175, katolicy 83 i wiatrak, w tem łąk mr. 7. W XVI wieku należał do Karwosieckich, później do Słubickich; w r. 1712 Jan Bartłomiej Słubicki kustosz katedralny płocki, proboszcz końskowolski, zapisał go dla 2altarzystów przy kościele sikorskim. Za rządu pruskiego oddano grunta niemcom kolonistom w wieczysty czynsz razem z folwarkiem, a polacy przed 27 laty trzy osady od niemców odkupili; zabudowania wszystkie z drzewa i sadki przy domach; grunta w jednej 3ej części pszenne, a reszta żytnie, niezłe. KarwosiekDłuźniewo dziś Dezerta, przed 27 laty został rozebrany a potem przyłączony do KarwosiekCholewice; pozostał tylko wiatrak, graniczy od wschodu z Karwosiekiem Respondy, na zachód z Karwosiekiem Cholewice i Noskowice i traktem płockoskępskim, z gruntem przeważnie pszennym, łąk ma nad strużką od północy mr. 15; należała niegdyś do Karwosieckich, później Dłużniew skich, a obecnie do Franciszka Koperczyńskiego; dawniej była tu cegielnia z wyborną gliną a od południa był las większy dębowy i brzozowy. KarwosiekNoskowice leży po lewej ręce traktu płockoskępskiego; niegdyś dwie części należały do szlachty a 3 do kościoła Sikorskiego; po sprzedaży części kościelnej przeszła do dziedziców wsi K. Cholewice, dawniej zwanej Cholowy i obecnie należy do włościan uwłaszczonych, a tylko lasu włók 2 i m. 10 a gruntu razem z dezertą Dłużniewa mr. 490, do Franciszka Koperczyńskiego, na którego gruncie dziś stoi tylko przy trakcie płockoskępskim karczma, zwana KarwosiekOszczywilk, niegdyś lasami okolona, której dziś całą ozdobą jest dawna figura murowana ze statuą Matki Boskiej; włościanie mają domów 8, w których ludność osób 78, zajmują gruntu żytniego mr. 173; jeden włościanin ma w swej osadzie jezioro, morgę jednę mające, a drugi na jeziorze należącem do wsi Łukoszyna także mórg jeden wody; do szkoły należy mr. 5; nad jeziorem od zachodu jest przedhistoryczny okop średniej wielkości, a w środku wklęsłość na kilka łokci; przed laty 28 był bór dość znaczny, sosnowy, dębowy, brzozowy i grabowy, ale został sprzedany przez ówczesnego dziedzica Ostrowskiego. Kolonia Noskowice nowopowstała po wyciętym borze na KarwosiekuNoskowicach od granicy wsi Parzeń i Junoszyce a włościanie z KarwosiekaDezerty Dłużniewa zostali tu przesiedleni; mieszkają w 11 domach z ludnością 71 osób i mają gruntów mr. 76. Ziemia w dwóch trzecich częściach pszenna a reszta żytnia dobra. Na północ i ku zach. jedno kilkomorgowe a drugie za tem 2morgowe jeziorko, należące do Junoszyc i Łukoszyna; przy jeziorze drugiem piaski lotne, w których znajdują skorupy z urn. Kolonia Noskowice odległa jest od Płocka w. 17. KarwosiekCholewice leży przy trakcie płockoskępskim, po lewej strome, na wzgórku, blisko jeziora, odległy od Płocka w. 17. Należał od dawnych czasów do Karwogieckich, w r. 1612 do kościoła w Sikorzu, fundacyi Kamkowskiej Anny, później przechodził w różne ręce, w końcu od Ostrow skiego przeszedł do Franciszka Koperczyńskiego, teraźniejszego dziedzica, i uwłaszczonych włościan. Folwark ma gruntu mr. 380, w tem łąk mr. 3 i jeziór m. 8; dm. 3o kilkunastu osobach, włościańskich 3; włościanie mają mr. 11 na przyległej dezercie Dłużniewo a na Cholewicach mr. 4; ludność ogólna dusz 90. Karwosiek Głuchowce, dziś dezerta, wioseczka mała, przy KarwosiekuCholewicach i z Cholewicami od stu pięciudziesięciu lat złączona, grunta w większej połowie pszenne a reszta żytnie dobre. Zabudowania częścią murowane a częścią dre wniane; jezioro przy dworze bardzo rybne i sad owocodajny dość duży. Br. Ch. Karwoszczyzna, ob. Kamień górny, pow. brzeziński, str. 732. Karwów 1. , wś nad rz. Łukówką v. Opatówką, pow. opatowski, gm. Opatów, par. Włostów. Odl. 5 w. od Opatowa, leży przy drodze do Sandomierza, w pięknej dolinie a właściwie jarze śród wzgórz lesistych. W 1827 r. było tu 12 dm. , 97 mk. , obecnie rozdzielony jest na dwie części. K. rządowy majorat liczy 12 dm. , 86 mk. , 156 mr. ziemi włośc. i 80 mr. dwor. , należy do generała Anenkowa. K. prywatny ma 12 dm. , 91 mk. , 300 mr. ziemi dwor. i 59 mr. włośc. Jest to miejsce urodzenia błog. Wincentego Kadłubka, jednego z najdawniej szych kronikarzów polskich, który, wstąpiwszy do zakonu cystersów, podarował mu część swą dziedziczną w K. Nie ma tu po nim żadnej pamiątki prócz źródła noszącego miano Kadłubka, którego woda nasycona gazem węglanym tworzy obfite osady tuf wapienny. W XV w. K. należał do dwóch parafij we Włostowie i Malicach; widocznie i wtedy istniały tu dwie części, jedna do klasztoru pokrzywnickiego należąca, druga prywatna Dług. I, 585, II 344 i III 383. Według Tow. kred. ziems. dobra K. składające się z folwarku K. , Pobroszyn, attynencyi Kamień i wsi Kamień i Pobroszyn mają rozl. m. 536; folw. Karwów gr. orne i ogrody m. 193, łąk m. 10, pastw. m. 12, lasu m. 82, nieużytki i place m. 16, razem m. 313; bud. mur. 4, drewn. 6; folw. Pobroszyn grunta orno i ogrody m. 191, łąk m. 5, pastw. m. 19, nieużytki i place m. 8, razem m. 223, bud. mur. 2, drewn. 6, pokłady kamienia wapiennego. Dwa młyny wodne i piec do wypalania wapna. Wieś K. osad 9, z gruntem m. 60; wś Pobroszyn osad 5, z gruntem m. 31. 2. K. , wś, pow. łukowski, gm. Celiny, parafia Trzebieszów. W 1827 r. było tu 52 dm. , 255 mk. , obecnie 56 dm. , 294 mk i 990 mr. obsz.

Karwoszczyzna

Karwoszczyzna

Karwów