płn, leży Łukawice, na zach. Kobylnica ruska, na płd. Budzyń w pow. jaworowskim, na wsch. Czaplaki, Skolin i Wielkie Oczy wszystkie w pow. jaworowskim. W skład tej wsi wchodzą liczne przysiołki i grupy domów a mianowicie Geregi, Hamarnia, Hryckowa al. Hryckowej mylnie Hryków zwane, Kamień, Łozy, Mielniki po rusku Mełnyki, Podłozy po rusku Pidlizy, Romanki, Szczeble al. Nowa wieś, po rusku Szczabli, nareszcie dwie karczmy Granica i Wydra. Płn. część obszaru wznosi się wyżej, najwyżej lesista Mylana hora. Ku płd. opada obszar łagodnie. Wzdłuż granicy płd. płynie pot. Szkło od wsch, na zach. Przez płn. zach. część obszaru płynie przez przysiołek Podłozy i wieś samą pot. Łazanka, dopływ Szkła, najprzód od płn. zach. na płd. wsch. , a potem na płd. i płd. zach. Od lew. b. zasilają Łazankę w obrębie wsi nieznaczne dopływy. Własn. więk. ma roli or. 576, ł. i o. 84, p. 92, lasu 739; własn. mniej. roli or. 1766, ł. i o. 180, p. 490 mr. Grunta takie są w Kobylnicy ruskiej, Na znacznej przestrzeni rozlegają się tu wydmy piaszczyste, a część ich nazywa lud tamtejszy młakami. Nazwa ta ma oznaczać torfowisko zasypane piaskiem. I rzeczywiście na martwym całunie piasku wydobywają się tu bagienne rośliny. Grubości pokrywy i torfu nie badano dotychczas. Ob. Hołowkiewicza Torfowiska w Galicyi w Przewodn. nau. i liter. , Lwów, 1882. Według spisu z r. 1880 było 1095 mk. w gminie, 39 na obsz. dwor. 50 obrz. rzym. kat. , reszta gr. kat. . Par. rzym. kat. w Fehlbachu; gr. kat. w miejscu, należy do dekan. lubaczowskiego, dyec. przemyskiej. We wsi jest cerkiew drewniana i szkoła etat. jednoklasowa. O założeniu cerkwi krąży w ustach ludu następujące podanie Kupiec wołoski pędził niegdyś stado wołów przez Ruś do krajów zamorskich na sprzedaż. W drodze zaszedł do Kobylnicy, gdzie nad stawem bujna rosła trawa. Tu stanął na popas i wypoczynek. Lecz pooczas tego zaciągnęło się niebo chmurami i począł padać deszcz nawalny. Woda stawu zaczęła wzbierać, zalewać sąsiednią dolinę, na której się woły pasły. Przelękniony kupiec zapędził woły na niedaleki pagórek. Ale deszcz nie ustaje, i pagórek już także zagrożony. Wtedy to ślubował kupiec wystawić cerkiew na tym pagórku, jeśli Bóg ocali jego życie i mienie. Jakoż natychmiast deszcz ustał, chmury się rozwiały, wody poczęły opadać, kupiec ocalał i udał się w dalszą podróż. Po niejakim czasie przybył znowu, sprowadził robotników, kazał nazwozić drzewa a wracając do domu zostawił tyle pieniędzy, że niebawem stanęła cerkiew na tym pagórku. Od założyciela nazwano cerkiew wołoską, a od cerkwi także i wieś, która tu niebawem stanęła, Kobylnicą wołoską; zaś wieś dawniejszą poczęto dla odróżnienia nazywać Kobylnicą ruską. Ob. Zoria hałycka jako album za r. 1860, str. 548. Według napisu znajdującego się nad głównemi drzwiami carkwi założono ją w r. 1666. Baliński podaje w, , Starożyt. Polsce następujący przywilej Zygmunta Augusta z d. 3 wrześ. 1557 r. Gdy Mikołaj Tarło ze Szczekarzowic, na Laszkach, Kobylnicy ruskiej i wołoskiej dziedzic, chorąży przemyski, dworzanin nasz, tak przez wierność i znamienite zasługi przodków swoich ku przodkom naszym, jako też przez swoje własne ku nam dobrze jest zalecony; który przez wiele lat kształcił się na dworze cesarskim, w róźnych krajach i obozach, wróoiwszy nakoniec do ojczyzny, wszędy z hetmanem Janem Tarnowskim walczył przeciw Moskwie, Tatarom i Wołochom, teraz zaś w obecnej inflanckiej wyprawie ochoczo za na szą wystąpił sprawą i wielkiej waleczności dał dowody, uznaliśmy go przeto godnym naszej łaski. Ą że objawił nam chęć założenia na gruntach swoich dziedzicznych wsi Kobylnicy ruskiej i wołoskiej, zupełnie nowego miasta, mającego nosić nazwisko Tarłowiecz, na co chętnie zezwalając, obdarzamy osiadających prawem magdeburskiem, zaprowadzamy targi w niedziele i piątki, jarmarki zaś na Nowy Rok, św. Jana i Łukasza z wolnością pobierania targowego; uwalniamy nakoniec mieszkań ców na lat nie podano od szosu, podatków publicznych jako też ceł, myt i targowego po miastach królewskich, oprócz od czopowego. Lokacya miasta nie przyszła jednak do skutku; przeciwnie obie te włości stały się własnością królewską w skutek zapewne zamiany na inne dobra. Lustracya z r. 1570 zalicza obie wsie do starostwa lubaczowskiego i wspomina, że Kob. ruska ma 63 osiadłych ludzi, a wołoska 39. Lustracya zaś z r. 1667 mówi o tych wsiach jako należących do dzierżawy Lipowiec w pow. lubaczowskim. W r. 1818 sprzedano te wsie wraz z osadą Fehlbach J. Doerlowi za 42, 155 złr. m. k. W Kobylnicy wołoskiej znachodzono w polach piaskowych popielnice, bronzowe i krzemienne przedmioty. Niektóre z wykopanych tu przedmiotów złożono w ga binecie uniwersytetu jagiellońskiego Czas, 1874 Nr 285. Lu. Dz. Kobylnica, niem, Kobelnitz, 1. Królewska, wś, pow. inowrocławski; 7 dm. , 62 mk. , wszyscy kat. , 29 analf. Poczta najbliższa w Chełmcach; st. kol. żel. w Inowrocławiu, telegr. w Strzelnie. 2. K. szlachecka, dom. , pow. inowrocławski, 1465 mr. rozl. , 9 dm. , 145 mk. , 29 ew. , 116 kat. , 53 analf. Poczta najbliższa w Chełmcach o 4 kil. , st. kol. żel. w Inowrocławiu o 26 kil. , telegr. w Strzelnie. Wś K. , Ułomie i folwark Modliborze pod Radziejowem były własnością Collegium kruświckiego.

Kobylnica

Kob