szycę w pow. rudeckim. Rozlewa się on od płn. wsch. ku płd. zach. , ma długości 3 klm. , szerokości najwięcej 1 2 klm. i tworzy wielobok nieforemny. Głębokość stawu rozmaita, miejscami 1 2 sążnia, sążeń 1 1 2 a najwięcej 2 sążnie. Najgłębsza część stawu leży w strome płn. wsch. Płd. część stawu leży w obrębie Komarna, część środkowa, największa, w obrę bie Klicka, część płn. wsch. w obrębie Jakimczyc. Pln. zach. brzeg stawu, jako niższy, jest bagnisty, wsch. , płd i płd. zach. brzeg jest tro chę wyżej wzniesiony, tutaj też leżą zabudo wania osad powyżej wymienionych. Staw ten był niegdyś większy i głębszy; w skutek osa dzania się namułu podnosi się dno jego a zna czne części, zwłaszcza od strony Komarna, wy sychają stopniowo. Na wielkiej przestrzeni, bo prawie na 3 4 całego obszaru jest ten staw z wierzchu zarośnięty trzciną i szuwarem, pod którym znajduje się woda a przeważnie błoto tak rzadkie, że miejscami można wepchać bez najmniejszej trudności żerdź dwusążniową Staw komarniański chciano osuszyć za staraniem i kosztem Antoniego hr. Lanckorońskiego i prze kopano w r. 1809 nawet w jednom miejscu kanał w tym celu; lecz nic to nie poskutkowa ło, gdyż staw jest tak nizko położony, iż tylko I w ulewnych i słotnych porach woda kanałem odpływa. Rzeczoznawcy twierdzą, iż staw ten leży poniżej łożyska Dniestru. W stawie K. znajdują się następujące ryby szczupaki, liny, karpie i tych odmiany, t. zw. tutaj maryny; okunie, kiełbiki, piskorze; jest także mnóstwo raków. Kuropatnicki twierdzi, iż stawy komarniańskie przynosiły dawniej 100000 zł. do chodu. Dawniej znajdowały się na ogromnym stawie pod Komarnem wyspy; z nich jedna, największa, była w połowie porośnięta pięk nym gajem, a w połowie bujną trawą. Ów czesny zarządca dóbr Komarna uznał, że na tej wyspie będzie miało bydło dostateczną paszę przez wiosnę, lato i jesień i że bez pastucha na niej pozostać może. Kazał więc na kry pach zawieźć znaczną ilość jałownika. W późnej jesieni zebrał on znowu krypy, aby to by dło nazad do obór na zimę sprowadzić, ale ku zdziwieniu znalazł tylko kości. Pokazało się, że poprzedzającej zimy wilki po lodzie na tę wyspę zaszły i tam się przechowały Rozmaitości, 1833 str. 327. Licznych szczegółów do po wyższego opisu dostarczył p. Michał Behen. Dla uzupełnienia wspominamy jeszcze o błędnem zdaniu Rzączyńskiego Archiwum str. 66 i 67, powtórzonem przez Duńczewskiego w ka lendarzu z r. 1767, iż pewien złotnik z Łucka zwykł był chodzić tu corocznie i znajdował w stawie perły, trochę mniejsze od grochu. Były to chyba perły zagubione przez kogoś a przypadkowo znalezione. Lu. Dz. Komarnicki al. Komarnicko, wzgórze 685 m. wys. , w zachodniej stronie Stynawy niżnej, w pow. stryjskim. Wody jego płyną na wschód do Stynawki dopływn Stryja, ma płd. zachód do Stryja. Lu. Dz. Komarniczny potok, także Komarnicznym wielkim zwany, potok górski, wytryska w obr. gminy Hryniawy, w pow. kossowskim, Karpatach lesistych, w dziale czarnohorskim, w lesie Żmieńskim małym zwanym, z pod gó ry bezimiennej 1478 m. ; płynie lasami na płn. wsch. , tworząc w drugiej połowie swego biegu granicę Żabiego i Hołowego i po 5 kil. biegu uchodzi z pr. brz. do Czarnej rzeczki ob. t. I. 739. Br. G. Komarnik, 1. Niżni węg. AlsöKomarnyik wś w hr. szaryskiem Węg. , na granicy Galicyi, obszerne lasy, pastwiska, handel bydłem. 2. K. Wyżni, węg. FelsöKomarnyik, wś w hr. szaryskiem Węg. , na granicy Galicyi, 1 4 godziny od Niżnego Komarnika, kościół filial ny gr. kat. , obszerne lasy, handel bydłem. Ra zem z Niżnym K. 306 mk. H. M. Komarniki, wś włośc. , nad rz. Serebranką, pow. wilejski, o 45 w. od m. Wilejki, 1 okr. adm. , przy b. drodze pocztowej z Wilna do Mińska, 2 dm. , 15 mk. praw. Komarniki, wś w pow. turczańskim, 30 km. na południe od Turki, 9 km. na płd. wsch. od sądu powiatowego i urzędu pocztowego w Boryni a 18 km. od granicy węgierskiej. Wś rozpada się na liczne przysiołki i części, między którymi 7 najważniejszych, a mianowicie Zworzec Zworec od potoku tej nazwy; Bukowinka Bukowynka nazwana od bukowych lasów, rosnących niegdyś tam, gdzie dziś orne są pola; Dziwcze Diwcze, a właściwie Diłcze, od góry Dił Dział, za którą leży sąsiednia wś Zadzielsko Zadilskie. Jest podanie, że w tym przysiółku wsi w czasie morowego powietrza przy końcu XVI wieku 1594 r. wszyscy mieszkańcy wymarli, a została tylko jedna dziewczyna szlachetna. Pokazują nawet i mogiłę, do której ta dziewczyna wszystkie trupy znosiła i grzebała; Zakiczera to jest za górą Kiczerą; Roweń nad pot. Trościańcem; Łazok al. Łazek, Łaskie; Jasień Jasiń i Błudna. Dla tego nazywa lud Komarniki od dawna Sim Komarnykiw, Semera Komamyki t. j. siedm Komarnik. W skład wsi wchodzą jeszcze prócz tego następujące części Butelski potok przysiołek, Berogowiec Berehowiec przys. ; Jasień Jasiń przys. ; Jackowa przys. ; Kopczyn przys. Wieś zajmuje znaczny obszar, bo około 8000 mr. , ma kształt romboidu, a jej rozległość od wsch. na zach. wynosi 8, od płn. na płd. 5 km. Na płn. od wsi leży Wysocko niżne i Jabłonów, na wsch. Mołdawsko, Zadzielsko i Krasne przez Magórę, na płd. Mochnate i Wysocko wyżne, na zach. Butla i Butelka niżna. Wieś rozłoży

Komarniczny potok

Komarnicki

Komarniczny

Komarnik

Komarniki