oblegającymi go Polakami. Cerkiew parafialna z r. 1746. Por. tom III, 809. Kononów, futor, pow. zwinogródzki, par. prawosł. Kiryłówka, leży niedaleko Dymkowa. Kononowicze, wś, pow. oszmiański, 2 okr. adm. , 48 w. od Oszmiany, 13 dm. , mk. 119, z tego 69 prawosł. , 50 katol. 1866. Kononówka, pow. skwyrski, ob. Szalijówka. Kononowo, folw. rządowy, pow. dzisieński, o 113 w. od Dzisny, 2 okr. adm. , 1 dm. , 13 rok. prawosł. 1866. Kononowo, ob. Kiryłówka. Kononowo, st. dr. żel. moskiewskobrze skiej w gub. smoleńskiej. Kononowskie starostwo niegrodowe, w województwie mińskiem, pow. rzeczyckim; podług metryk litew. od początku XVIII w. posiadali je Jan Konopka, następnie Tomasz Mołodkowicz, wreszcie z mocy przywileju Augusta III z r. 1744 dzierżyli te dobra narodowe Szymon i Balbina Giedrojciowie, strażnikostwo mścisławscy, którzy z nich opłacali kwarty złp. 39 gr. 18. Wieś Kononówka z przyległościami od r. 1772 przeszła pod panowanie rossyjskie. Kononowszczyzna, dobra, pow. lepelski, niegdyś Rypińskich, potem Drozdowiczów. Konopat, dwie miejscowości w pobliżu siebie leżące, pow. świecki. 1. K. Polski, niem. Poln, Konopat, rycer, dobra, na bitym trakcie świeckotuoholskim, ćwierć mili od st. kol, żel. w Terespolu. Obszaru obejmuje mr. 5621, bud. 24, dm. 9, katol. 96, ewan. 44. Parafia Przysiersk, szkoła Drozdowo, poczta Terespol. Wś K. należy do najstarszych osad ziemi pomorskiej. Na wzgórzu pól konopaokich zaraz za wsią, przy bitej drodze ku Tucholi, odkryto r. 1856 głośną czasu swego mogiłę kamienną. Wnętrze jej długie około 6, wysokie i szerokie 2, zawierało, oprócz prostej urny do połowy prochem i kilku bronzowemi ozdobami napełnionej, czaszkę ludzką, stosunkowo bardzo dobrze zachowaną. Uczeni znawcy wiek jej co najmniej na 1000 lat szacują, co do pochodzenia zaś i narodowości są różnego zdania. Ma ta czaszka należeć do t. z. długogłowych dolichooephalł. Ob. opis tej czaszki przez dra Meschedę xx R. Wegnera; Ein pommersches Herzogthum, str. 53 i dalsze. Wieś K. jest gniazdem i nadała imię znakomitej rodzinie Konopackich. Miała ta familia z Luzacyi, jak chcą jedni, przybyć do Prus. Około r. 1260 Jan, baron na Bielczanach pod Chełmżą, pierwszy pisze się z Konopatu, o którym fałszywie twierdzą, jakoby był mężem błog. Jutty. R. 1370 podczas rozruchów po śmierci Kazimierza W. , Mikołaj z K. , Kamień, pograniczną fortecę i przy nim komendę nad pułkiem z poręki krewnego swego arcyb. gnieźn. Jana, ku obronie trzymał R. 1421 posiada K. Wawrzyniec z K. , rycerz pomorski, do związku antykrzyżaokiego jaszczurczego należący; r, 1440 był sędzią ziemskim świeckim Jerzy z K. , wojewoda pomorski, star. świecki, kosztem własnym nawę główną i wieżę przy kościele w Świeciu wzniósł około r. 1480, 1513, lat mając 66, tamże pochowany. Maciej z K. r. 1495 od kropla Olbrachta najprzód chorążym pomorskim, potem podkom. chełmińskim mianowany roku 1498. Macieja syn Jan z K. został biskupem chełmińskim, Jerzy wojew. pomorskim star, świeckim, od króla Olbrachta otrzymał wieś Lepno, od Zygmunta I dwór w Polednie, 1566Tegoż Jerzego syn znowu Jerzy, kaszt, gdański, star. świecki, klasztor oo. bernardynów w Nowem przywrócił, 1604. Maciej Konopacki, syn powyższego Jerzego kasztela na, najprzód był wojewodą, następnie biskupem chełmińskim, w K. częściej zamieszkiwał; zamek tu prawie jako inszy nową strukturą reparował; córkę swoje Katarzynę sam w kla sztorze pp. benedyktynek w Toruniu jako zakonnicę koneekrował; z drugą córką Elżbietą, do szkół do Torunia daną, panna ksieni Zofia Dulska częściej jeździła odwiedzać ojca do Konopatu. Maciej Konopacki posiadał także Dźwierzno, którego potem pp. benedyktynkom toruńskim ustąpiono. Z sześciu synów Macieja Jan Karol z K. , z peregrynacyi i wielu języków cudzych dobrze wyuczonych sławny, od pa pieża Grzegorza XIII do herbu i familii papie skiej przypuszczony, bisk. warmińskim nomi nowany, 1643. Jakób Oktawian, kaszt, el bląski, syn Macieja, f 1676. Z dwóch jego synów Jerzy Konopacki, podkomorzy malborski, bezpotomnie zeszedł; Stanisław zaś w K. , kaszt, chełmiński, córki tylko zostawił, tak, że na nim ród ten sławny wygasł r. 1709. Obec nie K. posiada niemiec Gordon z Laskowic. Ob. akta niektóre w arch. peplińskiem, Nie sieckiego Herbarz polski, R, Wegner Ein pommer. Herzogthum. 2. K. Niemiecki, niem. Deutsch Konopat wś, ciągnie się na nizinach lewego brzegu Wisły w długiem zabudowaniu, w pobliżu traktu bitego bydgoskoświeckiego; rozpada się na a K. Wielki, włośc, wś, obszaru liczy mr. 1787, bud. 70, dm. 42, katol. 3, ewan. 381; parafia Przysiersk, szkoła w miejscu, poczta Torespol; b K. Mały, włość, wś, obsza ru zawiera mr. 315, bud. 17, dm. 13, kat. 10, ewang. 83; reszta jak pod a. Kś. F. Konopaty, wś i folw. , pow. mławski, gm. i par. Zieluń, odl. o 43 w. od Mławy, liczy 22 dm. , 197 mk. , 710 mr. gruntu. Należały do dóbr Dłutowo ob. . Konopczanka, niem. Kompzanka, struga, pow. jańsborski, na polskopruskich Mazurach, opodal granicy polskiej. Początek bierze przy wsi Rolki i Kożuchy, płynie w kierunku płn. zach. , w licznych zakrętach, mija wsie Pawłoczyny, Konopki, przechodzi przez bity trakt

Kononów

Kononów

Kononowicze

Kononówka

Kononowo

Kononowskie

Kononowszczyzna

Konopat

Konopaty

Konopczanka