polic. horodyszczańskim, opodal drogi wiodącej Jezierzan do Daniłowa, ku granicy gub. gro dzieńskiej, ma osad 4, w miejscowości wzgórkowatej. Al. Jel. Kołodziźek, las w zach. strome Torek, pow. sokalski. Kołogryw, miasto pow. w gub. kostromskiej, na lewym brzegu rz. Unży, 1014 w. od Petersburga a 273 od m. gubernialn. odległe; 2787 mk. , trudniących się spławem drzewa budowlanego. Stacya pocztowa. Kologrywówka, st. dr. żel. tambowskosa ratowskiej w gub saratowskiej. Kołohury al. Kołochury, wś w pow. bobreckim, 10 km. na płd. od sądu pow. i urzędu poczt. w Bóbrce. Na płn. zach. leżą hlebowice wielkie, na płn. wsch. Choderkowce, na wsch, Sokołówka, na płd. I ziewiętniki, na zach. Bryńce cerkiewne. Wzdłuż granicy zach. płynie od płn. na płd. pot. Sokołówka al. Biały potok, a przez obszar wsi płyną doń od zach. na wsch. małe strugi. Nad lew. brz. potoku leżą zabudowania wiejskie, na płn. zach. i płd. od nich łąki, pastw. i orne pola, a w zach. połowie obszaru las. W płd. stronie lasu, blisko grani cy, wznosi się Wapniarka do 333 m. Własn. wię. ma ro. or. 28, łąk i ogr. mr. 4, pastw. 1, lasu mr. 514; własn. mniej. ro. or. mr. 501, łąk i ogr, mr. 69, pastw. mr. 60, lasu mr. 5. We dług spisu z r. 1882 było 366 mk. w gm. z wy jątkiem kilku wszyscy obrz. gr. kat. . Paraf. rz. kat. i gr. kat. w Sokołówce. We wsi jest cerkiew i szkoła filialna. Lu. Dz. Kołojów, grupa domów w Rajczy, w pow. żywieckim, na lewym brzegu Soły, nad poto kiem Kołojówką, wytryskującym nieco na zach, u płd. stóp góry Zabawy 824 m. i wpadają cym po krótkim, bo 2 kil. wynoszącym biegu, do Sołyzlew. brz. Na Kummersberga mapie Galicyi sakc. 25 potok ten zowie się mylnie Cotujówka. Br, G, Kołokolin, wś, pow. rohatyński, o 10 kil. na płn. zach. od Bursztyna, a o 8. 3 kil. na płn. od st. kol. żel. Lwow. Czeraiow. w Bukaczow cach; przestrz. dwor. 671 mr. , w tem 235 mr. lasu; włosc. 1705. Ludn. rz. kat. 58, par. w Żurowie 2 kil. oddalonym; gr. kat. 1011, par. w miejscu, dek. żurawieński dyec. lwow. Szko ła fil. , kasa pożyczk. gm. z kapit. 1300 złr. , młyn wodny na potoku przez tę wieś przecho dzącym. Właścicieł więk. posiadł. Juliusz Tustanowski. B. R. Kolokszinskaja, st. dr. żel. niżegorodzkiej w gub. władymirskiej. Kołołącznica, w dok. Cololinciniza, nazywała się struga, wspominana jako granica wsi Mochle, r. 1273 darowane przez Mestwina II rycerzowi Chalimirowi. Odnośna granica szła rzeką Kamionką od Kiełpiny strugi, tąż strugą do błót Babane do Kołołącznicy, dalej tą strugą do Mezueza Mota Niedźwiedzie błota itd. Obecnie mały ten strumień nieznany; pow, złotowski. Ob. Perl bach, Pommer. Urkunden. Kołołęże. w dok. Gololem, wspomina się r, 1239, nie wiadomo czy jako wieś, przy opisie granic wsi Mochle, Kruszewa i Orla, darowa nych tegoż roku przez Swiętopełka 11 arcybi skupowi Fulko; pow. złotowski. Obecnie taka nazwa w tej okolicy nieznana. Ob. Perlbach, Pommer. Urkunden, Kś. F. Kolomak, st. dr. żel. charkowskonikołajew skiej w gub. charkowskiej, Koloniak, rz. , lewy dopływ rzeki Worskły, uchodzi naprzeciw Połtawy, Kolonial, pow. kielecki, gm. Samsonów, par. Tumlin. Istniały tu fabryki żelaza w XVII wieku. W r. 1827 r. było 49 dm. , 316 mk. Kołomarynka, wś, pow. starokonstantynowski, par. Starykonstantynow. R. 1867 miała 28 dm. X. M. O. Kołomea, Kołomeja, ob. Kolomyja. Kołomejka, karczma na obszarze dworskim Dobrzany, pow. gródecki. Kolomeńskaja, st dr. żel. moskiewskoria zańskiej w gub. moskiewskiej. Ob. Kołomna. Kołomia, wś i folw. , pow. włocławski, gm. i par. Lubień, odl. 2 w. od Kowala, st. dr, żel. war. bydg. W r. 1827 było 20dm. , 198mk. Dobra K. al. Kołomyja składa się z folwarków; Kołomia, Zazdrość, Zieleniec, nomenklatury Aleksandrów i wsi K. Rozległośó wynosi mr. 1073; folw. K. grunta orne i ogr. mr. 461, łąk mr. 24, wody mr. 1, nieuż, i pl. mr. 29, razem mr. 515; folw. Zazdrość grun. orne i ogr. mr. 125, nieuż, i pl. mr. 2, razem mr. 127; folw. Zieleniec grun. orne i ogr. mr. 144, łąk mr. 115, lasu mr. 171, nieuż. i pl. mr. 2, razem mr. 431; bud. na wszystkich folwarkach murow. 21; płodozmian7i 13polowy, wiatrak; rzeka Ochnia stanowi granicę zachodnią; wś K. osad 23, z grun. mr. 177. Kołomla, wś, pow. Ostrogski, na płd. zach. Ostroga o 17 w. , na drodze z Ostroga do Sławuty położona. W dziale ks. Ostrogskich r. 1602 nazwana Kolemka, tak samo nazwana w latopiscu Jerłycza, który w niej mieszkał, a obecnie nazywają Kołomla; na prawym brze gu Horynia tak blisko, że niektóre chaty wło ściańskie są przy samym brzegu, większa po łowa gruntów jest krzemionka, a mniejsza czarnoziem. Lud wiejski trudni się rolnictwem, ry bołówstwem i ciesiołką; ta majętność prawem spadku przeszła do ks. Jabłonowskich, a w r. 1855 sprzedana hrabinie Zubowej, która odprze dała w 1864 r. Hermanowi. Ma cerkiew i kar czem 2. Z. Róż. Kołomna, mto pow. w gub. moskiewskiej, na prawym brzegu rz. Moskwy, przy jej ujściu do Oki, i na obu brzegach rz. Kołomenki, 714 w. od Petersburga, a 110 od mta gubernialnego odległe, Jedno z najbogatszych miast gubernii;

Kołodziżek

Kologr

Kołojó

Kołokolin

Kolokszins

Kołołącznic

Koloniak

Kołomia