Dolny Komorsk ma gruntu przeszło wł. 10, Pastwisko nad Mątawa 3, folw. Górny Komorsk wł. 2. Oprócz tego istniały folwarki w Warlubiu. i Jeżewie. Łąki bardzo obszerne na nizinach nad Wisłą, częścią sprzątają do dworu, częścią morgami trawę sprzedają. Sprzątnięto tego roku mórg 84, sprzedano 205. Od r. 1757 trzymał w dzierżawie klucz komorski Żółkiewski, podstoli nowogrodzki, za 7400 zł. rocznie. Ob. 2gi rocznik to w. nauk. w Toruniu X. Kujot o majątkach biskupich na Pomorzu; Wegner, Kreis Schwetz. 2. K. Mały, niem. Klein Kommorsk, wś śród nizin lewego brzegu Wisły, obszaru zajmuje mórg 1020, bud. 38, dm. 28, kat. 32, ew. 146. Parafia W. Komorsk, szkoła Pastwisko, poczta Warlubie. Komorsk jest także starą osadą, Należał początkowo do książąt pomorskich. R. 1273 książę Mestwin II darował tę wieś na własność biskupów kujawskich z temi samemi prawami, jakie miał Komorsk Wielki. Odtąd posiadali biskupi kujawscy tak Mały jak i Wielki Komorsk aż do okupacyi, R. 1772 rząd pruski zajął te dobra i wydal je następnie na własność prywatną. Komorska hora, ob. Dżumbir. Komoruńce, wś i folw. , pow. sejneński, gm. i par. Lejpuny. Odl. 33 w. od Sejn. W r. l827 było tu 15 dm. , 114 mk. ; obecnie jest 14 dm. , 173 mk. Folwark rozległy mr. 602; grunta orne i ogrody mr. 284, łąk mr. 74, pastwisk mr. 3, lasu mr. 230, nieużytki i place mr. 12; bud. murów. 2, z drzewa 6, Wieś Komoruńce osad 14, z gruntem mr. 441. Komory, 1. wś drobnej szlachty, pow. węgrowski, gm. Jaczew, par. Korytnica, ma 27 dm. , 183 mk. , 855 mr. ziemi. Pozycya płaska, gleba w połowie pszenna. Wieś zabudowana porządnie, od wieków przez drobną szlachtę zaludniona, wspomina o niej przywilej księcia mazowieckiego z r. 1435 feria secunda proxima ante festum S. Martini Maciejowi Załuska i Pawłowi Komor udzielony na 10 włók chełmińskich ziemi ze starostwa liwskiego. Około r. 1820 wś zyskała 10 włók ziemi z tytilłu kontrowersu, od dóbr narodowych starostwa korytnickiego, a w r. 1865, po ukończeniu procesu, trwającego lat 50 z górą, nabyła od dóbr Korytnica 5 włók ziemi, zwanej Komorowszozyzna. 2. K. , wś, pow. garwoliński, gm, Trojanów, par. Maciejowice; 4 dm. , 44 mk. , 70 mr. rozl. 3. K. błotne, wś i folw. nad rz. Sonią, pow. ciechanowski, gm. i par. Sońsk. Odl. o 11 w. od Ciechanowa, ma 9 dm, 124 mk. , 465 mr. Leży przy linii dr. żel. Nadwiślańskiej, o 4 w. od Gąsocina. Folw. Komory błotne z nomenklaturą. Zalesie, Ohrośoioe i Komory Dąbrowę, rozległy mr. 463, grunta orne i ogrody mr. 347, łąk mr. 40, pastwisk mr. 28, lasu mr. 35, nieużytki i place mr. 12. Bud. drew. 7. Wieś Komory Błotne osad 14, z gruntem mr. 15. 4. K. dąbrowne, folw. , pow. ciechanowski, gm. 1 par. Sońsk Odl. o 12 w. od Ciechanowa. W 1827 r. było tu 8 dm. , 53 mk. , obecnie 7 dm. , 70 mk. , 266 mr. gruntu. Komory, wś, pow. piński, w 3 okr. pol. , gm. Chojno, należała dawaiej do biskupów unickich pińskich, teraz własność Rydzewskie go; mk. 164. Kś. M. Komoryszki, 1. wś, pow. nowoaleksandrowski. Dziedzictwo Leonarda barona Brinkena, 1405 dzies. rozl. 2. K, par. Komaryszki. Komorza 1. Wielka albo Komorze Wielkie, niem. Gr. Komorz, rycer. dobra, pow. tucholski, w pobliżu rz. Brdy, w okolicy lesistej. Obszaru liczy mórg 2320, bud. 19, dm. 7, kat. 79, ew. 19. Parafia Raciąż, szkoła Stobno, poczta Tuchola. K. pierwotnie była dobrami rządowemi. R. 1341 Dytryk von Lchtenhain, komtur tucholski, sprzedaje wieś tę uczciwemu Pawłowi na własność dziedziczną prawem chełmińskiem, jak i inni lemani zażywają; włók było wtedy 22; od dawnego podatku świni i krowy został zwolniony nowy dziedzic, za to winien w wojnie służyć zakonowi zbrojno na koniu. R. 1570 Paweł Grabowski dziedzic, włók i teraz 22 osiadłych, ogrodu. 2, gbur 1. Około r. 1650 Michał Odrowski, asesor ziemski tucholski, dziedzic, wzniósł tu nową kaplicę dość znaczną dla duchownej wygody i swoich i ludzi poddanych, która była publiczna i stała po za dworem we wsi. Około r. 1750 Tomasz i Maryanna Czapscy posiadają K. R. 1766 kaplicy tu już nie było, tylko figura murowana św. Jana Nep. wskazywała jej miejsce. Ażeby wskrzesić w dobrach swoich dawną wygodę i chwałę Bożą, około tegoż r. 1766 Maciej Połczyński, cześnik liwoński, pobudował większy już kościółek filialny do Raciąża, ale już nie w K. , tylko w nowo założonej wiosce swojej Dąbrówce. Dotąd posiadaczami dóbr komorakich są Połczyńscy. Ob. Odpisy Dregera ręk. w Peplinie i Utracone kościoły w dyecezyi chełmińskiej str. 316. 2. K. Mała, wś, pow. tucholski. R. 1385 Konrad Zollner von Rotenstein, mistrz w. krzyżacki, nadaje Tomaszowi i Jandrowi Ciecholewskim wieś tę na własność dziedziczną, nad rz. Brdą położoną, prawem chełmińs. ; włók było wtedy 24. Za to winni nam służyć w wojnie ze zbroją konno. Płużnego dawać będą po korcu owsa odwłoki, a na uznanie panowania 1 funt wosku. Kiedyhy miejsce dzielić chcieli, to tylko na 2 części wolno im będzie. R. 1570 mają tu Kaspar Malechiński włók 6, Jan Komorski 6, Jan Komorski stary 6, karczma 1. Około r. 1750 Tomasz i Maryanna Czapscy posiadacze, roku 1860 niemiec Pranke. Opodal wsi na wzgórzu w płdn. stronie znajdowano nowszemi czasy groby skrzynkowe i zburzono. 3. K. Mała, niem. Klein Komorz, rycer. dobra, pow. tuchol Komorska hora Komorska hora Komoruńce Komory Komoryszki Komorza