polie. świsłocki, o 12 w. od Swisłoczy, ma zarząd gminy bojarskiej. Kołońsk, wś, pow. piński, w 1 okr. polic, gm. Swiętawola, mk. 125, ziemi 1505 dz. , da wniej Ordyi potem Żuka, teraz Kantorowa. Kolońszczyna, dawniej podobno KoUjszczyna ob. Kolońszczyzna. Kolontąfewka, ob. Koiąiajówha, Koloiycl, rus. nazwa Klonie. Kołopacze, wieś, pow. oszmiański, 2 okr. adm. , 69 w. od Oszmiany, 4 dm. , 12 mk. , z tego 7 prawosł. , 5 katol. 1866. Kolosiwskie, ob. Khsoumhie, Kolosowszczyzna, wś w pow. słuckim, nad rz. Wynią, lewym dopływem Łoszy, ma osad 20, łąki i grunta dobre. KoloBOWSzczyzna, folw. dóbr Kowale, powiat trocki. Kotoszka, rz. , ob. Jurym poUhi. Koloszyn, wś włośc, pow. łódzki, gm. Pu czniew, par. Dalików; 22 dm. , 140 rak. , 256 mr, 245 ornej rozl. Kolotosza, wś i folw. , pow. nowogródzki o w. 4 na zachód od Nowogródka litew. , nad rzeczką Pielgrzymówką położone; wś ma osad 4, miejsoowośó dobra. Kolotówka, pole w połudn. wsch. stronie miasta pow. Jaworowa. Kolotówka, odnoga Buzułuka ob. . Kolotowo, folw. , pow. kowieński, 1 okr. adm. , własność Szarakowskiego. Kolów, niem. Kohlow, wś kościelna w zniemczonej części dolnych Łużyc, w pow. żarowskim Gniazdo szlacheckiego rodu t. Kohlo. Kolowaj os. i folw. , pow. turecki, gm. Wichertów, par. Boleszozyn, odl. 19 7 w. od Turku, os. K. należy do wsi Chrapczew; folw. ma 1 dm. , 16 mk, i należy do dóbr Długa wieś warcka ob. . Por. Dobra. Kołowa, futor, ob. GUnianM, pow. lityński. Kolowce, wś pryw. nad jez. Kołowo, pow. wilejski, 3 okr adm. , gm. Duniłowicze, 3 dm. , 10 mk. 1866. Kolowerta, wś, w pow. rówieńskim, o milę od Międzyrzyoa. Tu się urodził Dominik Szybiński, następnie pijar i rektor kolegium międzyrzyokiego przez lat 19, autor wielu dzieł historycznych. Wieś z ludnością 120 obojga płci. T. S. Kolowicze, wś rząd. nad bezimienną rzeczką, pow. wilejski, o 10 w. od m. Wilejki, 2 okr. adm. , 32 dm. , 298 mk. 1866. Kolowiec, potok, wytryskujący w lesie Batoozynie, z pod góry Ratoczyny 720 m. , w obr. gm. Popiela, w pow. drohobyckim, płynie przez wieś Popiele i w tejże wsi pod dworem uchodzi z lew. brz. do Eatoozyny, dopływu Czeozy ob. . Długość biegu 6 kil. Br. G. Kolowin, niem. Kollogimen al. Collogimen posiadłość z młynem nad bezimienną strugą, pow ządzborski, na polskopruskich Mazurach. Dawniej istniała tu dość intratna hamernia żelaza, która jednak r. 1651 zniesioną została dla braku rudy. Kotówka, wś, pow. żytomierski, na zachód od m. Nechworoszczy. Kołowo, zaśc. pryw. przy leśnem uroczysku, pow. wilejski, o 62 w. od Wilejki, 3 okr. adm. , gm. Gruzdowo, 1 dm. , 10 mk. kat. 1866. Kołowy. Nazwę Kołowego nosi w Tatrach spiskich staw, potok zeń wypływający i szczyt ponad stawem się wznoszący, wreszcie dolina rozpościerająca sie nad tym potokiem, a Szozyt. Od szczytu Baranich Rogów Grünseespitze, 2535 m. główny grzbiet Tatr zwraca się pod kątem prostym na północ, o 1050 m. na płnc. od niego wznosi się szczyt, który od strony płn. zwie się Kołowym, a od strony południowej Czerwonostawiańahim ob. , niem. Rotseespitze, węg. F lt; gt; r lt; sto csucs, wznoszący się 2425 2424. 7 m. npm. podług pomiaru sztabu gener. Zowią go także CzerwonosiawiańsJdm szczytem nad Kohwym; najpowszechniej atoli zowią go górale nasi Kołowym Wierchem b Staw, Od tego szczytu główny grzbiet ciągnie się w dalszym swym biegu ku północn. wschodowi po szczyt Jagnięcy czyli Białostawiański 2235 m. szt. gen. Również od Kołowego wierchu wybiega na północny zachód ramię górskie; w nim szozyt Portki 1936 m. szt. gen. , 1912 m. Kolbenheyer; dalej ku północn. zachodowi tworzy ono ścianę między dolinami Czarnego Stawu jaworzyńskiego na połudn. zachód i Kołowego na płn. wsch. . Poniżej Portek w tem ramieniu wznosi się Wielki Upłaz 1427 m. szt. gen. . Podobnież od Jagnięcego Wierchu równolegle do ramienia Kołowy Portki wybiega odnoga górska z Jagnięcą Halą i szczytem, 1707 m. npm. się wznoszącym szt. gener. . Między głównym grzbietem Kołowy Jagnięcy, ramieniem Kołowy Portki i ramieniem Jagnięcy Hala Jagnięca rozpościera się dzika, głęboka kotlina, w której rozlewa się staw Kołowy także Kołowe pleso zwany niem. Foclcsee, Kotlinę tę zamyka od strony półn. wsch. poprzeczny wał skalisty, pokryty w całości kosówką. Staw jest płytki. Dno jego wypełnia delikatny, biały piasek; woda czysta. W roku 1872, 10 sierpnia, o godz. 6 wiecz. ciepłota wody czyniła 3 C, przy ciepł. powietrza 7 O pom. Kolbenhey era. Z zachodniej zboczy Ja gnięcego Wierchu stacza się potok pomiędzy skalem, z początku widoczny, następnie niknie między głazami i tuż przed samym stawem na jaw występuje. Na zachodnim stoku głównego grzbietu Kołowy Jagnięcy, w tyle za sta wem, w jarach często w lecie wielkie płaty śniegu stale widzieć można Wzniesienie stawu 1572 m. szt. gen. ; 1552. 6 m. i 1571 m, Kol Kołońsk Koto Szcz Koloń Koloso KoloBO Kolo Koloto Kolotó Kolo Kolo Kolo Kolo