niu Rożnów. Rafał Rożen z Kąśny, syn Pio tra niegdyś pana na Rożnowie, upominał się Janowi Zawiszycowi, synowi Zawiszy Czarne go, o zwrot zamku rożnowskiego, którego poło wę ojczym Rafała Wiernek z Gabonia zasta wił był r. 1409 Mikołajowi arcybisk. gnieź nieńskiemu za 110 grzywien. R. 1449 przy znał Jan Zawiszyc Rafałowi z Kąśny, połowi cę zamku Rożnowa, trzymaną w 100 grzyw nach przez zastaw i gotów mu oddać pół mu rów tegoż zamku skoro otrzyma od niego zwrót owych 100 grzywien. Ob. Starodawne pra wa polskiego pomniki. Z. A. Helcia II, str. 182 nr. 1226 i str. 584 nr. 3385. Porównaj Bomów, Pomieniony Rafał Rożen był bra tem Andrzeja Z A. Helcel II. str. 44, nr. 28, o którym wspomina Długosz w Hist. pol. t. I ks. II, str. 330, pod r. 1412. K. dolna, będąc dziedzictwem Gostkowskich, przeszła po śmier ci Piotra G. na własność jego córki Barbary Stojowakiej. Właścicielem K. górnej jest Piotr Sidorowicz. M. Ż. S. Kąśnia, daw. Kasznycza, pustk. i kol. , pow. sieradzki, gm. Gruszczyce, par. Wojków; ob. Grzymaczew, Kąśnianka, potok znaczny, powstający we wsi Jamnej, pow. grybowski, z kilku strug leśnych, łączących się na obszarze wsi Jastrzębiej, na wys. 316 m. npm. Odtąd płynie potok północnym brzegiem lasu Wieprzyka, koło Nowego Swiata, południowej części wsi Jastrzębiej. Przyjąwszy tutaj z lew. brz. strugę płynącą zpod wzgórza Zbęku, zwraca się na płd. wschód i wchodzi w obr. gminy Kąśnej górnej. Z pr. brz. zasila się wodami potoku Przyłęgami zwanego, a od Falkowej płynącego, Tutaj zwraca się na wschód i przez Kąśnę dolną podąża do Białej dunajcowej z lew. brz. , przeciąwszy poprzednio drogę kolei lelachowskiej. Długość biegu czyni 10 kil. Oprócz powyżej podanych dopływów, wpada doń wiele mniejszych strug, a przedewszystkiem z lew. brz. Kąt, dawne przezwisko, stanowi źródłosłów nazw Kącin, Kąck, Kątne, a zapewne po części Kąty, tak częste w obrębie dawnego Mazowsza. Szerokie roz powszechnienie tej nazwy i odpowiadającej jej formy Kut u innych słowiańskich plemion świadczy o jej sta rożytności. Br. Ch. Kąt 1. , nad rz. Wiercicą, pow. nowo radomski, gm. Garnek, par. Kłomnice. W 1827 roku było tu 40 dm. i 302 mk. ; należał do dóbr Garnek. Obecnie jest tylko os. młyn t. n. 1 dm. , 10 morg. Opuszczona w Skorowidzu Zinberga. 2. K. , Długi, wś włośc. nad rz. Pątnicą, pow. częstochowski, ob. Długi Kąt; liczy obecnie 36 sdm. , 210 mk. , 578 morg. 389 ornej Kąt L, przys. Grębowa w pow. arnobrze kim, na płd. wschód od Grębowa, mta kaplicę i cegielnię. Na mapie administ Galioyi z 1882 oznaczony jako, , NeuGrebów 2. K. , Kont, wś, pow. jaworowski, o 10, 4 kil od Jaworowa, , par. gr. kat. Trościaniec Wymienia ją Skorowidz Stupnickiego; w statystycznym Skorowidzu Wiedeń, 1882 niezamieszczona. 3. K. po rusku Kut, część Gajów niższych w pow. drohobyckim. 4. K. , część Ulicka Seredkiewicz w pow. rawskim. 5. K. , dworzysko w Kamionce wołoskiej, w przysiołku Pomłynów, pow. Rawa ruska. 6. K. , część Rzeczycy w pow. Rawa ruska. 7. K. , część Wojutycz w pow. Samborskim. 8. K. , młyn koło Kłodnicy w pow. stryjskim. 9. K. duszny, ob. Żelechów mały, 10. K. Straszny, ob. Straszny Kąt 11. K. , część Winnik w pow. lwowskim. 12. K. , przys. Grzymałowa. 13. K. , przysiołek wsi Dmytrowice ob. Kąt 1. wzgórze 561 m. wysokie, w połd. stro nie Łopianki w pow. doliniańskim. Wody je go płyną na wschód i połudn. do Czeczwy. 2. K. Wielki, wzgórze 301 m. wysokie, w płnwsch. stronie Kawska, w pow. stryjskim. 3. K. Wielki, szczyt 421 m. wys. , w Krechowicach, na płd. lasu krechowickiego w pow. doliniańskim. Lu. Dz. Kątecka Wola, wś, pow. zamojski, gm. i par. Frampol, o 5 w. Frampola, o 52 od Zamo ścia. Liczy 166 mk. kat. , 17 osad włośc, 315 m. rozl. Położenie płaskie, gleba urodzaj na, przeważnie żytnia. T. Żuk. Kątejki, ob. Kontejki. Kątek, folw. , nad rz. Szyrwinczą, pow. wileński, 2 okr, adm. , o 57 w. od Wilna, 1 dm. , 16 mk. kat. 1866. Kątki, albo Kąty, wś i folw. nad rz. Łydynią, pow. ciechanowski, gmina Regimin, par. Lekowo, odl. o 10 w. od Ciechanowa, ma 3 dm. , 72 mk. , 305 morg. grunt. , 15 nieuż. Według Tow. Kred. Ziems. rozległość folw. wynosi m. 316, gruma orne i ogrody m. 151, łąk m. 47, pastwisk m. 78, lasu m. 30, nieużytki i place m. 10, bud. drew. 7. Kątki, niem. Kantken, albo Kontken, w dokm. r. 1345 die Kante, 1404 Kantke, 1523 Kandtke, 1543 Kantichen, 1648 Kądki, rycer. dobra, pow. sztumski, nad młyńską strugą. Obszaru liczą m. 1, 403, bud. 19, dm. 6, kat. 112, ew. 11. Parafia Nowy targ, szkoła Klecewo, poczta Stary targ. Wieś K. należała zdawna do dóbr czernińskich Hohendorf; 1 raz wspominana r. 1345 posiadacz ówczesny nazywał się Klaus Ton dem Kante. R, 1523 Własność Oswalda Branta. Przed r. 1626 na 2 działy podzielona; środkiem granicę stanowił rów głęboki. Roku 1648 zachodzi właściciel 1 części Szeliski, r. 1788 Niewieściński i NostitzJackowski, 1804 Niewieściński i Szeliski. W wojnach konfederacyjnych 1768 1772 wiele wieś jako i cała okolica ucierpiały; przez 3 lata przeleżały tu wojska rossyjskie, lasy zburzono, wieś do ostatniego wycieńczono. Kś. F.

Kąśnia

Kąt

Kątecka

Kątejki

Kątek

Kątki