ca od Koszaru przejście przez przełęcz Zawory czyli Przehybę do doliny Cichej, doliny Pięciu Stawów polskich, jakoteż przez przełęcz, , Po nad Czarnym do czwartego stawu, t. j. Czarnego, z Pięciu Stawów polskich; następnie przez dolinę Hlińską na przełęcz Koprowe przejśie do doliny mięguszowieckiej, a w końcu przez dolinę Newcyrkę, przez przełęcz pod Krywaniem do doliny Zielonego Stawu pod Krywaniem. Dolina Koprowa należy do najdłuższych i najgłębszych dolin tatrzańskich; odznacza się ona tem, iż wznosi się zwolna, tak że las smrekowy dopiero w wys. 1530 m. , więc półgodziny poniżej Ciemnosmreczyńskiego Stawu, znika całkiem. Liczby następujące wskazują wzniesienie doliny a pod Za worami czyli Przehybą 1665 m. , b przy ujściu doliny Hlińskiej 1391 m. , c przy ujściu Niewcyrki 1204 m. , d pod Wyżnią Przehybą 1176 m. szt gen. . Ob. Cicha i Hlińska dolina, Koprowa, szczyt w grzbiecie granicznym między dolinami Mięguszowiecką od wsch. a dolinami Ciemnych Smreczyn i Hlińskiej od zach. , tworzący narożnik tychże trzech dolin. Nazwę tę czytamy na mapie Tatr Spezialkar te der oester. ungar. Monarchie, 1 75, 000, Z 9, Gol. XXII. Jest to właściwie szczyt Czubrym, mylnie na tej mapie wpisany w miejscu gdzie się szczyt Mięguszowiecki wznosi. Wzniesienie Czubryny czyni 2369 m. szt. gen. . Koprowa, nazwa przełęczy tatrzańskiej, w ścianie granicznej między dolinami Hlińską ob. a Mięguszowiecką, między szczytami Czubryną 2369 m. szt. gen. i Basztą Zadnią 2335 m. szt. gen. . Tworzy ona przejście z dol. Koprowy przez Hlińską do Mięguszowieckiej. Wzniesienie 2189 m. szt. gen. . Koprowa wielka, także Wielką Kopą zwa ny szczyt w Tatrach liptowskich, w ścianie granicznej między dolinami Cichej od zach. a Koprowej od wsch. , pod 49 12 płn. sz. g. a 37 38 25 wsch. dłg. g. Ferro. Wznosi się 2054 m. szt. gen. , 2077 m. Kolben heyer, 1738 m. Korzistka. Na mapie Kummersberga szczyt ten zowie się Koprowcem, na mapie Tatr Fuchsa. Cichym Tychy, który wszakże według map kwatermistrzostwa austr, i mapy szczegółowej Mon. austr. Z. 9, Col. XXII leży dalej na wschód i bliżej głównego grzbietu Tatr. Przeciwnie szczyt na mapie F. , Koprowa Wielką zwany, na mapach Korzistki i kwatermistrzostwa austr. , jakoteż na mapie Zone 9. Col XXII zwie się Krzyżnem liptowskiem. Br. G. Koprowiec, potok górski, tatrzański, na Liptowie, lewy dopływ Cichej, Ob. Cicha. Koprowiec, ob. Koprowa Wielka, Koprusa, 1. wś, pow. konecki, gm. i par. Niekłań. Odl. 13 w. od Końskich, ma 23 dm. , 181 mk. , 17 mr, ziemi dworak. i 65 mr. włość. Ziemia dworska należy do dóbr Niekłań. 2. K. , os. włośc, pow. konecki, gm. Dobromierz, par. Stanowiska. Odl 40 w. od Końskich, ma 4 dm. , 36 mk. , 69 mr. rozl Koprusz, niem. Kopruschsee, jez. , pow. złotowski. Koprzywa, to samo co Pokrzywa, dawne prze zwisko, dało początek nazwom Koprzywnica, Koprzywna i t p. Br, Ch. Koprzywianka, Wrona, Kania, Mostecka, Wiśniówka, Bukówka, Lipówka, rozliczne nazwy rzeczki, biorącej początek z połączenia się trzech strumieni płynących od Niedźwiedzia, Małkowic i Cebra pod wsią Mostkami w pow. sando mierskim, o 5 w. na płn. od Staszowa. Płynie odtąd ku płd. wsch. pod Wiśniową i Czajkowem, ztąd zaś ku płn. wschod, pod Wiązownią, Bukową, Lipowicami, Bazowem, Skwierzowem, wójtostwem Koprzywnicą, poczem pod wsią Kamień Wisłocki wpada do Wisły z le wego brzegu. Długa 42 w. Zwana bywa niekiedy Pokrzywianką. Przyjmuje z lewego brzegu pod Wiśniową strumień, utworzony z trzech połączonych z pod Zimnej Wody, Bogoryi i Łukowic a pod Wójtostwem Klimontówkę, którą zwą czasami Koprzywianką. Długosz zwie Koprzywiankę Koprzywnicą a KU montówkę Koprzywianką. Płynie K. równi ną śród łąk, brzegi od 3 do 12 st. wzniesione, bieg nieregularny z powodu częstych młynów. Szerokość przy ujściu stóp 68, głębokość zaś 6 stóp. Br. CL Koprzywna, wś i folw. s pow. rawski, gm. Stara Wieś, par. Biała. W 1827 r. było tu 12 dm. , 99 mk. ; obecnie wś ma 7 dm. , 74 mk. , folw. zaś 3 dm. , 29 mk. Folwark Koprzywna rozległy mr. 491; grunta orn i ogrody mr. 335, łąk mr. 55, lasu mr. 90, nieużytki i place mr. 11. Bud. mur. 5, drew. 5. Płodozmian 4 i 12polowy; pokłady torfu. Wś Koprzywna osad 8, z grantem mr. 179, Por. Chojnata Wola. . Koprzywnica, 1. os. , przedtem mko, nad rz. Koprzywianką, pow. sandomierski, gm. i par. Koprzywnica. Leży na wyniosłej krawędzi doliny Wisły, od której 7 w. odległa, w górzystej okolicy. Odl 15 w od Sandomierza, 98 w. od Radomia i 195 w. od Warszawy. Posiada kościół par murowany, szkołę początkową. W 1827 r. było tu 171 dm. , 1051 mk. ; w 1860 r 150 dm. drewn. , 1266 mk 275 żydów, obecni 153 dm. 2 mur. , 1519 mk, 914 mr. ziemi do mieszczan należącej. Ludnośó trudni się rzemiosłami, przeważnie szowotwem. K. 8wój byt zawdzięcza opactwu cystersów, które założył tu około 1185 r. Mikołaj Bogorya, wojewoda sandomierski, jak o tem świadczy tablica z napisem dotąd zachowanym i przywilej Bolesława Wstydliwego z 1277 r. , ponawiający poprzednie nadania, Tatarzy

Koprowa

Kopro

Koprz