tylko 600 jeźdzców pod dowództwem pułkowników Zaborowskiego i Tyszkowskiego, został od armii het. Jabłonowskiego odcięty, i był już za stracony poczytany. Z orężem w ręku torowała sobie atoli ta mała garstka Polaków drogę od Dniestru przez tłumy licznego nieprzyjaciela aż do Pomorzan, w celu, złączenia się z hetmanem pod Lwowem, gdy oto około włości Hodowa od dziczy tatarskiej została obskoczona. Strudzeni rycerze szykują się pomiędzy rowy i zarośla do boju, przedsięwziąwszy bronić się do, ostatniego. Ze wszystkich stron walą się na nich tłumy Tatarów, którym jednak ciż nadzwyczajny dają odpór. Po bohaterskiej walce proponuje im Tatarzyn, aby zaniechali niepodobnej obrony, a raczej poddali się My czekamy śmierci. była na to jedyna odpowiedź. Dowódzca Tatarów rozkazał więc swoim nowy atak, lecz ta mała garstka szerzy śród nich nowe zniszczenie. Za zbliżeniom się nocy odstąpił nakoniec nieprzyjaciel swego zamiaru, czem oblężeni ośmieleni puścili się za nimi w pogoń, i jeszcze wiele szkody im narobili. Ten pamiętny dzień tak nierównej walki, która bez piechoty, bez dział i bez zabezpieczających wałów wypadła na stronę słabszych jest podobny do walki pod Termopylami; albowiem i tu mata garstka swojem poświęceniem się i męztwem uratowała tysiącom ziomków życie i wolność. Spółczesny Frań. Puławski pisze Gdy 1695 r. najechali Tatarzy kraje ruskie, przerzynając się Jan Zachorowski i Tyszkowski w 600 towarzyszów przez chmury pogaństwa obskoczeni w Hodowie, odpiei rali z po za płotów i z parowów gwałtownie nacierających nieprzyjaciół. Wezwani do poddania się, odpowiedzieli myśmy po śmierć w te wąwozy przyszli. Po 6godzinnej walce, cofnęli się najezdnicy; blisko 4, 000 Tatarów na placu było, od tak małej garści ludzi naszych; zabitych zaraz Tatarowie w chałupach palili. Naszych 13 zabito, ale nie było żadnego, żeby niemiał kilku postrzałów. Tak ć Boska, cnotą nie liczbą męztwu poląkiemu, dla zaszczytu wiary i narodu chrześciańskiego, insultom pogańskim odpór dać mogła. Na powyż wspomnianym pomniku jest opis czytelny stoczonej bitwy, a w miejscowej cerkwi przechowuje się ewangelia z takowym na brzegach opisem Praesens inscriptio exarata reperitur in colono in medio Tillae Hodów staute, haud procula a nemore Hodowczyk Tooitato, unde et rilla Hodów su ani denominationem, duoit, in memoriam ut infra, D. O. M. ad gloriam, posteritati ad majorem, Pólonis heroibus ad exemplum, hostibus patriae ad ignominiam, erexit me seren. Joannes III Sobieski rex Pol. in loco hoo, in quo soli Poloni duce Zahoroscio, septuaginta milla Tartaroruwii intra. eepta occlusł, repreeserunt cum ittgenti clade hostium, suorum nuUo die 5 junii 1694. lu hao pugna dux praefatus Zaborowski sagitta vulneratus a Tär taro, in spatio 3 dierum fatis concessit et in caemetario Pomorzanensi ad 8. Trinitatera rit. lat, sepultus est, ad cujus memoriam tam praeclarorum gestorum, temerata mater, tunc tem poris possesor Pomorzanensis, propriis sumptibus curavit a seren, rege Joanne III Sobieski, hanc columnam erigi. Majątek ten należący przedtem do Sobieskich został własnością Kulczyckich. Honorata z Kulczyckich wniosła go w posagu w dom Głowackich; przez Władysława Głowackiego, sprzedany został Mojżeszowi Parnesowi izraelicie, od którego w roku 1879 nabył go Stanisław hr. Potocki, właściciel Brzeżau i Pomorzan, i przyłączył go napowrót do klucza pomorzańskiego. B. R. Hodowica al Hodowice po rusku Hodowycia. , wś w pow. lwowskim, 12 km. na płd. zachód od Lwowa, 6 km. na płn. zachód od stacyi pocztowej w Nawaryi a 3 km. na płn wschód od stacyi kolei GlinnaNawarya. Wś leży nad potokiem Szczórkiem, zwanym w tej części biegu także Basiówka, a tworzącym na płn. od wsi mały stawek. Na prawym i lewym brzegu potoku wznoszą się wzgórza, a mianowicie na praw. brz. Garby, i na płd. zachód od nich las Nieźwiedż, zaś na lew. brz. lesiste wzgórze Zapust ze szczytem 845 m. wysokim. Dolina potoku leży 303 m. npm. Wedle obliczeń z r. 1869 było w gminie domów 98, mk. 674 334 m. , 340 k. kat. , a obszar dworski liczył dom 1, mk. 19. Wedle szematyzmów z r. 1881 było 399 mk. obrz. rz. kat. a 218 gr. kat. Własność większa obejmuje roli orn. 334, łąk i ogr. 76, pastw. 10, lasu 398 mr. ; własności mniejszej roli ornej 765, łąk i ogrodów 48, pastw. 43, lasu 20 mr. Parafia rzym. kat. w miejscu, należy do dekanatu szczerzeckiego. Do parafii tej należą jeszcze Basiówka, Maliczkowice i Pustomyty. Parafia ta istniała już w 13 wieku, jak świadczą akta. Dzisieiszy kościół wystawił Szczepan Mikulski, kanonik lwowski, w r. 1758. Kościół murowany, pod wezwaniem Wszystkich Świętych, konsekrowany r. 1774. Parafia gr. kat. w Nawaryi. H. jest miejscem cudownego obrazu Matki Boskiej i pobożnych pielgrzymek. Szkoła istnieje, tutaj od r. 1846. Jan, starosta ruski, nadaje wieś Hodowice kościołowi św. Jana na przedmieściu, miasta Lwowa stojącemu i klasztorowi św. Bazylego we Lwowie dla poratowania duszy dawniejszego dziedzica Piotra. Akt ten wydany we Lwowie nazajutrz po ś. Marcinie r. 1371 przechowuje kapituła lwowska obr, łaciń. , która po wcieleniu dziekanii św. Jana, dokonanem na mocy rozporządzenia nuncyusza apostolskiego

Hodowica

Hodowica