gani do odrabiania pewnej ilości czynszu ko misarze oznaczyli wysokość jego na 7 złp. gr. 11; Zygmunt zmniejsza go na 6 złp. , 2 beczek żyta i odbywanie 10 dni pańszczyzny, sprzężajem lub pieszo, stosownie do woli dworu; i jednego dnia tłuki z domu; następnie byli obowiązani wywieźć 2 fury drzewa z puszczy i dostawić 4 wozy ze zbożem dworskim na brzeg z każdej włoki; oprócz tego składali oznaczoną ilość postrożnego jaj, kur i gęsi z domu, odbywali stacyę, reperowali mosty i zwozili drzewo pod zabudowania dworskie. Przywilej Zygmunta III potwierdzają Wład. IV 25 czerwca 1634 r. , Michał 20 kwiet. 1769 r. , Jan III 10 kwietnia 1683 r. Po skasowaniu starostwa brańskiego, H. wcielono do ekonomii teraźniejszej; pańszczyznę włościanie odbywali do folw. Bojnowa. W 1807 r, przy przepro wadzeniu linii demarkacyjnej pomiędzy księztwem warszawskiem i cesarstwem, H. oddzie lono od Bojnowa, które pozostało w cesarstwie; nawet część gruntów wsi H. pozostała w ce sarstwie. Prestacye wtedy i pańszczyznę za mieniono na czynsz. Na H. znajdowały się tak zwane wybraniectwa t. j. uprzywilejowa ne osady włościańskie; w przywileju z dnia 15 czerwca 1750 r. od Augusta III potwier dzającego prawa wybranych w starostwie brańskiem, są wymienieni wybrańcy w Hodyszewie Michał Laruch, Jan Kowal, Jan Kowalczak, Stefan i Paweł Koczewscy; posia dali oni ogółem 2 łany gruntu; mieli prawo warzyć piwo i palić gorzałkę na swoją wła sną potrzebę; wręb wolny w lasach; wolni byli od dawania podwód, hyberny, noclegów, chlebów żołnierskich i t. d, . i spłacali rocznie 100 złp, z łanu; przywileje powyższe w 1785 r. potwierdza Stanisław August. W 1820 r. znaj dowało się w ręku 6 posiadaczy Adama De mionczuka, Adama Osmulskiego, Aleks. Ko czewskiego, Jana Muszozaka, Józ. Kolikowskiego i Miałkowskiej. Każdy z posiadaczy wybraniectwa miał po 5 zagonów w każdym z trzech pól W 1820 r. we wsi znajduje się 44 gospodarzy, 6 posiadaczy wybraniectwa, j 7 komorników, karczma, kościół unicki. Włościanie prowadzili gospodarstwo trzypolowe i wysiewali 130 korcy oziminy i 120 jarzyny; opłacali czynszu rocznie 534 złp. 6 gr. przecięciowo z lat 1817 1820. Roku 1827 było tu 43 dm. , 318 mk. P. Ł. i L. K. Hodzij, po niem. Göda, Gödau, wieś serbska w pow. budyszyńskim. Jedna z najstarszych osad na Łużycach. W r. 1006 była już siedzibą kasztelanii. Razem z przyległościami nadana przez cesarza Henryka II biskupom myszońskim. Dobra biskupie tworzyły jeden kompleks z graniczącym na zachód kluczem Stolpen. W Hodżiju podług podania mieszkała Bezela, matka biskupa Bennona. Nierz a przebywali tu biskupi i ztąd datowali przywileje. Posiadanie przez biskupów ustało w latach 1558 59; w prawa ich wstąpili elektorowie sascy. Pamięć kolei odrębnych od ogółu Łużyo dotąd się utrzymała i Hodżij razem z niektóremi wsiami nosi jeszcze nazwę wsi myszońskiej. Jest wiadomość, lubo niewspółczesna, iż kościół założonym został 1076 r. a fundatorem miał być biskup Benno. Założone później kościoły w Husce i Nieswaćidle musiały być filiami Hodżijskiego, skoro proboszcz w Hodżiju posiadał dawniej nad niemi kollaturę. Również kaplicami pierwotnie były kościoły dziś parafialne w Palowie i Wujeździe górnym. Za biskupa Jana v. Salhausen 1487 1518 kościół został z fundamentów przebudowany. Reformacya zaprowadzona w r. 1559, proboszcz Jan Themler musiał ustąpić a pastor Jakób Finkler powiedział pierwsze laterańskie kazanie w d. 2 lutego t. r. W 15891618 pastorem był Wacław Worjech, wydawca katechizmu Lutra, będącego pierwszym górnołużyckim drukiem. Obecnie od r. 1858 pastorem jest Fryderyk Imisz ur. 1819, zasłużony pisarz i patryota łużycki. Szkoła elementarna. W r. 1875 dm, 84, mk. 536; w r. 1880 mk. 581. Parafia ewaug. w Hodżiju jest jedną z największych na górnych Łużycach, obejmuje 41 wsi. W r. 1871 liczyła 4466 ludności, w tem 3 4 serbów. Obszerniejsze wiadomości o Hodżiju patrz K stawiznam Hodżija a hodżijskeje wosady. Autorem kantor Liszka, rzecz napisana na pamiątkę 800lelniego jubileuszu założenia kościoła, obchodzonego w d. 11 września 1876. Toż po niemiecku Zur Geschichte des Ortes und der Parochie Göda bei Bautzen. Hoe. .. , ob. Hae. .. i He. .. Hoeckricht niem. , pow. olawski, ob. Jędrzychowice, HoefchenAlt czyli Althöfchen, ob. Starydowrzec wś i dom. , pow. międzychodzki. Hoefchen niem. , folw. , pow. sztumski, ob. Dworek. Hoefchen niem, , pow. niemodliński, ob. Sohaderwitz Hoefelhaus niem. , leśnictwo, pow. welawski, st. p. Tapiawa. Hoefen niem, , dobra, pow, morąski, st p. Maldeuten. Hoeflein niem. , ob. Wudwor łuż. . HoelerChatoull niem. , dwie wsie, pow. szyłokarczemski, st. p. Kolletzischken i Jugnaten. Hoelle niem. 1. , według Kętrz. Piekło w pow. kościerskim, nie jest podane w najnowszych skorowidzach urzędowych. 2. H. , wś, pow. chełmiński, ob. Piekło. Hoellenbruch niem. czyli Stöwen, ob. Stasy, kolonia, pow. chodzieski. Hodżij Hodzij Hoe Hoeckricht Hoefchen Hoefchen Hoefelhaus Hoefen Hoeflein Hoeler Hoelle Hoellenbruch