środek obszaru płynie od zachodu aa wschód Strwiąż, a prawie pode dworem łączy się z ramieniem Dniestru, t. zw. Dniestrzyczką Starą, poczem płynie dalej w tym samym kierunku do Chłopczyc i Dołubowa. Przez płn. obszar płynie pot. Łączny dopływ Wiszenki w tym samym co i Strwiąż kierunku. Na lew. brzegu Strwiąźa leżą na wzgórzu zabudowania wiejskie, a na wschód od nich, na granicy Chłopczyc, lesiste wzgórze Naleśniki ze szczytem 319 wys. , najwyższym punktem we wsi. Na płn. od zabudowań wiejskich obniża się obszar ku dolinie Łącznego, a na low. brz. tego potoku leży folw. Zmysłów. Prawy brzeg Strwiąźa opada ku dolinie Dniestru. W tej scronie obszaru leży folw Zuzanówka, a na płd. granicy wzgórze tej nazwy 276 m. wysokie. Wś leży w obrębie. rozległych moczarów i błot naddniestrzańskich i jest narażona na często wylewy, w czasie których nawet gościniec samborskorudecki, idący przez wieś, stoi pod wodą a komunikacyą między Samborem i Rudkami jest przerwaną. Liczne projekta zapobieżenia tym wylewom pozostały aż dotąd bez skutku. Projektowano również przyprowadzić do skutku połączenie Dniestru z Sanem za pośrednictwem przekopu z K, do Wiszni, ale i ten projekt spełzł na niczem. Własność więk. hr. Lewic kiego ma roli or, 500, łąk i ogr, 371, pastw. 104, lasu 372 mr, ; własn. mniej. roli or, 587, łąk i ogr. 741, pastw. 483 mr. Według spisu z r. 1880 było 507 mk. w gm. , 88 na obszarze dwor. 350 obrz. rz. kat. , reszta gr. kat. Par. rz. kat. w Rudkach, gr. kat. w Zagórzu. We wsi są torfy, gorzelnia, wiatrak i cegielnia. Wś należała 1533 r. do Koniuszeckich, 1729 do Felicyana Slepowrona Gutowskiego, rotmistrza wojsk koronnych; póżniej przeszła na Sieniawskioh, dziś należy do Lewickich. 6. K. Tuliglowskk po rus. K. tulihołowskii, wś w pow. rudeckim, 11 kil na płd. wsch. od Rudek, 6 kil. na płd. zach. od sądu powiat. i urz. poczt. w Komarnie. Na płn. zach. leży Romanówka, na płn. wsch. Chiszewice i Chłopy, na wsch. i płd. Taligłowy, na płd. wsch. K. Królewskie. Wzdłuż płd. zach. granicy płynie pot. Łukacz dopływ Wereszycy od płn. zach. na płd. wsch. i zabiera kilka potoków od lew. brzegu. W dolinie Łukacza, w pobliżu granicy Tuligłów, leżą zabudowania wiejskie, na płn. zaś, na granicy Chiszewic, grupa domów Krukawiec Krukaweć. Najwyższy punkt, wzgórze Koniuszki 309 m. wznosi w stronie płn. wsch. , na granicy Chłopów. Ku płd. opada obszar za biegiem Łukacza i jego dopływów. Własność więk. Bala ma roli or. 648, łąk i ogr. 164, pastw. 2 mr. ; własn. mniej. roli or. 620, łąk i ogr. 125, pastw. 68 mr. Według spisu z r. 1880 było 667 mk. w gm. , 89 na obsz. dwor. obrządku gr. kat. , wyjątkiem kilkudziesięciu obrz. rz. kai. Par. rz, kat. w Tuligłowach, gr. kat w K. Królewskich. Lu. Dz. Koniuszków po rus. Koniuszkiw, wś w pow. brodzkim, 6 kil. na płn. od sądu powiat. , stacyi kolej. i urzędu poczt. w Brodach. Na płn. leżą Bielawce i Sznyrów, na wsch. Klekotów, na płd. Brody i Jazłowczyk, na zach. Berlin. Zach. część obszaru jest moczarzysta. Na granicy Berlina leżą rozległe błota. Po nad te moczary wznosi się wzgórze Koniuszków do 226 m. a na niem leżą zabudowania wiejskie. Część wsch. wznosi się nieco wyżej. Na płn. wsch. leży las Wolanik, na płd. od niego niwa Pod Ga jem, dochodząca 230 m. na granicy wsch. Na płd. od niej leży las, , Zastyrca Gaj, na płd. od niego niwa Za Gajem 236 m. na wsch. i niwa Żara na zach. Wody z tych wsch. pagórków i moczarów zach. uchodzą do rzeki Berlińskiej, uchodzącej pod nazwą Bołdurki do Styru. Własn. więk. ma roli or. 862, łąk i ogr. 254, pastw. 348, lasu 66 mr. ; własn. mniejsza roli or. 1327, łąk i ogr. 614, pastw. 176 mr. Według spisu z r. 1880 było 1038 mk. w gm. , 159 na obsz. dwor. około 100 obrz. rz. kat. reszta gr. kat. . Parafia rz. kat. w Brodach, gr. kat. w miejscu, należy do dekanatu brodzkiego a archidyec, lwowskiej. We wsi jest cerkiew i szkołą etatowa jednoklasowa. Są tu torfowiska. Lu. Dz. Koniuszowa, wś, pow. grybowski, parafia Mogilno, na dolinie spadającej od działu Mogilna ku potokowi Łękówka, o 15 kil. od N. Sącza. Rozległość obszaru dworskiego poprze dnio Wyszkowskich, dziś Romerów roli ornej 332, łąk i ogr. 17, pastw. 67, lasu 158 mr. ; mniej, własn, roli or. 259, łąk i ogr. 64, pastw. 57, zarośli 68 mr. austr. , dm. 47, mk. 408. K. leży w pasie naftowym, ciągnącym się wzdłuż podgórza karpackiego; jakoż są tu ślady oleju skalnego, podobnie jak i we wsiach sąsiednich Mogilnie i Łęce. W XV w. własność rodziny Pieniążków. M. Ż. S. Koniuszówka, wś, pow. berdyczowski, o 4 w. od cerkwi paraf. w Bryckiem, 190 mk. , 554 dzies, ziemi. Własność Malinowskich, Gojżewskich i Brzozowskich. Koniuszyce, ob. Koniutycze. Koniuszyn, w dok. Conoschin, Conmusin, wś, pow. niborski, na pruskich Mazurach; od początku, jako się zdaje, przez ludność polską osadzona i założona. R. 1372 Zygfryd Walpot von Passenheim, komtur ostródzki, nadaje Janowi Brausen hutę żelazną w K. , jedno koło młyńskie i 2 włóki, położone w kierunku ku jeziorom ünolskiemu i Jegła. R. 1506 książę saski Fryderyk, mistrz w. krzyżacki, odnawia 12 mieszkańcom napiwojskim i owym 5 z K. , którzy się przyłączyli do gminy napiwojskiej, list nadawczy i przyznaje im prawo chełmińskie. Ob. Kętrz. , Ludność polska, str. 339. Koniuszków Koniuszków Koniuszowa Koniuszówka Koniuszyce Koniuszyn