sztorem, wspomina wreszcie o pałacu biskupim Skąd pochodzi nazwa Kleparztrudno odgadnąć, być może od wyrazu klepać, stąd klepisko, to samo co boisko, tok, oznaczającego miejsce ubite w gumnach, na którem się zboże wymłaca. Pierwotnie była to własność opa tów tynieckich, którą Bolesław Wstydliwy w 1258 r. wykupił i do miasta przyłączył. Kazimierz W nadał tutejszym osadnikom pra wo magdeburskie w 1366 r. i nazwał na cześć św. Floryana; Florencyą; było zatem osobnem miastem, którego stary ratusz na Końskiem targowisku już w naszem stuleciu rozebrano. W potwierdzeniu przywilejów przez Kazimie rza IV z r. 1456, powtarza się jeszcze nazwa Florencia alias Klieparz, poczem już tylko da wna nazwa Kleparza Clepardia zostaje. Lustracya z roku 1563 wymienia jako podległe jurysdykcyi biskupiej i innych du chownych 104 domy i folwark, prócz tych, z których ani miasto podatków nie pobiera, ani posłuszeństwa na wielkie rządy czynią, a w których się przeciwnie różni zbytni ludzie przechowują. Było wówczas jatek rzeźniczych 30 i szewckich 12. Ponieważ Kleparz nie był obwiedziony murem, przeto palono go przed każdym napadem nieprzyjaciół, aby ułatwić obronę. W 1655 r. spalił go Stefan Czarniecki, i odtąd się nie podniósł. Według inwentarza z r. 1733 nie było już ani jednego szewca, i tylko rzeźnioy płacili jeszcze według dawnego zwyczaju na św. Marcin 240 zł. 24 gr. Por. Baliński, Star. Pol. II, 587 i najnowszy Prze wodnik po Krakowie, 1875. Mac. Kleparz, uroczysko, ob. Żabno, Kleparz, wieś i dom. , pow. gnieźnieński, 1030 mr. rozl. , 7 dm. , 113 mk. 17 ew. , 96 kat. ; 48 analf. Poczta, telegr. i st. kol. żel. we Wrze śni. Wreschen o 5 kil. Niegdyś własność Szeliskiego. M. St. Klepciowszczyzna, folw. , pow. lidzki, o 7 w. od Lidy, miał 1866 r. 9 mk. Klepczarnia 1. wś, pow. rypiński, gm. i par. Brwilno, odl. o 14 w. od Rypina; ma 6 dm. , 42 mk. , 74 mr. gruntu. 2. K. , pow. rypiński, gm. Szczutowo, par. Gujsk. Niezamieszczona w spisie urzęd. z 1881 r. Klepidava, ob. Kamieniec Podoolski. Klepin, ob. Druzno, str. 170. Klepiszcze, wś, pow. kobryński, przy drodze z Dywina do Mokran. Klepiszki, dwór, pow. oszmiański, około 1737r. włas, Józefa Biegańskiego, podst. bracł. Klepowski potok, pot. górski, na obszarze gminy Tylmanowej, w pow. nowosądeckim, w płn. wsch. jej części Wytryska w lesie na zach. stoku góry Suchego Gronia 945 m. npm. ; płynie zrazu lasem, poczem łąkami przez część wsi Tylmanowej, Klępową zwaną, w kierunku zachodnim i po 3 kil wpada z lewego brzegu do Dunajca. Br. G. Kleppe niem. , ob. Klepa. Kleppelsdorf niem. , wś, pow. lwowski, na Szląsku, par. Laehn. Kleppen niem. , wś, pow. żegański, par. Naumburg a. B. Kleppieiimöhle ob. Grundmühle niem. . Klepsch niem. , ob. Chleicowo, Klepy, wś, pow. władysławowski, gm. Szył gale, par. Syntowty, odl 13 w. od Władysławowa. W 1827 r. było tu 7 dm. , 46 mieszk; obecnie 6 dm. , 63 mk. Kleryanów, folw. pryw. , pow. wilejski, o 36 w. od m. Wilejki, 2 okr. adm. , gm. Krywicze, 1 dm. , 24 mk. różnych wyznań 1866. Klermont 1. al Klarymonta, folw. w pow. słuckim, dziedzictwo Domańskich, należy do dominium Bielewicze, ma obszaru 11 i pół wł. , w glebie urodzajnej. 2. K. , folw. w pow. borysowskim, w okr. pol 2 łohojskim, opodal drogi wiodącej z Łohojska do Ziembina, w miejscowości górzystej i kamienistej. Al Jel. Kleryka, folw. , pow. gnieźnieński; 3 dm. , 30 mk. , wszyscy kat. , 14 analf. Tuż pod miastem Gnieznem, gdzie poczta, telegraf i stacya kolei żelaznej. Kleschau niem. , ob. Kliszów. Kleschewen niem. , wś, pow. lecki, ob. Kleszczewo Kieschinitz niem. , ob, Kleszczynice. Kleschkau niem. , ob. Kleszczewo. Kleschnitz niem. , ob. Kleszczyńce. Kleschoewen, Kleschowen niem. , ob. Kleszczewo. Kleschwitz niem. , ob. Kleszczowice. Klesin, wś, pow. wilejski, gm. Krzywicze, dziedzictwo Kowerskich. Była tu kaplica katolicka par. Krzywicze. Kleśiszca al Kleciszca, niem. Klettwitz, wś w zniemczonej części dolnych Łużyc, w pow. kalawskim, kościół paraf ewang. A. J. P. Kleśnica al Klewisa, teraz Roztoka, mała rzeczka w lęborskiem, wpływa blisko morza Bałtyckiego do strugi Piaśnicy. Wytryska silnem źródłem z pod góry, gdzie teraz jeszcze nazywa się osada Zdrój. Tworzyła zdawna granicę wsi Wierzchucina. Za książąt pomorskich należała cała z łąkami po obu stronach do klasztoru pp. cysterek w Żarnówcu. Krzyżacki żacki przywilej z r. 1342 wymienia tylko 3 łąki nieznaczne, jako klasztorne, jednę przy końcu lasu, drugą zwaną Chorsowa i Nawody. Łąki i pastwiska bliżej ujścia, jako i po lewej stronie Piaśnicy, aż do jeziora, posiadały wtedy wioski wojskowe, villae millitum. Długość K. nie przechodzi 1 mili, kierunek przeważnie wschodni. Ob. Klasztory żeńskie dyec. chełmińskiej, art. pp. benedyktynki w Żarnowcu. Kleśniska, os. leśna, pow. częstochowski,

Kleparz