KopaPass niem. albo Kopa Sattel, ob. Przełęcz jaworztyńska pod Kopą. Kopa Trzydniowiańska, ob. Trzydniówha, Kopa Wielka, ob. Koprowa Widha, Kopa wierchcichowlaiiska, taki WiercJiem Cichą, lub Kopą Ckhą Tichy zwany szczyt w Tatrach liptowskich, w ścianie grani cznej między dolina Koprowa od płd. a doi. Cichej od płn. , na południowy zachód od głó wnego grzbietu Tatr od którego od szczytu Gładkiego 2072 m. szt. gen. odrywa się taż ściana graniczna. Wzn. 1981 m. szt. gen. npm. Br. G. Kopać, po niem. Koppaiz, wś czysto serbska, na dolnych Łużycach, w pow. chociebuskim. W r. 1880 mk. 255. A. J. P. Kopacz, pustk. i folw. j pow. sieradzkie gm. Gruszczyoe, par. Wojków, odl. od Sieradza w. 21; K. past. wraz z wsią Wcisłe i pustkowiami Niwą, Kie, Przegorzałe, Stelmach, Pęczek, Dzikie liczy dm. 22, mk. 247; folw. dm. 3, mk. 6, mr. rozl. 141, młyn wodny; należał do dóbr Grzymaczów ob. . For. Jamnica. Kopacz, 1. folw. dóbr Kopienice, pow. toszecko gliwioki. 2. K. , niem. Kopatseh, wś, pow. złotogórskohajnowski, par. Złotogóra. Kopaczanka, rz. , prawy dopływ Reutu dniestrowego. Kopacze, 1. zaśc. rząd. , pow. święciański, 4 okr. adm. o 60 w. od Święcian, 1 dm. , 7 mk. kat. 2. K. , wś, pow. święciański, 4 okr. adm, , o 62 w. od Święcian, 10 dm. , 66 mk. kat. 3. K. j wś nad rz. Berezyną, pow. oszmiański, 2 okr. adm, , 69 w. od Oszmiany, 20 dm. , 176 mk. prawosł 1866. Kopacze, wś, pow. radomyski, o 10 w. od Czarnobyla, po prawym brzegu rz. Prypeci, w nizinie nieco wyżej wzniesiona część wsi zowie się Karpiłówką, Mą 516 mk. , cerkiew drew. z r. 1742, ziemi cerkiewnej 65 dzies Do parafii prawosł. K. należą K. , Nagórce, Siemiohody, Krzywa góra i Starosiele. Kopacze książę, przys, do Kwikowa, pow. brzeski w Galicyi, par. rz. kat. Zaborów, w podmokłej nizinie na płn. od Kwikowa a na płd. od Woli przemykowskiej; 97 mk. rz. kat. Kopaczele, wś rząd. nad rz. Lidzieją, pow. lidzEi, 1 okr. adm. , o 5 w. od Lidy, 3 dm, , 27 mk. 1866. Kopaczewkaj wś w pow. borysowskim, w gm. chołopienickiej, o milę ku zachodowi od miasteczka Chołopienicz, ma osad 33, grunta lekkie, ku wschodowi wzgórkowate. Al Jel. Kopaczka, grupa domów, młyn i tartak w Hoszowie, pow. doliński. Kopaczów, wś, pow. kijowski, nad rz. Stahną. Rzeczka ta płynie tu w kotlinie szerokiej, uformowanej widocznie od wody, a rzeczka ta jest zapewne ostatnim tylko przeciekiem tych wód, które ją zalewały niegdyś. Oba brzegi kotliny są poryte Wielkiemi wąwozy lewy, gdzieniegdzie stromo ścięty jak ściana regularnie bastyonu. Wjechawszy na ten brzeg, poczyna się rozległa i wysoka płaszczyzna. Ten step, lub takiż sam ciągnący się z drugiej strony Kopaczowa, był zapewne polem pamiętnej bitwy, w skutek której Mongołowie zapanowali nad Kijowem i Rusią. Na najwyższym punkcie tej równiny widać wielki czworokątny okop, z podwójnym wałem i czterema wjazdami, panujący nad całą okolicą. Widocznie było to stanowisko naczelnego wodza. Z wałów widzieć się daje wieża kijowska i w tej stronie leśna okolica; z przeciwnej t. j. od południa idąc, step bezdrzewny. Dalej ku Gwozdowowi spuszcza się znowu droga między pa rowy i rozpoczyna się nowa kotlina, środkiem której płynie rzeczka Rakowica. Nad rzeczką tą leży Gwozdów, a wszystkie te jary okryte były niegdyś lasem brzostów i dębów; jeszcze przed 308tulaty pamiętają to starzy ludzie, jeszcze dziś grusze dzikie gdzieniegdzie stoją. Za Gwozdowem kraj cały poprzerzynany głębokiemi parowami równoległemi z Dnieprem. Jary nazwane Eawrylhi, ciągną się kilku odnogami; jedna ich odnoga, idąca od Buhajówki, druga od Janowiezj zbiegając razem ku Stubnie czy zalewom Dniepru, tworzą pomiędzy sobą jak gdyby wyspę wzgórzysta. Od Janowiczowskiego przecie jaru podnosi się brzeg nierównie wyższy, a na samym jego szczycie widać ogromną ścianę wału. Ta ściana czyli wał nie idzie w prostej albo regularnej Hnii; przeciwnie pilnuje się najwyższych punktów wzgórza, za pewne dla tego ażeby mu przybywało wysokości. Wał ten ciągnie się na wiorst 10, od wschodu kończy się w lasach ku Ghodosijowce, od zachodu zakrzywia się ku rzeczce Wecie. Wysokość jego może być sążni cztery prosto padle ze strony Kopaczowa t. j. południowej bardziej strony i rowem u spodu obwiedziony; wielkiej jego starożytności dowodzą rosnące na nim wszędzie drzewa, dęby odwieczne, i pnie nawet drzew spruchnirfyoh. Dalej idą lasy coraz gęstsze, sośniną przeplatane, i prawdopodobnie kraj ten był nie zmienił pozoru od wielu wieków. Trochę dalej rozpoczynają się nowe parowy, które są łożem rzeki, albo raczej trze sawisk nazwanych Weta; znowu las i znowu łańcnch wału, podobny do tego, któryśmy opisali; ten tylko z przeciwnej strony t. j. południowej, bardziej stromy, i z tamtej rowem obwiedziony. Niewiadomo nam jeszcze, czy nie dotyka on tych samych punktów, u których kończy się wał z drugiej strony Wety, i czy nie kształci tym sposobem porządnego zamknięcia Wnioskując o celu usypam a tego okopu, zdawało nam się, że może być śladem mongolskiego najazdu w 1240 r, na Ruś i Kijów. Lud ruski, pędzony pogromem mongolskim na st

Kopac

Kopacz

Kop