41; parafia Straszewo poczta Ryjewo, szkoła Lindenkrug. K. zowie się r. 1404 Glocz. Początkowo mieli te dobra Kalksteinowie. Na początku XVII w. przeszły na spokrewnionych z nimi Brantów. Roku 1772 jest posiadaczem Sarnacki, dobra jednak znajdowały się w zastawie Donimirskich. R. 1796 radzca wojskowy Moldonhauer, właściciel K. , zbudował tu włąpnym nakładem zbór luterski, roku 1813 przyłączony do Sztumu. Roku 1804 Klecewko, oszacowane przez landszaftę na 15, 000 talar. , posiadają spadkobiercy Moldenhauera. Ob. Schmidt, Gesch, des Stuhmer Kreises. Pod K. znajduje się stare cmentarzysko pogańskie, którego nie odszukano. Klecewo 1. niem. Kletzewo, r. 1404 CleetzCiecz, 1650 Klecewo, 1685 Klicewa, rycer. dobra, pow. sztumski, nad młyńską strugą. Obszaru liczy mr. 1196, bud. 15, dm. 7, kat. 160, ew. 10; par. Kalwa, szkoła w miejscu, poczta Stary Targ. Założenie tej wsi sięga około r. 1336; na polu zwanem Mantigin wydał zakon 15 wł. prusakom Wapel i Nadruwe. Pole to znajdowało się w pobliżu małego jeziora, przy strudze Balaw, tj. części młyńskiego kanału Mühlengraben, który przekopali hutnicy malborscy Ysenbleser. Oddawna posiadali K. Kalksteinowie. R. 1767 Piotr Kalkstein odprzedał te dobra Janowi Kalksteinowi, wicewojewodzie malborskiemu, za 35, 000 zł. pr. R. 1804 także Kalksteinowie są posiadaczami; K. oszacowała wtedy landszafta na 12, 000 talar. wartości. Ob. Schmidt, Gesch. des Stuhmer Kreises. Podług innego wiarogodniejszego źródła, już w r. 1288 prusak Ciecz al. Kłęc otrzymał od zakonu dobra zwane Dumele, które teraz nazwano Klecewo. Od tegoż Kleca pochodzi sławna familia polska Pilawskich czyli von Pfeilsdorf, oraz, jak herby pokazują, Dobryk z Mgowa i familia z Maulen Mgowskich. Ob. Kętrz. , Ludność polska. 2. K. , niem. Kloetzen, rycer. dobra, pow. kwidzyński, nad znacznem jeziorem, zwanem Kautzger See, ma 7167 mr. obszaru, 25 bud. , 11 dm. , 7 kat. , 220 ewan. Parafia Szynwałd, szkoła Trąbki, poczta Nowa Wioska. Kś. F. Klechówka, wieś, pow. wasylkowski, par. prawosł. Snietynka, o 4 w. od Snietynki, 282 mk. , w tem 30 katol. Klecie, wś na praw. brz. Wisłoki, przy gościńcu z Pilzna do Jasła, na południe od Brzostka, w pow. pilzneńskim, należy do parafii rz. kat. w Brzostku i liczy 378 rz. kat. mk. , z których 82 przebywa na obszarze większej posiadłości. Areal więk. pos. ma obszaru 449 mr. roli i 74 mr. lasu; posiad. mn, 213 mr. roli. Za Długosza Lib. ben. II, 247; III, 204 był tu kościół św. Leonarda, a wieś należała do klasztoru tynieckiego. W końcu XVIII w. była tutajwielka fabryka gontów; przed r. 1770 budowano tu także szkuty i dubasy, które próżne mogły byó na dół Wisłoką spławiane od tej wsi. Gleba odznacza się urodzajnością. , Klecin Kletno, niem. Cliiten, ob, Kljetno, Klecina, ob. Klettendorf. Kleciówka, wś, majorat, pow. nowoale ksandryjski, gm. Irena. Kleciska, wś, pow. radomski, gm. Kuczki, parafia Skaryszew. Niczamieszczona w spisie urzęd. z 1881 r. Klećiszća łuż. , ob. Kleśiszća łuż. . Kleciszcze, folw. nad rz. Usą, pow. oszmiański, 4 okr. , adm. , 115 w. od Oszmiany, 59 dm. , 2059 mk. , z tego 1119 prawosł. , 875 ew. , 65 żydów. Fabryka żelazna i gisernia dóbr Naliboki 1866. Kleciszki al. kiszkiszki, zaśc, pow. wileński, 2 okr. adm. , o 32 w. od Wilna, 1 dm. , 8 mk. katol. 1866. Kleck, starożytno historyczne mko, z zarządem gminnym, gniazdo Radziwiłłów ordynatów kleckich, w zachodniej stronie pow. słuckiego, nad rz. Łanią, przy trakcie pocztowym wiodącym z historycznego Nieświeża do Pińska, o półtrzeciej mili od Nieświeża i o 9 prawie mil od Słucka, w znakomitej pod względem urodzajności gleby, lecz zupełnie płaskiej miejscowości położone. Gmina kiecka składa się z 11 starostw wiejskich, 24 wiosek i liczy 2240 włościan płci męskiej. Miasteczko niegdyś warowne, drewniane, ma dm, około 500 i przeszło 3000 mieszkańców; na mocy dawnych przywilejów i zwyczaju w K. odbywają się targi co niedzielę i 4 jarmarki do roku. Gruntów dzierżawionych przez mieszczan 487 mr. Kleck, jak Kopyl i Słuck, jest bardzo starodawną dzielnicą, i więcej nawet niż ostatni znany mapografom, bowiem na najstarszych kartach geograficznych znajdujemy K. zamieszczony, gdy o wielu innych miastach nie wsponiniano Ortelius. W XI i XII stuleciach K. był już warowną stolicą słowiańskiego plemienia Drohowiczan, a dzieje te zbyt mało są znane, aby można było coś o nich mówić szczegółowszego. Historya nie wie jak i kiedy ziemie Krzywiczan, Drehowiczan i inne rusińskie przeszły pod hołdownictwo w. ks. litewskich w wieku XIV. Bartoszewicz. W XV w. widzimy K. jako własność Jagiellonów, Kazimierz bowiem Jagiellończyk w r. 1442 oddaje tę dzielnicę Michałowi, synowi Zygmunta Kiejstutowicza, w dożywotnie władanie, po śmierci którego wraca ona znowu do korony; potem Zygmunt Stary obdziela K. dożywotnio sławną swą żonę Bonę, a z kolei Zygmunt August darowuje go na wieczne czasy Radziwiłłom w osobie sławnego Mikołaja Czarnego, wojewody wileńskiego, w skutek nieobojętności na wdzięki siostry jego Barbary Gasztoldowej. W r. 1586 ks. Mikołaj Krzysztof Radziwiłł, zwany Sierotka, wraz z ks. Stanisławem II, robią układ

Klecewo

Klecewo

Klechówka

Klecie

Klecin

Klecina

Kleciówka

Kleciska

Klećiszća

Kleciszcze

Kleciszki

Kleck