współudziale parafian, dokonaną została. Przy tem warto wspomnieć, że jeden z włościan klementowickich, gospodarz rolny imieniem Paweł Tarkowski, lat 21 mający, tyle talentu samorodnego do budownictwa w czasie reparacyi tego kościoła okazała iż budowlę, w skutku zgnicia przyciesi mocno pochyloną, sam z kilku pomocnikami spojsobem przez siebie wymyślonym w górę dźwignął, nowe posady założył, nowy dach wraz z kopułą zbudował, i wszystkiemi innemi robotami bardzo dobrze kierował. Kościół klementowicki może pomieścić w sobie około 600 osób, jest pod wezwaniem św. Klemensa i św. Małgorzaty, której obraz w wielkim ołtarzu się mieści, i jest dość pięknego, dawnego, jak się zdaje, pędzla, a z Rzymu podobno miał być sprowadzony. Po wspomnionym wyżej stolniku Kotowskim zmarłym bezdzietnie, K. w roku 1700 dziedziczył Stanisław Szczuka, potem syn jego Marcin, ale już w r. 1720 dwór murowany, do dziś istniejący w r. 1877 znacznie rozszerzony, stawia Anna Gordonowa, która w dożywociu K. posiadała. W r. 1730 włość tę miał Jan Kącki, potem zięć jego Eustachy Potocki, którego syn Ignacy, jako wydatna postać dziejowa drugiej połowy zeszłego stulecia, mieszkał w K. od r. 1796 do 1809. Do tych czasów łączy się pewna ciekawa legenda miejscowa o tem, jak w dniu śmierci Piramowicza w Międzyrzeczu podlaskim 29 grudnia 1801 r. , przyjaciel jego Ign. Potocki w K. był przez umierającego w godzinę śmierci nawiedzony, t. j. przez pukanie w okno uprzedzony. Jedyna po Ignacym Potockim pamiątka, obecnie w K. pozostała. jest piękny i duży dzwon przy kościele zawieszony, o ozem świadczy odpowiedni na nim napis. Także ogród przy dworze i dziś do lepszych w tych okolicach zaliczający się, był j przez Ignacego Potockiego głównie rozszerzony i uporządkowany, czego dowodem traktat przez niego napisany Rady dla ozdoby ogrodu Klementowickiego, drukowany w Słowianinie Jaszowskiego, w tomie II, str. 153. Wr. 1810 K. przeszły na własność Jana Kochanowskiego, z którego córką wr. 1819 ożenił się Leon Dembowski, późniejszy autor pamiętników z czasów pierwszych trzech dziesiątek bieżącego wieku. Od Dembowskiego nabył ten majątek w r. 1858 Symforyan Hermanowski, a od tego po r. 1863 obecny dziedzic Ludwik Klemensowski K. leżą w pięknem nader położeniu. Posiadają duży staw kilkudziesięciomr. , w którym szczególnie dobrze hodują się karpie i inne ryby. Z tej przyczyny w okolicznych wioskach, do obecnego dziedzictwa klementowickiego należących, zaprowadzono od paru lat wzorowoe gospodarstwo rybne, które znacznie wartość tych majątków podniosło, O wiorstę od dworui w K. Jest lasek, a w nim źródło. skąd rozchodzi się woda tworząca rzeczkę ale prawie stojącą, która przecina drogę wiodącą do miasteczka Kurowa, o 5 w. oddalonego. Od tego lasku poczyna się równina, na której miasteczka Końskowola, Kurów i Markuszew się rozłożyły. Z przeciwnej zaś strony kończy się w owym lasku pasmo wzgórz, których jedna gałąź biegnie od Kazimierza lubelskiego, na 2 mile od tych miejsc oddalonego. Droga z K. do Kazimierza należy do bardzo pięknych w ziemi lubelskiej, zwłaszcza w lecie; wszędzie pełno tu wzniesień lub głębszych jarów, jak zazwyczaj w gruncie glinki, tak zwanej lubelskiej, z podłożem opoki kredowej. Glinka ta, zwłaszcza klementowicka, nader urodzajna, bez piasku i kamieni, przeważnie pszenna, jest tak głęboką i w niższych warstwach ścisłą, że można w niej kopać obszerne, bez żadnych podpór istnieć mogące piwnice. Woda w studniach jest tu tylko zaskórna, brudna wprawdzie ale zdrowa, źródła nader rzadkie i tylko w okolicznych wioskach trafiające się. Wioski te ważniejsze są Płonki, Stok, Karmanowice, Celejów, Strychowiec, Zbędowice, Skowieszyn, Pożóg i Olesin. K. mają 85 osad włościańskich i jeden dwór murowany z odpowiednimi budynkami gospodarskimi. Po za tymi znajduje się z jednej strony drogi rozległy sad owocowy, z drugiej piękny ogród ozdobny, w guście angielskim, z wielu bardzo drzewami północnoamerykańskiemi, przyswójonemi. Gruntu ogółem jest 2, 200 mr. i 300 mr. lasu, z czego 800 mr. należy do dworu i 150 mr. lasu, a reszta do osad włościańskich; 120 mr. niegdyś plebańskich, przed kilku laty p. Popowowi sprzedanych, pozostaje w dzierżawie z osóbnem gospodarstwem. Ludności liczą katolickiej 910 osób i 10 żydów; do parafii zaś należy 193 osad z 1756 duszami. We wsi K. jest szkoła elementarna jednoklasowa, a przy kościele bractwo wzajemnej modlitwy i pomocy. F. Berdau. Klenientówka, grupa domów w Brzeżawie, pow. dobromilski. KlementyKompy, część okolicy Kompy w pow. kowieńskim. M. D. S. Klementynów 1. kol. włośc. , do dóbr Wola Bilska, pow. piotrkowski, gm. Łęczno, par. Piotrków, ma 23 dm. , 247 mk. i 402 mr. obszaru. 2. K. , folw. , pow. lubartowski, gm. Tarło, par. Ostrów. Należy do dóbr lubartowskich, klucza Tarło, ma 731 mr. obszaru. 3. K. , kol. , pow. chełmski, gm. Rejowiec, par ew. Lublin, ma 228 mr. obszaru. 4. K. , wś włośc, pow. kozienicki, gm. Bobrowniki, par. Głowaczów; odl 24 w. od Kozienic; ma 11 dm. , 70 mk. i 231 mr. obszaru. 5. K. , kol, pow. radomski, gm. i par. Kowala Stępocina; od Ra domia 13 wiorst; 1 dom, 4 mieszk. , 167 morgów rozległości. Klenientynów, po łotew. Mołtouniki, wioś

Klementówka

Klenientó