folw. , pow. radzyński, gm. Milanów, par. Wohyń. W 1827 r. było tu 44 dm. , 249 mk. ; obecnie jest 29 dm. , 313 mk. Folw. Kopina podług wiadomości z r. 1866 rozległy mr. 874; grunta orne i ogrody mr. 492, łąk mr. 107, lasu mr. 243, zarośli mr. 14, nieuż. i place mr. 18; folw. powyższy w r. 1858 oddzielony od dóbr Suchowola. Wieś K. osad 38, z gruntem mr. 602. 3. K. al. Kopnia, wś włośc, pow. chełmski, gm. Cyców, parafia Wereszczyn. W 1827 r. było tu 23 dm. , 151 mk. ; obecny obszar jest 796 mr. Należała do Swierszczowa. Kopina, pustkowie do wsi Petershof, pow. lubliniecki. Kopinówce, węg. NagyMagyoros, wś w hr. bereskiem Węg. , nad rzeką Latorczą; kościół parafialny gr. katol, 333 mk. Kopisz, Kopisław, dawne imię, od którego wiele nazw pochodzi. Kopiszcze, zaśc. pryw. nad rz. Wilią, pow. wilejski, 2 okr. adm. , o 10 w. od m. Wilejki, 3 dm. , 32 mk. prawosł. Kopiszcze 1. trzy małe bliskie zaścianki, pow. miński, przy drodze wiodącej z Mińska do Borowlan; razem mają osad 7, miejscowość wzgórkowata. 2. K. , wś w pow. mozyrskim, 1 na granicy gub. wołyńskiej, nad rz. Uborcią. Kopisze al. Kinort, niem. AltJohannisburg, wś, pow. jańsborski, na pruskich Mazurach, oddawna przez ludność polską zamieszkana. R. 1530 książę Olbracht odnawia Wawrzyńcowi, Stefanowi i Maciejowi braciom, oraz Wojtkowi, Kopiszowi i Marcinowi Biczkowi przywilej na 10 włók, nadanych prawem magdeb. , kupionych przez nich w Kinorcie, z jedną służbą, ob. Kętrz. , Ludność polska, str. 444. Kopitau niem. , ob. Kopytów. Kopitkowo niem, ob. Kopytkowo, Kopiżniki, wś, gminy drujskiej, nad rzeką Mierzycą, pow. dziśnieński, 3 okr. adm. , o 45 w. od Dzisny, 5 dm. , 58 mk. katol. 1866. Kopka, szczyt w Tatrach nowotars. , w zachodniej ścianie doliny kościeliskiej, między nią a doliną Lejową, pod 49 16 5 płn. sz. g. a 37 37 15 wsch. dłg. g. Ferro. Wznosi się 1333. 86 m. Zejszner, 1308 m. szt. gen. , 1096. 17 m. Loschan i Kolbenheyer. Br. G. Kopke niem. , folw. i młyn, pow. frylądzki, st. p. Barsztyn. Kopki, 1. pow. nowomiński, gm. i par. Glinianka. 2. K. , ob. KiełczeK. Kopki z Koziarnią, wś na lewym brzegu Sanu, przy drodze z Tarnogóry do Rudnika, w pow. Nisko, par. rzym. kat. w Rudniku. W południowej stronie znajdują się zabudowania komory celnej a za niemi kolonia Konstantynów. Położenie mają K. niskie, 170 m, np. m. , glebę piaszczystą, pokrytą lasami sosnowemi. W Kopkach znajduje się 1118 a w Koziarni 307, razem 1425 mk. rzym. kat. ; jest szkoła ludowa a dawniej był kościół parafialny, który jednak uległ zniszczeniu, i dlatego przyłączył biskup krakowski Piotr Myszkowski tę wieś do par. w Rudniku. Wiek. pos. F. hr. Hompescha ma obszaru 363 mr. roli, 36 mr. łąk, 212 mr. pastw, i 895 mr. lasu; mn. pos. 717 mr. roli, 135 mr. łąk i ogr. i 74 mr, pastw. K. graniczą na płn. z Rudnikiem, któ ry ma cokolwiek wyższe położenie, na południe z Tarnogórą; od zachodu oddziela tę wieś dziesięć kilometrów szeroki las od wsi Kończy ce. W XV w. Lib. ben. II, 365 K. należały do par. Bieliny a były własnością Jana Pniewskiego, h. Habdank i Stanisława Korytki h. Jelita. Mao, Kopki, ob. Kopa mięguszowiecka. Kopkutka, karczma rząd. , pow. wileński, 5 okr. adm. , o 33 w. od Wilna, 2 dm. , 15 mk. izr. 1866. Kopia, rz. , lewy dopływ Warty. Koplany, wś włośc, pow. białostocki, par. niewodnicka, nad rz. Niewodnicą, o 9 w. od Białegostoku, o 3 w. od st. dr. żel. Lewickie, o 8 w. od st. Starosielce, o 5 w. od rz. Narwi. K. niegdyś stanowiły część obszerniejszych włości, należących do Orsettich; następnie sku tkiem eksdywizyi zmieniły właścicieli. We wsi dymów włościańskich 18. Są też i grunta dworskie, obecnie podzielone na trzy części jedna jest własnością Wincentego Szamotułły, druga Aleksandra Brzozowskiego, trzecia Jana Kuźmińskiego. Józ. Lew. Koplawa, ob. Bom. Kopie, 1. wś, pow. rossieński, par. rossieńska. 2. K. , wś, pow. rossieński, par. widuklewska. 3. K. , wś i folw. nad rz. Abelą, pow. wiłkomierski, par. i gm. Szaty, o 8 w. od Szat, własność Gintowtów, grunta lekkie, Koplany, wś nad rz. Zdrą, pow. oszmiański, 2 okr. adm. , 46 w. od Oszmiany, 7 dm. , 54 mk. prawosł. 1866. Kopne, ob. Jezierzyszcze, Kopnowo, zaśc pryw. , pow. wilejski, o 56 w. od m. Wilejki, 2 okr. adm. , przy b. drodze pocztowej mińskiej, 1 dm. , 7 mk. wyznania rz. kai 1866. Kopnowo, niem. Koppanow, w dok. Kopaffno, wś, pow. lęborski, przy bitym, trakcie wejherowsko słupeckim, stosunkowo długo siedziała na prawie pierwotnem pomorskopolskiem, r. 1437 osadnicy jako podatki dostawiali na zamek świnie na św. Mikołaj, krowę na św. Jan, prowodt na Gromniczną i kozy na św. Dominik, włók obsadzonych było tylko 2. Kopnyk dok. , ob. Kopienice. Kopojno, wś nad Czarną Strugą i folw. nad Wartą, pow. słupecki, gm, Emilienheim, par. Zagórów; odl od Słupcy w. 20, liczy dm. 65, mk. 791, folw, dm. 9, mk. 102. W 1827 było tu 52 dm. , 480 mk, Dobra Kopojno albo

Kopina

Kop

Kopk