benheyer. . Obszar stawu 2. 73 ha. c Potok. Ze stawu tego po stronie płn. zaoh. wypływa potok Kołowyj zrazu na płn. zach, . potem na północ, a w końcu na półn. zachód. Wpada z pr. brz. do Jaworzynki. Długość biegu 3750 m. Nad górnym i średnim biegiem potoku rozpościerasię dolina Kołowa, która nad dolnym biegiem potoku łączy się z doliną Tylnich Koperszad, uchodząc do doliny Jaworzynki. Br. G. Kołoząb, wś nad rz. Działdowką i Płonną, pow. płoński, gm. Kuchary, par. Sochocin, odl. o 9 w. od Płońska, ma 33 dm. , 289 mk. , 742 mr. gruntu, 95 nieuż. Dziś według Tow. Kred. Ziems. dobra K. składają się z folw. K. i Bolencin, wsi K. i Drożdżyn, od Gąsocina w. 14. Rozleg. wynosi mr. 967; folw. K. grunta orne i ogr. mr. 402, łąk mr. 55, pastw. mr. 119, wody mr. 3, lasu mr. 28, nieuż. i place mr. 20; osada młynarska mr. 32, razem mr. 664; bud. mur. 6, z drzewa 28; folw. Bolencin grun. orne i ogr. mr. 176, łąk mr. 17, pastw. mr. 22, wo dy mr. 23, lasu mr. 43, nieuż. i place mr. 34, razem mr. 303; bud. z drz. 3, Gorzelnia, młyn wodny, tartak, cegielnia, pokłady torfu. Wieś K. osad 26, z grun. mr. 74; wś Drożdżyn osad 17, z gruntem mr. 16. Br. Ch. Kołoząb, niem. Kollosomp, r. 1408 Kalazam, nieco później Calsam, Kalszam i Calszam, 1526 Colsam, 1659 Kalzow, Kolozow, 1764 Kolozomb, wieś, pow. sztumski, obszaru liczy mr 1779, bud. 48, dm. 21, kat. 187, ew. 18. Par. Żuławka, szkoła w miejscu, poczta Stary targ. K. , dobra starościńskie, osadzone były zda wna włościanami. R. 1526 jest tu sołtys Janasz Roche. W wojnie szwedzkiej zaginął pier wotny przywilej, który potem r. 1641 wspól nie z kilku innemi wioskami został nowo wy gotowany. Ob. Schmidt, Gesch, des Stuhmer Kreises. Kś. F. Kołozuby, wś, pow. słonimski, przy drodze z Kosowa do Różany. Kołoża, jedno z dawniejszych przedmieść Grodna. Witold w 1405 r. napadł na Psków i wziął w niewolę 11000 mieszkańców priheroda Kołoie pod Pskowem, zaprowadził ich do Grodna i tu osadził niedaleko archimandryi i cerkwi Borysa i Hleba. Nowi ci osadnicy założyli nowy prihorod, który, tak samo jak swój rodowity, Kołożą nazwali. Od tego to czasu i sama cerkiew nazwę kołoskiej otrzymała i do dziś dnia ją przechowała. Była ona w stylu bizantyńskim zbudowana i ozdobiona mnóstwem kolorowych krzyżów z kafli ozy też cegieł polewanych i różnokolorowych. Oprócz tego w ścianach jej bocznych wmurowane było do sto garnków z pozostawieniem małych otworów w celach akustycznych dla potęgowania głosu kapłana. Garnki te zwano hołośniakami. Czyt. Opiekun domowy 1875, str. 123; Kłosy XV, 339; Tygodnik ilustr. 1878, 121. Kołpaciszki, folw. , pow. nowoaleksandrowski; własność Justyna Dąbkowskiego. Kołpaki, wś w pow. nowogródzkim, w gm. krzywoszyńskiej, nad rzeczką Lipnicą, przy gościńcu wiodącym z miasteczka Krzywoszyna do wsi Szczerbinowoe, ma osad 8, grunta lek kie. Al. Jelski. Kołpaki, wś, pow. rossieński, par. taurogowska. Kołpaki, niem. Kollpacken, dok. Schöneherg, Seneam, Cleineherg, wś, pow. olsztyński, na polskiej Warmii, zdawna własność kapituły warmińskiej, polskiej ludności zazwyczaj wydzielana. R. 1574 nadaje kapituła Grzegorzowi Kołpakowi 3 włóki uprawiane i pół nad jeziorem Linówko na prawie chełmińskiem, R. 1688 proszą o zatwierdzenie powyższego przywileju ziemianie Daniel Kucharzewski i Grzegorz Piecek z Pup. R. 1749 posiada Józef Gierlecki tamże nad jeziorem Linówko 1 łan na prawie pruskiem. Ob. Kętrz. Ludność polska str. 554. Kołpaków kut, uroczysko, ob. Chodosówka. Kołpakowo, st, dr. żel. donieckiej w ziemi Wojska Dońskiego. Kołpakowo, ob. Kolpakowo. Kołpianka, Kołpinka, ob. Kołpinek. Kołpiany, wś, pow. rossieński, par. kołtyniańska. Kołpica, rz, , lewy dopływ Niemna z prawej strony. Kołpiec po rusku Kowpec, wś, w pow. drohobyckim, 6 klm. na płd. wsch, od sądu pow. , st. kol. żel. i poczt. w Drohobyczu. Na płn. leżą Raniowice, na wsch. Bolechowce, na płd. wsch. Stebnik, na zach. Solec. Płd. część obszaru wznosi się wyżej do 340 m. i tutaj lożą zabudowania wiejskie. Na wsch. od nich wznosi się jedno wzgórze do 328 m. Z tej części obszaru płynie mały potok na płd. wsch. do Kłodnicy. Część płn. obszaru leży niżej, jej środek zajmuje Dąbrowa Kołpiecka wzniesiona na krawędzi do 294 m. . Wody z tej części obszaru płyną na płn. do Słonicy, jak np. Dubica, Nadubie i inne pomniejsze potoki. Włas. większa rządowa ma ro. or. mr. 16, łąk i o. mr. 7, pastw. mr. 10, lasn mr. 672; własn, mniej. ro. or. mr. 618, łąk i o. mr. 364; pastw. mr. 119, lasu mr. 3. Wedłng spisu z r. 1880 było 771 mk. w gminie, 9 na obszar, dwor. wyzn. gr. kat. z wyjątkiem 20 rz. kat. , par. rz. kat. w Drohobyczu, gr. kat. w Stebniku. We wsi jest cerkiew i kasa pożycz. gm. z kap. 366 złr. a. w. K. należał dawniej do starostwa drohobyckiego. Dawniej była tu warzelnia soli, a w niej dwie pan wie, wielka i mała, w których na przemian tygodniowo 8 razy po 36 beczek z wielkiej a po 24 z małej gotowano. Beczkę sprzedawano na miejscu za 2 złp. Produkcya roczna wynosiła za czasów austryackich 10628 cetn. wied. Warzelnię zniesiono

Kołoząb

Kołoząb

Kołozuby

Kołoża

Kołpaciszki

Kołpaki

Kołpaków kut

Kołpakowo

Kołpianka

Kołpiany

Kołpica

Kołpiec