skich. Ob. Rozmaitości lwow. , 1859 nr. 16. Przy licytacyi r. 1859 nabył wieś Adam Sozański za 9. 200 zł. m. k. Lu. Dz, Koblów, rus. Kohliw, leśniczówka i karczma na obszarze dworskim Przyłbice, w połud. zach. stronie wsi, pow. jaworowski. Lu. Dz. Koblów, ob. Koblów. Kobniowo, zaśc. pryw. , pow, wilejski, o 77 w. od m. Wilejki, 3 okr. adm. , gm. łuczajska, 1 dm. , 23 mk. katol. 1866. Koboltaw dok. , ob. Kobulty, Kobołta, lewy dopływ Reutu, wpadającego do Dniestru. Koboski, wś szlach. , pow. mazowiecki, gm. i par. Piekuty, o 1 i pół w. od Piekut, o 15 w. od m. pow. Ma 16 dm. , 136 mr. gruntu, 122 mk. kat. , grunta żytnie. K. wspominane w dokumentach od r. 1520. R. 1827 miały 21 dm. , 106 mk. P. Łuk. Koboski, wś, pow. bielski, gub. grodz. Kobószyn al. Kobuszyn, wś, pow. mławski, gm Mostowo, par. Szreńsk, odl. o 25 w. od Mławy, ma 9 dm. , 115 mk. , 319 mr. grun. , 22 nieuźyt. Według Tow. Kred. Ziems. folw. K. rozl. m. 329, grunta orne i ogrody mr. 173, łąk m. 60, pastw. m. 32, lasu m. 40, nieużytki i place m. 24, bud. drew. 13, płodozmian 9polowy. Wieś Kobuszyn osad 8, z gruntem mr. 130. Kobrowce 1. wś włośc. i okolica nad rz. Kobrówką, pow. lidzki, 3 okr. adm. , o 25 w. od Szczuczyna. R. 1866 wś miała 13 dm. , 140 mk. a okolica 14 dm. , 134 mk. 2. K. , folw. pryw. nad rz. Kobrówką, pow. lidzki, 3 okr. adm. , o 25 w. od Szczuczyna, 34 mieszk. 1866. . Kobryn albo Kobryny, przys. Lubelli, w płd. stronie wsi, pow. żółkiewski. Kobryń, m. pow. gub. grodzieńskiej, nad rz. Muchawcem i rz. Kobrynką, z błot dywińskich wypływającą, o 225 w. od Grodna, ma st. dr. żel. pińskożabińskiej, o 22 w. od Żabinki, o 114 w. od Pińska. R. 1878 było tu 7789 mk. , tj. 4405 męż. , 3384 kob. , 2876 praw. , 473 kat. , 4431 izrael. 9 mah. R. 1817 było dm. 826, 4 mur. , ludn. 1427, 899 żyd. ; 5 kościołów 1 kat. , 4 praw. , 16 żydowskich; fabryk i zakładów przemysłowych 25, produkujących na summę 9, 600 rs. i dających zatrudnienie 35 robotnikom; dm. mieszkalnych 1100 mur. 18 a wszystkich budynków 1280 mur. 180; mk. chrześcianie rolnicy, a żydzi kupcy i rzemieślnioy. Handel zbożem, solą, okowitą, drzewem i kośćmi; 6 jarmarków; 197 sklepów. Par. kościół katol. Wniebowz. N. P. M. , kosztem parafian 1845 z kamienia wzniesiony. Parafia katol. dekanatu kobryńskiego dusz 5125. Dekanat kobryński w pow. kobryńskim ma tylko 2 parafie Kobryń i Janów; dusz razem 6, 694. W r. 1863 parafij 8 Kobryń, Janów Iwanowo, Horodec, Braszewicze, Bezdzieź, Zbirohi Dywin i Krupczyce dusz razem 5905 było. Paraf K. ma powierzchnię płaską z pagórkami, lasy, błota, grunt lekki żwirowaty; rzeki Muchawiec, Mucha, Horodecznianka, Szewenka, Szewnia, Połonna, Turosa, Trościanica, Kanin a Lachnicki. Dawna to jest, pisze Baliński, osada słowiańska i dawny zamek, który wznieśli może kniaziowie od książąt wołyńskich pochodzący. Włodzimierz Wasilkowicz ks. włodzimirsko wołyński zapisał w r. 1286 dwoma testamentami żonie swojej Oldze Romanównie Kobryń i Horodel z mytem. Później kniaziowie zależnie od zwierzchnictwa w. książat Litwy tu panujący, byli już z rodu Olgierdowego, co od syna jego Włodzimierza ks. kijowskiego pochodzili. Z początku K. razem z Pińskiem w jednem ręku zostawały; zdaje się, że i za Jagiełły trwał jeszcze ród książąt kobryńskich, i nie prędzej wygasł, jak pod Zygmuntem I. Iwan Siemionowicz ks. kobryński, dzierżawca całej ziemi żmudzkiej, i żona jego Teodora, wydali przywilej w K. pisany dla cerkwi prużańskiej. Około 1497 r fundowali oni dla mnichów wschodniego obrządku w K. monastyr św. Spasa, z nadaniem dziesiątej miarki z młyna na Kobrynce, a dziesiątej kopy ze wszelkiego zboża z zamku, i 16 miednic miodu, oraz dwóch karczem w mieście. Na początku wieku XVI zgaśli oboje księstwo, nie zostawiając, jak się zdaje, potomstwa, i w cerkwi pomienionego klasztoru zostali pogrzebani, a Zygmunt 1, jak wiele innych dzielnic książęcych w Litwie, zjednoczył księstwo kobryńskie z państwem swojem, wcieliwszy ten kraik pod nazwaniem powiatu do wtwa podlaskiego; dopiero zaś 1569 roku, przy utworzenia nowego wtwa, zaczął K. należeć do Brześcia. Zygmunt I nadał jednak to miasto w dożywocie Wacł. Kostewiczowi marszałkowi, a 1519 r. zastrzegł że po jego zgonie zamek z ekonomią obejmie królowa Bona. Już wtedy znajdował się tu kościół rzym. kat. pod wezwaniem św. Hieronima ze szpitalem, ponieważ ów donataryusz Kostewicz, czyli raczej Kościewicz, fundował przy nim altaryą ś. Anny. Około 1549 roku objęła Bona bogate starostwo kobryńskie, i używała dochodów jego aż do wyjazdu swego do Włoch 1556 r. W aktach miejskich znajduje się list jej dany w Grodnie 20 grudnia 1552 r. do starosty kobryńskiego Stan. Chwalczewskiego, z rozkazaniem aby zasłużonemu przy dworze jej złotnikowi, Piotrowi Neapolitańczykowi, wyznaczył plac dostatni na budowanie domu i zagrodzenie i ogrodu, gdzieby mógł swobodnie zajmować się swojem rzemiosłem. Włoch tem i następcy jego uwolnieni zostali od wszelkich podatków miejskich i zamkowych; sta Kobłów Kobn Kobo Kobó Kobro Kobr