bra Michałowi Kazim. Radzwiłłowi który miał za żonę Sobieską, siostrę króla Jana. R. 1681 umarł Michał Kazim. Radziwiłł, a żona jego darowała K. bratu królowi Sobieskiemu r. 1685. Do dóbr tych należało wtedy oprócz K. nowo powstałe miasto Wejherowo, Rzucewo, Osłanino, Śmiechowo, Pętkowice, Błądzikowo, M. i W. Stachów o, Żelistrzewo, Sobieszyn, część Gowiną Nowego dworu, Beki i węgornia zwana Łosośnia. Król Jan często przebywał w tych dobrach. R. 1696 po śmierci króla Sobieskiego przeszły na żonę jego Maryą Kazimierę i ich syna królewicza Aleksandra Sobieskiego. Królowa z synami często przemieszkiwała w pięknie położonych K. Po śmierci Aleksandra przypadły K. z jedną częścią dóbr podziałem bratu jego Jakóbowi Ludwikowi, drugą połowę dostał brat Konstanty. R. 1720 Jakób Ludwik Sobieski sprzedał K. Piotrowi Jerzemu Przebendowskiemu, wojew. liwońskiemu, star. puckiemu, który za żonę pojął Urszulę Potocką; umarł 1755. Syn jego hr. Ignacy Franciszek Przebendowski, star. pucki, sprzedał K. razem z innemi dobrami kuzynowi swemu hr. Józefowi Przebendowskiemu za 521, 147 fi. R. 1757 Józef Przebendowski nowy murowany kościół tu zbudował swoim kosztem; nadto zamyślał sprowadzić tu oo. kapucynów albo reformatów, którym klasztor także już zaczął budować; dla różnych przyczyn jednak szlachetne te zabiegi nie doszły do skutku; umarł r. 1775. Majątek odziedziczyła żona baronesa Kleistówna. R. 1782 na subhaście nabył K. bar. Aleksander von Gibsone, konsul j angielski w Gdańsku, po którym znowu je kui pił Otto von Keyserling r. 1796. Dotąd znajdują się piękne te dobra w ręku niemca. Pomimo utraty dóbr swoich, zdaje się, że Przebendowscy mieszkali jeszcze nadal w K. Roku 1789 Ignacy Przebendowski, wojew. pomorski, jenerał polski, utrzymywał domową kaplicę w K. Ob. dr Prutz, Gesch. des Kreises Neustadt. Z dyecez. szemat. wyjmujemy kościół w K. , tytułu św. Józefa, patronatu prywatnego, obecnie r. 1867 dziedzica von Bethe; przy nim jest szpital dla 4 ubogich i bractwo św. Józefa. Bo kościoła należą wsie Kolebki, Chwarzno, Grenzfliess i Janowo. Szkółka katolicka w K. liczyła 28 dzieci katol. Ks. F. Kolebki, folw. , pow. ostrzeszowski; 4 dm. , 62 mk. , należy do dom. Bobrowniki. Kolebki, Kołybki ob. Kolybki. Kolechowice, wś i folw. , pow. włodawski, gm. Tyśmienica, par. Ostrów; posiada cerkiew paraf. b. unicką. W 1827 r. było 67 dm. , 398 mk. ; obecnie 68 dm. , 530 mk. Cerkiew paraf. w b. dekan. parczewskim drewniana, erekcyi niewiadomej, ma przywilej Jana III z r. 1693. Folw. K. rozległy mr. 2453; grunta orne i ogr. mr. 615, łąk mr. 366, lasu mr. 831, zarośli mr. 588, wody mr. 5, nieuż, i plac mr. 49, bud, z drzewa 25; pokłady torfu. Wś K. osad 74, z gruntem mr. 1803. Br, CL Kolecin, ob. Kolęcin, Koleciszki, zaść. rząd. , pow. wileński, 4 okr. adm. , o 25 w. od Wilna, 1 dm. , 10 mk. katolików 1866. Koleciszki, wś, pow. szyłokarczemski, o 13 kil. na wschód od Szyłokarczmy, siedziby władz powiatowych, dokąd droga bita; nad granicą rosyjską, w okolicy piaszczystej; mk. 110, wszyscy ewan. po litewsku mówiący, umieją jednak po większej części i po niemiecku. Agentura pocztowa i omnibus do Szyłokarczmy, Koleczkowo al. Kołaczkowo, niem. Kolletzhau ryc. dobra, pow. wejherowski, nad strugą Białą, al. Zagórską. Oprócz dóbr obejmuje wybudow. Brzozowe błoto, W. i M. Marchowo, Sarnia góra i młyn koleczkowski; gburów 17, wł. 57; katol. 402, ewan. 2, dm. 33. Parafia i poczta Kielno. Odleg. od Wejherowa 2 i pół mili. R. 1617 umarł Gaspar Uberfeld, posiadacz K. , pochowany z nagrobkiem w Kielnie. O wysokiej starożytności tutejszej os. świadczą cmentarzyska pogańskie ostatniemi czasy odkryte. Jedno mogilisko leży o 2 kil. od wsi, w płdn. jej strome. Na pochyłości wyniosłego i lasem pokrytego wzgórza, ziemian Górskiego, Halnema i Parchona, widać kilkanaście mogił kamiennych, porosłych drzewami. Na inne cmentarzysko natrafiono w samym środku wsi, na posiadłości ziemianina Płacka, przy zakładaniu fundamentów do budynków gospodarskich. Odkopano i zniszczono wtedy kilkadziesiąt grobów skrzynkowych; tylko jedna urna ocalała, która się znajduje w muzeum Towarz. nauk. w Toruniu. Ob, mapę archeol. Prus zachodnich p. Ossowskiego str. 26 i 60, Koleczkowski młyn, niem. Kolletzkauer Mühle, włość z młynem, ną strudze Zagórskiej albo Białej zbudowanym, pow. wejherowski, należy do gminy Koleczkowo. Kś. F. Koledańce, wieś rząd. , pow. lidzki, 5 okr. adm. , od Lidy w. 50, od Ejszyszek 18, dm. 4, mk. katol. 42 1866. Koledycze, wieś, powiat wołkowyski, na wschód od Rossi. Koledyno, st. poczt, w gub. twerskiej, pow. zubcowskim, o 17 w. od m. Staryce. Koledzicze, wś w pow. mińskim, o milę od Mińska w stronie wsch. , w gm. siennickiej, tuż obok kolei żelaznej libawskoromneuskiej, w glebie dobrej położona, ma osad włóczn. 22. Koleja, porównaj tom I, 859. Kolejka, niem. Heine, kolonia, pow. wielkostrzelecki, o 20 kil. od W. Strzelc, nad granicą pow. lublinieckiego, założona 1824 r. przez hr. Renarda; par, Szczedrzyk; 46 bud. , 22 dm. , 200 mk, , w tem 9 ew, , 21 osad, 105 mr. rozl.

Kolebki

Kol

Kolechowice

Kolecin

Koleciszki

Koleczkowo

Koleczkowski

Koledańce

Koledycze

Koledzicze

Koleja