wś i folw. , pow. kutnowski, gm. Dąbrowice, par, Krośniewice. W 1827 r. było tu 22 dm. , 192 mk. ; obecnie jest 31 dm. , 303 mk. ; włościanie posiadają gruntu mr. 537; folwark zaś mr. 189. Por. Kłodawa. W. W. Kopy sołtysie, trzy szczyty w Tatrach no wotarskich, w obr. gm. Muru Zasichłego. Od tak zwanego Ostrego Wierchu, łączącego się przez Przysłopki Waksmundzkie z Wielką Koszystą, ku północnemu wschodowi ciągnie się pasmo lesiste, którego szczytami są Skaliste, Czerwone Brzeżki i Kobyła. Ten ostatni wy suwa na wschód skałę Krywań, prawie prosto padle ku potokowi Filipczańskiemu spadającą. Drugie zaś pasmo od Ostrego Wierchu ciągną ce się wprost ku północy wystrzeliło w szczy tach Kop sołtysich nad górną granicę lasu. Jest ich trzy, t. j. zadnia, średnia i przednia. Pasmo tych Kóp rozsiadło się dalej ku północy szeroko nad potokiem Suchą Wodą, górami Koziarczyskami, Wysokim Reglem i Jarząbczakiem. Najbardziej na wschód wysunięty Wy soki Regiel spada stopniami na polanę Cerhlę Wawrzyczkową i ciągnie się dalej połogim a szerokim grzbietem ku północy, aż górą Gro niem równie stromo spada na zachód ku Suchej Wodzie, jak na wschód ku Cichowiańskiemu potokowi. Wzniesienie Kopy średniej 1355 m. Zejszner; 1346 m Kreil; zadniej 1414 m. Zejszner; 1404 m. Kreil; 1491 m. Loschan i Kolbenheyer. Na mapie Spezialkarte der osterr. ung. Mon. Gol. XXII, Zone 8, czytamy nazwę Kopa dla tych szczytów i wzniesienie 1336 m. szt. gen. . Br. G. Kopycken, ob. Kopicken, Kopyczyńce, ob. Kopeczyńce. Kopydło, ob. Kopyto, Kopydłów, wś i folw. , nad rz. Oleśnicą albo Ochlą, pow. wieluński, gm. Naramnice, par. Raczyn, o 7 w. od Wielunia. W 1827 r. było tu 17 dm. , 143 mk. ; obecnie ma wś 22 dm, , 234 mk. , 34 osad, 283 mr. rozl; folw. 6 dm. , 47 mk. , 550 mr. Kopydłówek, kol. nad rz. Oleśnicą, pow. wieluński, gm, Naramnice, par. Raczyn; odl. od Wielunia w. 8, ma dm. 11, mk. 58, osad 12, mr. rozl. 49. Kopydłowo, wś i folw. , pow. słupecki, gm. Wilczagóra, par. Wilczyn. Łaski Lib. ben. I, 201. W 1827 r. było tu 12 dm. , 127 mk. Obecnie wś utworzona na gruntach nadanych w skutek ukazu z 1864 r. ma 5 dm. , 51 mk. ; folw. zaś ma 1089 mr. obszaru, . 2 dm. , 97 mk. Według Tow. Kred. Ziemskiego folw. i wś Kopydłów z wsią Maślaki, rozległy mr. 701; grunta orne i ogrody mr. 526, łąk mr. 35, lasu mr. 120, nieużytki i place mr. 20. Bud. drew. 6, Płodozmian 14polowy, pokłady torfu. Wś Kopydlowo osad 16, z gruntem mr. 18; wś Maślaki os. 11, z grun. mr. 259. Folw. i wś Kopydłówek rozległy mr. 540, grunta orne i ogrody mr. 435, łąk mr. 85, wody mr. 2, nieużytki i place mr. 18. Bud. mur. 7, drew. 7. Płodozmian 13polowy, pokłady torfu. Wś Kopydłówek osad 8, z gruntem mr. 65. Kopydłowo, folw. , pow. gnieźnieński, 3 dm. , 94 mk. , 24 ew. , 70 kat. ; 44 analf. ; należy do dom. Działynia. Poczta w Kłecku o 7 kil, st. kol. żel. i tel. w Gnieźnie o 7 kil. Łaski, Lib. ben. I, 48. M. St. Kopyl, starożytne warowne miasteczko, niegdyś stolica ks. kopylskiego, i dobra, dziś w północnozachodniej stronie powiatu słuckiego, nad rzeką Kamionką. Kroniki milczą o założeniu tego miejsca, chociaż już w wieku XIV było znanem dobrze; albowiem Witold pod koniec tegoż stulecia oddał Kopyl z territorium, mianującem się księstwem kopylskiem, stryjecznemu synowcowi Włodzimierzowi synowi Olgierda. Księstwo, na mil 20 prawie długie, mianowicie od ujścia Słuczy do Prypeci i aż do źródeł Niemna, posiadało kilka miast, a w tej liczbie i Słuck. Jakkolwiek Słuck w późniejszych czasach zasłynął i stał się stolicą księztwa słuckokopylskiego, jednak Kopyl znany był w dziejach daleko dawniej, bo nawet w mapie Giedrojcia, zamieszczonej następnie w sławnym atlasie Orteliusa z roku 1574, znajdujemy Kopyl, chociaż niema tam Słucka, a co dziwniejsza i Mińska. Pokazuje się, że imię Kopyla dochodziło więcej do wiadomości mappografów. Ten odprysk książąt Olgierdowiczów, od jednego z nich Aleksandra czyli Olelka Olelkowiczami przezwa

Kopszino

Kop

Koptij

Kopt