waż miejsce, na którem ta mogiły stoją, panuje nad rozległym widnokręgiem po obudwu stronach Zbrucza, jako też ze względu na okoliciność, iż tworzą koło, uważane bywają za dawne strażnice, z których uwiadamiano okolioziych mieszkańców o grożącem niebezpieczeństwa napadu Tatarów. Włość ta była własnością Mieczysława Potockiego, konserwatora starożytności w Galicyi obecnie przeszła prawem spadku na tegoż syna Władysława Potockiego. B. R. Kociubki, karczma w płn. zach. stronie Tadania, pow. Kamionka Strumiłłowa. Kociuchy, wieś we wschodniej stronie powiatu borysowskiego, opodal rzeki Naczy, przy gościńcu wiodącym do Chołopienicz, o w. 12 na południe od tego miasteczka, w gminie cholopienickiej, w okr. policyjnym 1 chołopienickim, ma osad włócznych 22, grunta lekkie, łąki niezłe, nadrzeczne. Al. Jelski. Kociugi, 1. wś, pow. wschowski; 10 dm. , 67 mk. , wszyscy kat. , 13 analf. Poczta w Garzynie o 4 kil. , st. kol. żel. i tel. w Lesznie Lissa o 18 kil 2. K. , niem. Katzenaugen, folw. , 7 dm. , 105 mk. , 3 ew. , 102 kat. , 47 analf. ; należy do dóbr Pawłowic. M. St. Kociurzyńce, mylnie, ob. Kaczorzyńce. Kociurzyniec, folw. koło Śtaregosioła, pow. bobrecki, należy do obszaru dworskiego w Romanowie. Kociwie, osada, pow. kościański, 1 dm. , 9 mk. należy do dom. Czerwonej wsi Rothdorf. Kociwie, por. Kociewie i t. p. Kock, os. , przedtem miasto, nad rz. Wieprzem, pow. łukowski, gm. i par. Kock, leży pod 51 38 szer. płd. i 40 06 6 dług. wschod. , odl. 126 w. od Warszawy, 47 w. od Lubilina 20 w. od Radzynia, 36 w. od Łukowa, o 23 w. od st. Krzywda dr. żel. IwangrodzkoŁu kowskiej. Posiada kościół par. murowany, szkołę początkową, stacyę pocztową urząd gminny, aptekę, dwie olejarnie, fabrykę mydła i fabr. octu, dwa młyny. W r. 1827 było tu 261 dm. i 1788 mk. , w r. 1861 273 dm. 19 mur. i 2870 mk. w tem l653 żydów; obecnie 324 dm. rynek cały murowany i 3788 mk. w połowie żydów. Rzemieślników 136, przeważnie białoskómicy, chrześcianie głównie trudnią się rolnictwem, do 296 osad rolnych należy 2254 mr. gruntu. Z otwarciem kolei terespolskiej ruch handlowy zmniejszył się tu znacznie. Ozdobą miasta jest kościół murowany przez Annę z Sapiehów Jabłonowską, wystawiony w r. 1779, konsekrowany w r. 1805, a restaurowany w r. 1831. Jest on kryty blachą i zbudowany we włoskim stylu. Dotąd również istnieje dawny pałac, założony przez Firlejów i niejednokrotnie przebudowywany; ostatni raz w r. l832. Przy nim ks. Jabłonowska założyła słynny z piękności i doboru drzew i krzewów ogród. K. należał w XV w. do dóbr biskupów płockiohj którym prawdopodobni zawdzięcza swe wyniesienie na miasto wr. 1437 na prawie magdeburskiem. W XV wieku istniał, tu już drewniany kościół paraf. Wniebowzięcia N. Panny Dług. II 566. Kiedy K. przeszedł w ręce Firlejów, jeden z nich, Jan, wystawił tu sobie okazały zamek na rezydencyą, i kościół par. murowany podówczas zamienił na zbór kalwiński. Syn jego Jędrzej założył przy tym kościele szkołę, która trwała do 1648 r. , gdy oddziały Chmielnickiego zrabowały i spaliły miasto a zarazem szkołę i bogaty jej księgozbiór. W 1649 r. katolicy odzyskali na nowo kościół, o ozem świadczy przechowany dotąd napis na dzwonie. Tu się urodził Berek Joselowicz, izraelita, wychowany na dworze ks. Masalskiego i w podróżach zagranicą. W r. 1794 uformował on oddział lekkiej jazdy z samych ochotników żydów złożony, i przez Kościuszkę szefem jego mianowany. Oddział ten odznaczył się walecznością, a przy obroni Pragi w tymże roku prawie cały wyginął. Następnie Joselowicz wstąpił, do legionów pol we Włoszech, a w r. 1807 jako szef szwadronu 5 puł. strzelców konnych odznaczył się pod Gdańskiem, Licbarkiem, a szczególniej pol Frydlądem, gdzie otrzymał krzyż Virtuti Militari. W r. 1809 odbył kampanią z tymże samym szwadronem, a przybywszy w okolicę swego rodzinnego miasta, chciał je oczyścić od stojących tam huzarów austr. , ale pokonany od przemagającej siły rozsiekany tam został. Zwłoki tego walecznego męża spoczywają w mogile pod Kockiem, dotąd jeszcze widocznej a zwanej przez lud okoliczny Kopcem Berka, Dobra Kockie, w dawnym pow. łukowskim stężyckim, składały się z miasta Kocka, wsi Górka z folw, , wsi Poźarow, Sułoszyn, Łukowiec, Rozwadówek, folw. Wola Skromowska z folw. , wsi Skromowice, Białobrzegi z folw. , wsi Bożniewice, Zakalew, Skarbimierz, Pogwizdów z folw. Stoczek, wsi Talczyn z folw. i Tchorzew z folwarkiem. Stanowiły w XV wieku własność biskupów płockich. Drogą zamiany pomiędzy biskup. Erazmem Ciołkiem a królem Zygmuntem I, w roku 1512, na dobra Raciąż, przeszły na własność Rzeczypospolitej. Król Zygmunt wynagradzając zasługi Mikojaja Firleja kasztelana krakowskiego hetm, W. K. nadał mu K. na dziedzictwo w roku 1522, akt nadawczy na pergaminie znajduje się do dziś dnia przechowany w bibliotece pałacowej w Kocku w zamian za dobra Zawady i Rogałów, co spowodowało nieukontentowanie i spory, ponieważ niektórzy posłowie przeciwstawili prawo statutu Aleksandra, że król nie może darować ziemi. Po Firlejach dobra kockie zostawały w ręku Stanisława Zbąskiego. Na Kociubki Kociubki Kociuchy Kociugi Kociurzyńce Kociurzyniec Kociwie Kock