zuici, którym Załuski darował cały majątek. Po zniesieniu jezuitów sejm w r. 1774 ofiarował K. ks. Augustowi Sułkowskiemu wojew. gnieźnieńskiemu; parafia zaś od r. 1778 była pod opieką bernardynów dyec. lubelskiej. Kościół tutejszy, gdyby został wykonany według pierwotnego stanu, byłby jednym z okazalszych w kraju. Zniesienie jezuitów nie pozwoliło wykończyć i ozdobić go należycie. Wieża została niedokończona, a bernardyni, którym dano opiekę, nie dbali o upiększenie świątyni. Z frontu od północy wznosi się wielka pięciopiętrowa wieża, zdobna figurami; na szczycie jej stała statua św. Michała archanioła, którą wiatr zrzucił i połamał; po lewej ręce druga wieża nieskończona stoi. Tę stronę kościoła zdobiły malowidła alfresco, wystawiające królów i proroków Starego Zakonu; na szczycie znajduje się jeszcze kilka posągów drewnianych. Wielkie drzwi mają u góry napis łaciński, głoskami źelaznemi opowiadający tytuł kościoła, rok fundacyi 1740 i nazwisko założyciela. Od południowej strony czyli zewnątrz na stronie wielkiego ołtarza widzieć się daje innego kształtu facyatą, niższa trochę od frontowej. Na niej przechowało się jeszcze bardzo wiele malowideł i ze stosownemi podpisami, ale te po większej części uszkodzono wilgocią, trudnością rozpoznać się dają. Z tejże strony jest wejście do obszernych podziemnych sklepień i do ogrójca z kościołem złączonego, który ma kształt otwartej kaplicy. Sklepienie ogrójca jest zaokrąglone; zdobi go krzyż z wyobrażeniem Zbawiciela, stojący pośród dwóch innych krzyżów z zawieszonymi łotrami; pod krzyżem stoi Matka Boska Bolesna i św. Jan Ewangelista. Na suficie w bardzo 1 dobrym stanie przechowało się malowidło alfresco, wystawiające Mojżesza na puszczy, wynoszącego z góry miedzianego węża. Podług zdania miejscowych, wszystkie te malowidła miał wykonać Smuglewicza. Gmachu klasztornego ani domu rekolekcyi śladu nie ma; na miejscu dawnych murów wzniesiono pałacyk posiadaczy tych włości; tylko część alei lipowej, klasztornych starań pamiątką została. K. słynęła niegdyś z wielu zakładów przemysłowych. Solimand z Lyonu założył tutaj w r. 1782 fabrykę bogatych pasów jedwabnych na wzór paryskich i perskich, oraz takichże pończoch, niemniej nicianych i bawełnianych. Fabryka ta wyrabiała i inne zbytkowne tkaniny pasamoniczne, które jednakże wielkiego odbytu, dla drogości swej, nie miały; samych pasów, pod kierunkiem Paschalisa, trwała dłużej, i dopiero późniejsze wypadki krajowe koniec Jej położyły. Jednocześnie założono tutaj rolniczą szkołę, w której chciano nauczać teoryi gospodarowania, oraz chodowania jedwabników, lecz zakład ten nie zyskał zaufania obywateli w kraju i zbyt krótko się utrzymywał. Zaprowadzono następnie fabrykę mydła, ale i to przedsięwzięcie się nie powiodło. W roku 1795 była tu ustanowiona granica austryacki oh posiadłości i główna komora. Do dziś z tego wszystkiego zachowały się tylko odpusty na św. Annę, na które, jak od wieków, dużo w ten dzień pobożnych w Kobyłce się zgromadza. Ob. Bibl. Warsz. z 1853 r. II tom. K. par. dek. radzymiński 3250 dusz. Folw. K. z attynencyami Hur, Zrudnik, Dąbrowa wsiami Kobyłka i Turów, rozległy m. 720; grunta orne i ogrody m. 475, łąk. 7, pastw. m. 197, wody m. 3, nieużytki i place m. 37, bud. mur. 8, drew. 15, płodozmian 13polowy, pokłady ka mienia wapiennego; w r. 1878 rozkolonizowano m. 1283; w r. 1881 attynencye Hur, Zrud nik i Dąbrowa z przestrzenią m. 467 od dóbr tych odłączone. Wieś Kobyłka osad 36, z grun. m. 194; wś Turów osad 8, z gruntem mr. Ul. Br. Ch. Kobyłka, niem. Kobelke, młyn, pow. pleszewski, 1 dm. , 8 mieszk. , należy do miasta Pleszewa. Kobyłka, grupa domów włośc. w obr. gminy Maruszyny, pow. nowotarski, niedaleko granicy z gm. Skrzypnem; wzniesienie 745 m. szt, gen. . Ob, Maruszyna. Br. G. Kobyłka. 1. pole w Tomaszowcach, pow. kałuski. Por. Kałusz. 2. K. , ob. Hoczewka. Kobyłki, 1. wś i os. karcz. , pow. piotrkowski, gm. Wadlew, par. Drużbice ob. . Wś ma 14 dm. , 146 mk. , 155 mr. ziemi; os. karcz 1 dm. , 4 mk. , 3 mr. ; należy do dóbr Drużbice. 2, K. , duze al. Kobyłka wielka, wś i folw. , pow. piotrkowski, gm. Woźniki, par. Krzepczów. W 1827 r. było tu 13 dm. , 109 mk. , obecnie wś ma 15 dm. , 165 mk, , 176 mr. obszaru; folw. zaś 2 dm. , 12 mk. , 371 mr. rozl. 273 roli or, . Kobyłki, wś, pow. oszmiański, 2 okr. adm. , gm. Połoczany, o 66 w od Oszmiany, 23 dm. , 314 mk. , z tego 227 prawosł. , 87 kat. 1866. Kobylocha, w dok. Kobelhals al. Lichtenstein, wś, pow. szczycieński, na pruskich Mazurach; r. 1602 posiadała przeważnie ludność polską. Czyt. Kętrzyński Ludność polska, str. 400. Kobyłowłoki z Papiernią, wś, pow, trębowelski, podolska duża wś w urodzajnej glebie, ze znacznym obszarem lasu i dużą gorzelnią, oraz młynem wodnym na potoczku, dopływie pobliskiego Seretu; przestrz. dwor. 2789, w tem 1329 mr. lasu; włośc 3191. Lud. rzym. kat. 660, par. w Janowie miasteczku o 1 milę oddalonem; gr. kat. 1504, par. w miejscu, obejmująca fiilią w Młyniskach z 131, w Nekraszowie z Papiernią 78, razem 1773 gr. kat. ; dekan. trembowelski dyec, lwowska; szkoła etat. , kasa pożycz. gminna z kapitałom 5262 zr. Właśc. więk. pos. Włodzimiera hr. Łosia spadkobiercy. Kobyłka Kobyłka Kob Kobylocha Kobyłowłoki