Kojry, 1. zaśc. rząd, , pow. święciański, 3 okr. adm. , o 48 w. od Święcian, 3 dm. , 17 mk. katol. 2. K. , wś rząd. , nad rzecz. Miadziołką, pow. swięciański 3 okr. adm. , o 49 w. od Święcian, 9 dm. , 92 mk. katol, 3 K. , wś. i folw. 5 pow. święciański 1 okr. polic, o 18 w. od Swięcian, mk. kat. 45, dm. 6, 1866. Kojszówka, także Koyszówka, wś, pow. myślenicki, na płd. wsch. od Suchej 10 kil. i oddalona, graniczy od płn. z Żarnówką i Wieprzeem, od wsch. z Wieprzcem i Osielcem, a od I zach. z Juszczynem, w dorzeczu Skawy, w oko1 licy górskiej, u płd. stóp góry Kamiennej, 719 m. npm. się wznoszącej, przy gościńcu z Jordanowa do Suchy wiodącym. Wschodnią granicę tworzy potok górski Wieprzec; płd. obszar wsi przerzyna z płd. wsch. na płn. zach. Skawa na przestrzeni 2625 m. Sama zaś wś rozłożyła się nad potokiem bezimiennym, wypływającym z pod Kamiennej góry i wpadającym po 3 kil. i pół biegu do Skawy z prawego brz. W półn. stronie wsi wznosi się wzgórze Mozorową górą zwane 698 m. ; między wsią a pot. Wieprzcem wzgórze bezimienne 531 m. Przecięcie się gościńca ze Skawą, przy ujściu Wieprzca, więc na wsch. granicy, 398 m. , a naprzeciw ujścia Zadońki czyli Czudyna, 395 m. Należy do par. łac. w Osielcu. W miejscu jest kaplica murowana, w której cztery razy do roku proboszcz z Osielca odprawia mszę św. Obszar większej posiadłości ma roli ornej 119, łąk i ogr. 1, pastw. 13; mniejsza zaś posiadłość roli ornej 889, łąk i ogr. 35, pastw. 506, lasu szpilkowego 29 mr. austr. Właściciel hr. St. Genois. Mk. 588 mężcz. 271, kob. 317. Według obliczenia z r. 1880 mk. 565. Chat 108 r. 1869. Według szem. dyec. tarnowskiej z r. 1882 dusz rzym. kat. w Kojszówce 692. Stacya pocztowa Maków. Istnieje tu fundusz dla ubogich, którego majątek zakładowy czyni 19 złr. 72 ct. r. 1880. Br. G. Kok, jez. pod Jezioranami w Prusiech Wschodnich. Kokąje, jez. w pow. wileńskim, nad jez. Malaty, do 6 w. dł. , do 3 w. sz. Kokale al. Kokoły, . dworzyszcze Kruszyny, przysiołka Kamionki Wołoskiej. Kokanin, 1. wś, pow. kaliski, gm. Tyniec, par. . Kokanin. Odl. 5w. od Kalisza. W XVIII w. K. był własnością jezuitów kaliskich. Jest tu kościół par. murowany z XVIII w. W 1827 r. było 31 dm. , 272 mk. , obecnie wieś ma 28 dm. , 213 mk. , folw. 7 dm. , 104 mk. , os. prob. 1 dm. , 6 mk. Par. K. dek. kaliski, 450 dusz. Folwark Kokanin, rozległy mr. 780, grunta orne i ogrody mr. 694, łąk mr. 18, pastwisk mr. 38, nieużytki i place mr. 30, bud. mur. 10, drew. 4. Wieś Kokanin osad 34, z gruntem mr. 221. 2. K. poproboszczowski, folw. , pow. kaliski, gm. Tyniec, par. Kokanin; odl. 7 w. od Kalism, dm. 2, mk. 12. 3. K. dobroczyzna, kol. pow. kaliski, gm. Tyniec, par. Kokanin, odl. od Kalisza w. 7, dm. 6, mk. 32. Kokawa, słow. Kokawa, wś na Podhalu liptowskiem, w hr. liptowskiem Węgry, w dy strykcie górnoliptowskim, , w dorzeczu Wagu, u południowych stóp Tatr liptowskich, między Białą liptowską a potokiem Dowałowoem, na płd. wsch. od Przybyliny, a na płn. od Hibiego. W miejscu jest kościół łac. p. w. św. Szymona i Judy Apostołów, jako filia do par. łac, w Dowałowie. Również jest tu kościół ew filialny, do par. ew. w Hibiu należący. Busz rz. kat. 55. ew. 1212, niem. 5, żydów 8, razem 1280 r. 1878. Szkoła ew. uczniów 130 r. 1880. Keściół łac. posiada metryki od r. 1767. Wzniesienie płd. krańca wsi 787 m. szt. gen. ; dom nauczyciela ew. 795 6 m. Zejszner. Pia skowiec karpacki Jura. Wyżyna na płn. od Kokawy, a na płn. wsch. od Przybyliny, zwa na Małą Palenicą 1022 m. i Wielką Paleni cą 1150 m. . Do obszaru gm. Kokawy należą doliny tatrzańskie Cichej i Koprowej. Wzgó rze od wsi na płd. wsch. Brzeziny zwane, wznosi się 823 m. npm. Stacya pocztowa w Hibiu. Wieś ta tworzy stacya dla turystów udających się w zachodnią część Tatr, zwła szcza w doliny Koprowej i Cichej, jakoteż na Krywań ze strony południowej. Karczma, Przewodnicy. Br. G. Kokczyn, wś, pow. wrzesiński, 21 dm. , 194 mk. , 9 ew. , 185 kat. , 66 analf Najbliższa poczta i telegraf w Strzałkowie, st. kol. żel. we Wrześni Wreschen. Kokczynowo, folw. , pow. średzki, 6 dm. , 55 mk. , należy do dom. Sulencina. Kökemezö węg. , ob. Kukowa. Kökeny węg. , ob. Kokinia, Koken niem. , wś i os. , pow. holądzki, st. p. Schlobitten. Kokendorf niem. , wś kościelna, pow. olsztyński, nad Pasaryą, przy granicy pow. ostródzkiego, licbarskiego i morąskiego, na polskiej Warmii, st. p. Jonkowo. Oddawna własność kapituły warmińskiej. Pierwszy znany przywilej dany tej wsi r. 1380; kościół posiada dotacyi proboszczowskiej 5 włók, prawo patrcnatu ma kapituła. Po rozbiorze Polski rząd pruski zabrał tę wieś i wydał na własność prywatną. Do par. K. należą tylko 2 wsie polskie K. i Szaustry. Kokenhuza, niem. Kokenhusen, po łotewsku Koknese, wś i ruiny starożytnego zamczyska w gubernii inf3anckiej, w południowozacho dniej części powiatu ryskiego, nad Dźwiną, u ujścia do niej skalistej i bystrej rzeki Perzy niegdyś Kokną zwanej, pod 56 39 płn. szerokości i. 43 5 wsch. długości geograficznej, w niezwykle malowniczej okolicy położonej; ma st, dr. żel. ryskodyneburskiej, między

Kojry

Kojszówka

Kok

Kokąje

Kokale

Kokanin

Kokawa

Kokczyn

Kokczynowo

Kokini

Kokendorf

Kokenhuz