mów mieszkalnych dla służby i oficyalistów, Mieszkańców 60. Folwark K. z awulsem Zgorczyńskie i Huta, rozległy m. 3349; grunta or ne i ogrody m. 876, łąk m. 85, lasu m. 2324, zarośli m. 24, nieużytki i place m. 39. Bud. mur. 4, drew. 27; 2 młyny wodne, tartak i piec wapienny, pokłady kamienia wapiennego. Rzeczka nie mająca nazwy przepływa. Dobra powyższe w r. 1873 oddzielone od dóbr Kazi mierz. H. W. Kąbłów 1. wś. i folw. , pow. garwoliński, gm. i par. Żelechów, o 3 w. od Żelechowa, przy trakcie korytnickim. Wś ma 480 m. rozl. t. j. 396 roli or. , 32 łąk, 45 lasu, 6 nieuż. ; 26 dm, i osad, 263 mk. katol. Folw. należy do dóbr żelechowskich, rozl. 850 m. t. j. 450 roli or. , 250 lasu, 40 łąk, 110 pastwisk i nieuż. Domów mieszk. 4, budowli gospod. 4, ludności katol. 65. W 1827 r. było tu 24 dm. , 136 mk. 2. K. stary, K. nowy, wś i folw. , pow. lubelski, gm. i par. Piaski. Kubłów lub Kemblów z Tarnówkiem, wś w równinch nadwiślańskich, w pow. mieleckim, 20 klm. . od Mielca, należy do par. rzym. kat. w Padwie, ma według konskrypcyi z 1881 r. 414 mk. rzym. kat. , z których mieszka w Kębłowie 260, w Tarnówku 111, a na obsza rze więk. pos. 43; podług szematyzmu duch. z 1879 miało do Kębłowa należeć 420, a do Tarnówka 120 rzym. kat. Graniczy na wschód z Padwią, na południe z Krzemienicą, na zachód z Różniatami, na północ z Wisłą. Więk. pos. ma 412 m. roli w ogóle; pos. mn. 422 m. roli, 55 m. łąk i 151 m. pastwisk. Mac. Kębłów, ob. Kębłowo, Kębłowice, wś, pow. płoński, gm. Wychodź, par. Grodziec, odl. o 17 w. od Płońska. W 1827 r. było tu 28 dm. , 167 mk. , obecnie ma 28 dm. , 169 nk. , 623 m. gruntu. Niegrodowe starostwo kobłowickie było położone w województwie mazowieckiem, w ziemi wyszogrodzkiej; podług lustracyi z r. 1660 powstało z dawniejszego starostwa wyszogrodzkiego przez oddzielenie od niego dwu wsi Kębłowie i Radzikowa z sołectwami, folwarkami i przyległościami. W r. 1771 po Wojciechu Nakwaskim, chorążym wyszogrodzkim, posiadał toż starostwo Onufry Bromirski, starosta płocki, ze swą żoną, opłacając z niego kwarty w ilości złp. 765 gr. 9, a hyberny złp. 78 gr. 20. Na sejmie warszawskim z r. 1773 75 stany rzplitej przez oddzielną konstytucyą nadały Bromirskiemu toż starostwo w posiadanie emfiteutyczne na lat 50, wraz z dwoma jeszcze starostwami płockiem i płońskiem. Kąbtowo. 1. domin. , pow. wrzesiński, z Gorzycami ma 5168 morg. rozl. ; 14 dm. , 234 mk, wszyscy kat. , 88 analf. Poczta, telegr. i st. kol. żel. w Miłosławiu o 6 kil. Należy do dóbr miłosławskich hr. Józefa Mielżyńskiego. 2. K niem. Kiebel, miasto, nad Obrą, od 1880 r. wieś, pow. babimoski, w okolicy płaskiej, należącej do błót oberskich; na południe rozle gł są łąki z gruntem torfiastym, na północowschód znajdują się na przemian przestrzenie piaszczyste luburodzajne, glinkowate; 2 miejs. a K. miasto, b osada na łąkach kębłowskich Abbau Kiebeler Wiesen. W r. 1871 było 159 dm. , 1238 mk. , 120 ew, , 1118 kat. ; w r. 1875 było 1237 mk. ; obecnie 1260. Miesz. kańcy trudnią się głównie rolnictwem. Kościół paraf. kat. dekan. grodziskiego. Folw. probo stwa ma 369 morg. rozl, szkoła elementarna kilkoklasowa, 357 analf. , urząd pocztowy trzeciej klasy, cztery jarmarki, poczta listowa do Wolsztyna; gośc. o 3 kil. , st. kol żel. w Zbą szyniu Bentschen o 32 kil; st. kol. żel w Grodzisku Grätz o 30 kil. K. leży na trak cie z Wolsztyna do Konotopa Kontop. W r. 1811 miało 90 dm. , 590 mk. , w r. 1837 było 888 mk. , samych Polaków. Położone w dawnem województwie poznańskiem, było w XV wieku własnością Zbąskich; przechodząc nastę pnie przez różne ręce należało w XVIII wieku do Bielińskich; w r. 1740 był właścicielem Stanisław Bieliński, kasztelan lędzki. Bieliń scy sprzedali K. w końcu zeszłego wieku księ ciu Oranii, zmarłemu później królem nider landzkim, którego potomkowie K. jeszcze posia dają. Kościół paraf. już istniał w XV wieku, zbudowany z drzewa, ulegał kilkakrotnie poża rom r. 1600, odbudowany przez Stanisława i Wojciecha Zbijewskich; r. 1723, poczem go z gruzów podźwignął Aleksander Bieliński, ka sztelan lędzki; i nareszcie 1823, poczem go je szcze nie odbudowano. Nabożeństwo paraf. odbywa się w kościołku drewnianym św. Wa wrzyńca za miastem, na drodze do Wschowy położonym. W spalonych kościołach farnych zapewne były nagrobki właścicieli, jako to Pigłowskich, Zbijewskich, Bielińskich, ale teraz śladu już nie masz. W K. było prócz paraf. kilka jeszcze kościołów kośc. św. Wawrzyń ca za miastem, gdzie się teraz nabożeństwo od prawia; kościołek św. Ducha; kościół św. Mi kołaja, którego już r. 1724 nie było. Z kroni ki miasta okazuje się, że r. 1393 król Włady sław Jagiełło nadał K. Janowi i Abrahamowi Niemira. W r. 1590 król Zygmunt III nadał miastu prawo odbywania jarmarków i targów; wtenczas było własnościa Jana Chlebowicza, wojewody trockiego. W X VI i XVII wieku by ła w K, komora celna polska. 3. K. , kolonia, pow. babimoski; 13 dm. , 89 mk. , 13 ew. , 76 kat. , 38 analf. 4. K. , folw. , 4 dm. , 40 mk, należy do domin. Widzimia. M. St. Kębłowo 1. al. Kambłowo, Karmlewo, niem. Kamlau, w dok. r. 1369 Kamelow, 1400 Camelow, rycer, dobra, pow. wejherowski, w pobliża granicy pomorskiej. Obejmuje 3 działy, Kębłów Kębłów Kębłowice Kębłowo